Είναι δηλητηριώδες μονοετές φυτό, δίοικο, ( δηλαδή άλλα φυτά είναι αρσενικά και άλλα θηλυκά ) έχει ύψος έως 50 εκατοστά, με στέλεχος διακλαδιζόμενο από τη βάση του, τρυφερό, λείο, ευθύ, τετραγωνικό, κλαδωτό.
Ανήκει στην οικογένεια των Ευφορβιοειδών.
Η ρίζα του είναι λευκή, ινώδης, κάθετη και λεπτή.
Έχει φύλλα με μήκος 1-5 εκατοστά, ωχρό-κίτρινα, αντίθετα με μίσχο, λεία, ωοειδή, οδοντωτά.
Τα άνθη του είναι πρασινωπά, δίοικα, τα αρσενικά πολύ μικρά, σε στάχυα, άμισχα ενώ τα θηλυκά είναι λίγο μεγαλύτερα, μοναχικά, άμισχα.
Φύεται σε όλη την Ευρώπη και τη δυτική και βόρειο Ασία. Είναι διαδεδομένο παντού σε καλλιεργούμενα και χέρσα χωράφια, αναχώματα κ.α..
Εμφανίζεται ως ζιζάνιο στα αμπέλια, στους κήπους, κυρίως σε σειρές καλλιεργειών και λαχανικών. Εξαιτίας της μικρής δυνατότητάς του για φωτεινότητα δεν μπορεί να εμφανιστεί στα δημητριακά.
Θεραπευτικές ιδιότητες:
Όλο το φυτό έχει οσμή αηδιαστική και ναυτιώδη, γεύση πικρή και πολύ δυσάρεστη. Ο Reichardt κατόρθωσε με μία ιδιαίτερη μέθοδο να απομονώσει ένα αλκαλοειδές πολύ δηλητηριώδες, με την μορφή ελαιώδους υγρού και οσμή ναυτιώδη που το ονόμασε μερκουριαλίνη, επίσης περιέχει σαπωνίνες και αμίνες (μεθυλαμίνη και τριμεθυλαμίνη).
Συλλέγεται όλο το φυτό πριν την άνθιση και χρησιμοποιείται φρέσκο ή αποξηραμένο.
Είναι βότανο που δρα ως καθαρτικό, χολαγωγό, εμετικό, μαλακτικό, ευκοίλιο και υπνωτικό.
Είναι διουρητικό βότανο και χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις υδρωπικίας. Τα φύλλα του γίνονται μαλακτικά καταπλάσματα.
Το ομοιοπαθητικό βάμμα της μερκουριαλίδας ενδείκνυται εναντίον των ρευματισμών των παθήσεων του στομάχου, στις διαταραχές της χοληδόχου κύστης και του ήπατος.
Κάποτε τα φύλλα μαγειρεμένα ήταν αρκετά δημοφιλής τροφή, και το χρησιμοποιούταν όπως το σπανάκι. Ωμά τα φύλλα είναι δηλητηριώδη, αυτές οι ουσίες όμως διασπώνται με το βράσιμο.
Η ανθοφορία του αρχίζει από τον Ιούνιο και κρατάει μέχρι και το Φεβρουάριο.
Σπόροι μοναχικοί, σφαιρικοί.
Οι μέλισσες όμως με θερμοκρασίες γύρω στους 15 βαθμούς το δουλεύουν πολύ καλά.
Αυτή την εποχή που λίγα φυτά είναι ανθισμένα το σκαρολάχανο είναι για τις μέλισσες μια καλή πηγή γύρης.
Το χρώμα της είναι μπεζ ( φιστικί ) και δείχνει να τραβάει πολύ τις μέλισσες, οι οποίες ψάχνουν εναγωνίως τροφή για να ταΐσουν το νεαρό γόνο.
Ανήκει στην οικογένεια των Ευφορβιοειδών.
Η ρίζα του είναι λευκή, ινώδης, κάθετη και λεπτή.
Έχει φύλλα με μήκος 1-5 εκατοστά, ωχρό-κίτρινα, αντίθετα με μίσχο, λεία, ωοειδή, οδοντωτά.
Τα άνθη του είναι πρασινωπά, δίοικα, τα αρσενικά πολύ μικρά, σε στάχυα, άμισχα ενώ τα θηλυκά είναι λίγο μεγαλύτερα, μοναχικά, άμισχα.
Φύεται σε όλη την Ευρώπη και τη δυτική και βόρειο Ασία. Είναι διαδεδομένο παντού σε καλλιεργούμενα και χέρσα χωράφια, αναχώματα κ.α..
Εμφανίζεται ως ζιζάνιο στα αμπέλια, στους κήπους, κυρίως σε σειρές καλλιεργειών και λαχανικών. Εξαιτίας της μικρής δυνατότητάς του για φωτεινότητα δεν μπορεί να εμφανιστεί στα δημητριακά.
Όλο το φυτό έχει οσμή αηδιαστική και ναυτιώδη, γεύση πικρή και πολύ δυσάρεστη. Ο Reichardt κατόρθωσε με μία ιδιαίτερη μέθοδο να απομονώσει ένα αλκαλοειδές πολύ δηλητηριώδες, με την μορφή ελαιώδους υγρού και οσμή ναυτιώδη που το ονόμασε μερκουριαλίνη, επίσης περιέχει σαπωνίνες και αμίνες (μεθυλαμίνη και τριμεθυλαμίνη).
Συλλέγεται όλο το φυτό πριν την άνθιση και χρησιμοποιείται φρέσκο ή αποξηραμένο.
Είναι βότανο που δρα ως καθαρτικό, χολαγωγό, εμετικό, μαλακτικό, ευκοίλιο και υπνωτικό.
Είναι διουρητικό βότανο και χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις υδρωπικίας. Τα φύλλα του γίνονται μαλακτικά καταπλάσματα.
Το ομοιοπαθητικό βάμμα της μερκουριαλίδας ενδείκνυται εναντίον των ρευματισμών των παθήσεων του στομάχου, στις διαταραχές της χοληδόχου κύστης και του ήπατος.
Κάποτε τα φύλλα μαγειρεμένα ήταν αρκετά δημοφιλής τροφή, και το χρησιμοποιούταν όπως το σπανάκι. Ωμά τα φύλλα είναι δηλητηριώδη, αυτές οι ουσίες όμως διασπώνται με το βράσιμο.
Η ανθοφορία του αρχίζει από τον Ιούνιο και κρατάει μέχρι και το Φεβρουάριο.
Σπόροι μοναχικοί, σφαιρικοί.
Οι μέλισσες όμως με θερμοκρασίες γύρω στους 15 βαθμούς το δουλεύουν πολύ καλά.
Αυτή την εποχή που λίγα φυτά είναι ανθισμένα το σκαρολάχανο είναι για τις μέλισσες μια καλή πηγή γύρης.
Το χρώμα της είναι μπεζ ( φιστικί ) και δείχνει να τραβάει πολύ τις μέλισσες, οι οποίες ψάχνουν εναγωνίως τροφή για να ταΐσουν το νεαρό γόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου