Ανήκει στην οικογένεια των Σκροφουλαριίδων (Scrophulariaceae).
Πρόκειται για βότανο αυτοφυές και αρκετά κοινό σε Ευρώπη, Βόρεια Αφρική και Ασία, ενώ έχει μεταφερθεί και στην Αμερική και την Ωκεανία.
Στην Ελλάδα ευδοκιμεί σε όλες τις περιοχές ενώ παρουσιάζει την μεγαλύτερη ποικιλομορφία των ειδών στην περιοχή της Μεσογείου.
Ο φλόμος είναι φυτό διετές, δικοτυλήδονο που φυτρώνει σε εδάφη ακαλλιέργητα, πετρώδη, στις άκρες δρόμων, σε λιβάδια και σε όχθες.
Το φυτό αποτελείται συνήθως από έναν κεντρικό κορμό, αν και μπορεί να διακλαδίζεται και φθάνει σε ύψος μέχρι τα 2 μέτρα.
Τον πρώτο χρόνο βγάζει μόνο φύλλα και αναπτύσσει τον κορμό του.
Γύρω από αυτόν αναπτύσσονται σε αστεροειδή διάταξη πολλά πράσινα λογχοειδή, παχιά και ελαφρώς τριχωτά φύλλα, αν και σε ορισμένα είδη είναι λεία (άτριχα).
Το δεύτερο χρόνο της ζωής του, στην κορυφή του φυτού εμφανίζονται τα άνθη του που έχουν κίτρινο χρώμα, είναι μικρά με διάμετρο 1.5-3 εκατοστά, με πολύ μικρό μίσχο, ενώ διαθέτουν πέντε κάλυκες και πέντε στήμονες.
Από το 2000 κυκλοφορεί ένας αριθμός νέων υβριδικών ποικιλιών, οι οποίες έχουν αυξημένα μεγέθη ανθέων, βραχύτερα ύψη και μια τάση να είναι μακροβιότερα φυτά.
Ένας αριθμός έχει νέα χρώματα για αυτό το γένος. Τα χρώματα των πετάλων στα διαφορετικά είδη, περιλαμβάνουν: το κίτρινο (το πιο συνηθισμένο), το πορτοκαλί, το κόκκινο-καφέ, το μωβ, το μπλε ή το λευκό.
Ο καρπός του είναι σε κάψα με ωοειδή μορφή και οι σπόροι του είναι μικροί και ακανόνιστου σχήματος. Υπάρχουν πολλά είδη του φυτού, (περίπου 360) και 44 από αυτά βρίσκονται στην Ελλάδα.
Μία ενδιαφέρουσα παραδοσιακή χρήση του φυτού αυτού, στο ψάρεμα σε ποτάμια, αλλά και στη θάλασσα.
Οι παραδοσιακοί ψαράδες κοπάνιζαν αποξηραμένα φύλλα και κορμούς του φλόμου και τα κατέβαζαν μέσα σε σάκους στο βυθό της θάλασσα, σε σημεία όπου υπήρχαν ψάρια, και αυτά ζαλίζονταν και είτε έπεφταν εύκολα στα δίχτυα ή αναδύονταν. Με παρόμοιο τρόπο και σε ποτάμιες περιοχές χτυπούσαν φυτά φλόμου σε πέτρες και τα έριχναν στο νερό με αποτέλεσμα τα ψάρια να ζαλίζονται και να συλλέγονται. Έτσι προήλθε η φράση "μας φλόμωσε".
Πολλαπλασιάζεται με σπόρο, μοσχεύματα και με χωρισμένους βλαστούς με ρίζα.
Ανθίζει από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο.
Δίνει νέκταρ και άριστη γύρη κόκκινου χρώματος, σε δύσκολη μελισσοκομικά περίοδο.
Πρόκειται για βότανο αυτοφυές και αρκετά κοινό σε Ευρώπη, Βόρεια Αφρική και Ασία, ενώ έχει μεταφερθεί και στην Αμερική και την Ωκεανία.
Στην Ελλάδα ευδοκιμεί σε όλες τις περιοχές ενώ παρουσιάζει την μεγαλύτερη ποικιλομορφία των ειδών στην περιοχή της Μεσογείου.
Ο φλόμος είναι φυτό διετές, δικοτυλήδονο που φυτρώνει σε εδάφη ακαλλιέργητα, πετρώδη, στις άκρες δρόμων, σε λιβάδια και σε όχθες.
Το φυτό αποτελείται συνήθως από έναν κεντρικό κορμό, αν και μπορεί να διακλαδίζεται και φθάνει σε ύψος μέχρι τα 2 μέτρα.
Τον πρώτο χρόνο βγάζει μόνο φύλλα και αναπτύσσει τον κορμό του.
Γύρω από αυτόν αναπτύσσονται σε αστεροειδή διάταξη πολλά πράσινα λογχοειδή, παχιά και ελαφρώς τριχωτά φύλλα, αν και σε ορισμένα είδη είναι λεία (άτριχα).
Το δεύτερο χρόνο της ζωής του, στην κορυφή του φυτού εμφανίζονται τα άνθη του που έχουν κίτρινο χρώμα, είναι μικρά με διάμετρο 1.5-3 εκατοστά, με πολύ μικρό μίσχο, ενώ διαθέτουν πέντε κάλυκες και πέντε στήμονες.
Από το 2000 κυκλοφορεί ένας αριθμός νέων υβριδικών ποικιλιών, οι οποίες έχουν αυξημένα μεγέθη ανθέων, βραχύτερα ύψη και μια τάση να είναι μακροβιότερα φυτά.
Ένας αριθμός έχει νέα χρώματα για αυτό το γένος. Τα χρώματα των πετάλων στα διαφορετικά είδη, περιλαμβάνουν: το κίτρινο (το πιο συνηθισμένο), το πορτοκαλί, το κόκκινο-καφέ, το μωβ, το μπλε ή το λευκό.
Ο καρπός του είναι σε κάψα με ωοειδή μορφή και οι σπόροι του είναι μικροί και ακανόνιστου σχήματος. Υπάρχουν πολλά είδη του φυτού, (περίπου 360) και 44 από αυτά βρίσκονται στην Ελλάδα.
Μία ενδιαφέρουσα παραδοσιακή χρήση του φυτού αυτού, στο ψάρεμα σε ποτάμια, αλλά και στη θάλασσα.
Οι παραδοσιακοί ψαράδες κοπάνιζαν αποξηραμένα φύλλα και κορμούς του φλόμου και τα κατέβαζαν μέσα σε σάκους στο βυθό της θάλασσα, σε σημεία όπου υπήρχαν ψάρια, και αυτά ζαλίζονταν και είτε έπεφταν εύκολα στα δίχτυα ή αναδύονταν. Με παρόμοιο τρόπο και σε ποτάμιες περιοχές χτυπούσαν φυτά φλόμου σε πέτρες και τα έριχναν στο νερό με αποτέλεσμα τα ψάρια να ζαλίζονται και να συλλέγονται. Έτσι προήλθε η φράση "μας φλόμωσε".
Πολλαπλασιάζεται με σπόρο, μοσχεύματα και με χωρισμένους βλαστούς με ρίζα.
Ανθίζει από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο.
Δίνει νέκταρ και άριστη γύρη κόκκινου χρώματος, σε δύσκολη μελισσοκομικά περίοδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου