Το αγαπητό αυτό βότανο της μεσογειακής γης, είναι ποώδες, πολυετές ή διετές (ανάλογα με το είδος του, έχει περίπου 6 ) που φτάνει σε ύψος μισού μέτρου και είναι συγγενικό φυτό με τη ρίγανη.
Τα φύλλα της είναι μικρά, αντίθετα, χνουδωτά, ωοειδή και έχουν μία χαρακτηριστική όμορφη οσμή λεβάντας ή ρίγανης, , ο βλαστός είναι τετραγωνικός, πολύκλαδος.
Χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική (αποτελεί ένα από τα βασικότερα βότανα της μεσογειακής κουζίνας) αλλά και στη φαρμακοποιία.
Από τα φύλλα του φυτού λαμβάνεται αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται ως αντισηπτικό και αντισπασμωδικό ενώ έχει χρήσεις και στην αρωματοποιία.
Στην Ελλάδα η μαντζουράνα είναι γνωστή από τα αρχαία χρόνια όπου την χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο κατά στομαχικών και εντερικών ενοχλήσεων.
Ο Γαληνός προτρέπει την χρήση της ως χωνευτικού.
Σήμερα καλλιεργείται ως καλλωπιστικό και αρωματικό φυτό σε γλάστρες και κήπους.
Αναφέρεται στον Ψαλμό Ν΄(51), στίχο 9, ως ύσσωπος.
Η μαντζουράνα αγαπά τις εύκρατες περιοχές με ήπιο κλίμα και όχι ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ αναπτύσσεται καλύτερα σε χωράφια πλούσια, ξερικά ή ποτιστικά με καλή αποστράγγιση.
Τα άνθη της είναι χρώματος, ροζ ή λευκού.
Ανθίζει από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο.
Δίνει νέκταρ με ιδιαίτερο άρωμα.
Χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική (αποτελεί ένα από τα βασικότερα βότανα της μεσογειακής κουζίνας) αλλά και στη φαρμακοποιία.
Στην Ελλάδα η μαντζουράνα είναι γνωστή από τα αρχαία χρόνια όπου την χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο κατά στομαχικών και εντερικών ενοχλήσεων.
Ο Γαληνός προτρέπει την χρήση της ως χωνευτικού.
Σήμερα καλλιεργείται ως καλλωπιστικό και αρωματικό φυτό σε γλάστρες και κήπους.
Αναφέρεται στον Ψαλμό Ν΄(51), στίχο 9, ως ύσσωπος.
Η μαντζουράνα αγαπά τις εύκρατες περιοχές με ήπιο κλίμα και όχι ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ αναπτύσσεται καλύτερα σε χωράφια πλούσια, ξερικά ή ποτιστικά με καλή αποστράγγιση.
Τα άνθη της είναι χρώματος, ροζ ή λευκού.
Ανθίζει από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο.
Δίνει νέκταρ με ιδιαίτερο άρωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου