Είναι ένα φυλλοβόλο και εντυπωσιακό δέντρο μεγάλου μεγέθους. Στην πραγματικότητα αναφερόμαστε σε 5-6 είδη του γένους Tilia.
Όλα αυτά τα είδη αυτοφυούνται σε δάση είτε των βόρειων πολιτειών των Η.Π.Α. είτε της βόρειας και ανατολικής Ευρώπης και της Δυτικής Ασίας.
Στη χώρα μας θα δούμε αυτοφυούμενες φλαμουριές στη βόρειο Ελλάδα, στην Ήπειρο και στα βουνά της Πελοποννήσου.
Αναλόγως του είδους, το ύψος της φλαμουριάς κυμαίνεται μεταξύ 15-40μ., η διάμετρος της κόμης τους από 5 ως 15μ. ενώ το πάχος των κορμών μπορεί να φτάσει και τα 4μ.!
Τα λουλούδια είναι λευκοκίτρινα, αρωματικά, εμφανίζονται από τον Μάιο και ως τον Ιούλιο (αναλόγως του είδους) και προσελκύουν τις μέλισσες.
Τα φύλλα είναι σε σχήμα καρδιάς και πριονωτά στην περιφέρειά τους, βαθυπράσινα που κιτρινίζουν το φθινόπωρο.
Η παρουσία ή όχι λευκού χνουδιού στην κάτω επιφάνεια των φύλλων και στα κλαδιά είναι παράγοντας που διαχωρίζει τα είδη μεταξύ τους. Το σχήμα τους ποικίλλει από κωνικό-πυραμιδοειδές ως σφαιρικό.
Τα περισσότερα είδη φλαμουριάς προτιμούν εύκρατα κλίματα και δροσερό περιβάλλον, με εξαίρεση την αργυρόφυλλη φλαμουριά που αντέχει περισσότερο την εδαφική και ατμοσφαιρική ξηρασία.
Οι ενήλικες φλαμουριές είναι ανθεκτικές τόσο στον παγετό (αντέχουν αρκετούς βαθμούς κάτω από τους 0oC) όσο και στη ζέστη. Τα νεαρά δέντρα όμως είναι ευαίσθητα στους παγετούς.
Πολλαπλασιάζονται με σπόρο, με μοσχεύματα και με παραφυάδες.
Ανθίζει όπως είπαμε από Μάιο έως και Ιούλιο και μερικές χρονιές , προσβάλλονται τα φύλλα της, από την αφίδα, Eucalipterus tiliae και παράγουν μελίτωμα που συλλέγουν οι μέλισσες.
Ξηρές χρονιές μπορεί να κάνουν το μελίτωμα της τοξικό για τις μέλισσες.
Χαμηλές θερμοκρασίες κατά την ανθοφορία ή βροχή σταματάνε την νεκταροέκκριση.
Δίνει νέκταρ γύρη και μελίτωμα.
Στη χώρα μας θα δούμε αυτοφυούμενες φλαμουριές στη βόρειο Ελλάδα, στην Ήπειρο και στα βουνά της Πελοποννήσου.
Αναλόγως του είδους, το ύψος της φλαμουριάς κυμαίνεται μεταξύ 15-40μ., η διάμετρος της κόμης τους από 5 ως 15μ. ενώ το πάχος των κορμών μπορεί να φτάσει και τα 4μ.!
Τα λουλούδια είναι λευκοκίτρινα, αρωματικά, εμφανίζονται από τον Μάιο και ως τον Ιούλιο (αναλόγως του είδους) και προσελκύουν τις μέλισσες.
Τα φύλλα είναι σε σχήμα καρδιάς και πριονωτά στην περιφέρειά τους, βαθυπράσινα που κιτρινίζουν το φθινόπωρο.
Η παρουσία ή όχι λευκού χνουδιού στην κάτω επιφάνεια των φύλλων και στα κλαδιά είναι παράγοντας που διαχωρίζει τα είδη μεταξύ τους. Το σχήμα τους ποικίλλει από κωνικό-πυραμιδοειδές ως σφαιρικό.
Τα περισσότερα είδη φλαμουριάς προτιμούν εύκρατα κλίματα και δροσερό περιβάλλον, με εξαίρεση την αργυρόφυλλη φλαμουριά που αντέχει περισσότερο την εδαφική και ατμοσφαιρική ξηρασία.
Οι ενήλικες φλαμουριές είναι ανθεκτικές τόσο στον παγετό (αντέχουν αρκετούς βαθμούς κάτω από τους 0oC) όσο και στη ζέστη. Τα νεαρά δέντρα όμως είναι ευαίσθητα στους παγετούς.
Πολλαπλασιάζονται με σπόρο, με μοσχεύματα και με παραφυάδες.
Ανθίζει όπως είπαμε από Μάιο έως και Ιούλιο και μερικές χρονιές , προσβάλλονται τα φύλλα της, από την αφίδα, Eucalipterus tiliae και παράγουν μελίτωμα που συλλέγουν οι μέλισσες.
Ξηρές χρονιές μπορεί να κάνουν το μελίτωμα της τοξικό για τις μέλισσες.
Χαμηλές θερμοκρασίες κατά την ανθοφορία ή βροχή σταματάνε την νεκταροέκκριση.
Δίνει νέκταρ γύρη και μελίτωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου