Η λατινική ονομασία του φυτού είναι , ( Scilla maritima ) ή ( Urginea maritima ) δηλαδή Ουργινεία η παραθαλλάσια ή Σκύλλα η Παράλιος.
Ανήκει στην οικογένεια των Λειριοειδών.
Το όνομα Αγιοβασιλίτσα το οφείλει στο γεγονός ότι ανήμερα την πρωτοχρονιά κρεμούν πάνω από την πόρτα την αγριοκρεμμύδα, γιατί συμβολίζει το “ξανάνοιωμα” γιατί δεν χρειάζεται νερό για να βλαστήσει ούτε να φυτευτεί.
Είναι ένα από τα πολύ γνωστά φυτά με μεγάλη κρεμμύδα (μέχρι 20 εκατοστά διάμετρο), σκήπο ψηλό που φτάνει το ένα με ενάμιση μέτρο.
Τα άνθη είναι λευκά με πράσινες ή πορφυρές ραβδώσεις κατά τσαμπιά (άφθονα μικρά κρινάκια).
Το κάθε τσαμπί έχει περισσότερα από 50 άνθη, που έχουν 6 λευκά αστεροειδή πέταλα με πράσινες ή πορφυρές νευρώσεις και πρασινωπούς ανθήρες.
Τα φύλλα του είναι λογχοειδή, πλατειά, λεία και φυτρώνουν μετά τα άνθη. Το μήκος των φύλλων κυμαίνεται από 30 έως 100 εκατοστά και το πλάτος τους από 3 έως 10 εκατοστά. Το συναντούμε σε όλη την Ελλάδα σε λιβάδια, βραχώδη εδάφη, φρυγανότοπους, μέχρι την ορεινή περιοχή.
Φυτρώνει χωρίς να χρειάζεται νερό. Το αντίθετο μάλιστα. Όταν ποτίζεται δεν βγάζει στέλεχος. Είναι ένα πολύ μεταβλητό φυτό το οποίο έχει αναπτύξει διάφορα είδη.
Σήμερα υπάρχουν περίπου 25 είδη του φυτού αλλά τα πλέον γνωστά είναι η λευκή και η κόκκινη που έχουν ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες. Και οι δύο ποικιλίες αναφέρονται από τον Πλίνιο και άλλους αρχαίους συγγραφείς.
Η λευκή κρεμμύδα αναφέρεται περισσότερο στη μεσαιωνική λογοτεχνία ενώ η ιατρική σχολή του Σαλέρνο στην Ιταλία προτιμούσε την ερυθρή ποικιλία για τα θεραπευτικά σκευάσματα. Ιστορικά στοιχεία Φυτό γνωστό από την αρχαιότητα όπου χρησιμοποιήθηκε ως δηλητήριο και ως φάρμακο. Αναφέρεται στον πάπυρο του Έμπερς (16ο αιώνα π.Χ.), ο οποίος είναι από τα παλαιότερα ιατρικά κείμενα της Αιγύπτου.
Ανθίζει από το τέλος του καλοκαιριού μέχρι τις αρχές του χειμώνα.
Όταν ανθίζει η αγριοκρεμμύδα λέμε ότι ξεκινάει το ρείκι. Είναι ο προάγγελος της ανθοφορίας του κοκκινόρεικου.
Δίνει νέκταρ και γύρη.
Ανήκει στην οικογένεια των Λειριοειδών.
Το όνομα Αγιοβασιλίτσα το οφείλει στο γεγονός ότι ανήμερα την πρωτοχρονιά κρεμούν πάνω από την πόρτα την αγριοκρεμμύδα, γιατί συμβολίζει το “ξανάνοιωμα” γιατί δεν χρειάζεται νερό για να βλαστήσει ούτε να φυτευτεί.
Είναι ένα από τα πολύ γνωστά φυτά με μεγάλη κρεμμύδα (μέχρι 20 εκατοστά διάμετρο), σκήπο ψηλό που φτάνει το ένα με ενάμιση μέτρο.
Τα άνθη είναι λευκά με πράσινες ή πορφυρές ραβδώσεις κατά τσαμπιά (άφθονα μικρά κρινάκια).
Το κάθε τσαμπί έχει περισσότερα από 50 άνθη, που έχουν 6 λευκά αστεροειδή πέταλα με πράσινες ή πορφυρές νευρώσεις και πρασινωπούς ανθήρες.
Φυτρώνει χωρίς να χρειάζεται νερό. Το αντίθετο μάλιστα. Όταν ποτίζεται δεν βγάζει στέλεχος. Είναι ένα πολύ μεταβλητό φυτό το οποίο έχει αναπτύξει διάφορα είδη.
Σήμερα υπάρχουν περίπου 25 είδη του φυτού αλλά τα πλέον γνωστά είναι η λευκή και η κόκκινη που έχουν ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες. Και οι δύο ποικιλίες αναφέρονται από τον Πλίνιο και άλλους αρχαίους συγγραφείς.
Η λευκή κρεμμύδα αναφέρεται περισσότερο στη μεσαιωνική λογοτεχνία ενώ η ιατρική σχολή του Σαλέρνο στην Ιταλία προτιμούσε την ερυθρή ποικιλία για τα θεραπευτικά σκευάσματα. Ιστορικά στοιχεία Φυτό γνωστό από την αρχαιότητα όπου χρησιμοποιήθηκε ως δηλητήριο και ως φάρμακο. Αναφέρεται στον πάπυρο του Έμπερς (16ο αιώνα π.Χ.), ο οποίος είναι από τα παλαιότερα ιατρικά κείμενα της Αιγύπτου.
Ανθίζει από το τέλος του καλοκαιριού μέχρι τις αρχές του χειμώνα.
Όταν ανθίζει η αγριοκρεμμύδα λέμε ότι ξεκινάει το ρείκι. Είναι ο προάγγελος της ανθοφορίας του κοκκινόρεικου.
Δίνει νέκταρ και γύρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου