Πουρνάρι.

ΤΌ ΠΟΥΡΝΑΡΙ ΣΑΝ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟ ΦΥΤΟ......ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ...... ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΑΚΟΜΗ...😏😏😏

( πριν χρόνια ήρθε ένας φίλος μελισσοκόμος από Ήπειρο στα μελίσσια για να με βοηθήσει μου είπε κάτι κοιτάζοντας τα παρακείμενα πουρνάρια )

-θα πάρεις και τη γυρούλα σου από εδώ…

Όσο κι αν παρατηρούσα τα πουρνάρια, μέλισσα δεν είδα να πηγαίνει.

Το γεγονός ότι πάω στο μελισσοκομείο σχεδόν πάντα την ίδια ώρα, με κάνει να έχω μια συγκεκριμένη εικόνα της εκμετάλλευσης των ανθοφοριών της περιοχής. 

Άλλα φυτά δουλεύονται νωρίς το πρωί, άλλα αργότερα κλπ.

Έτσι ενώ προφανώς και δουλεύουν στα πουρνάρια, δεν το κάνουν τις ώρες που είμαι εγώ εκεί. 

 Άλλαξα και πήγα σε άλλη χρονική στιγμή λοιπόν...

Τι αναφέρει για το πουρνάρι η wikipedia: 

Το πουρνάρι ή πρίνος ή περνιά (κυπριακά)

(επιστημονικά Δρυς η κοκκοφόρος, Quercus coccifera L.) είναι ένα είδος αείφυλλης σκληρόφυλλης δρυός με ευρεία εξάπλωση γύρω από τη Μεσόγειο. 

Οφείλει την ονομασία του στους κόκκους ερυθρού χρώματος που σχηματίζουν οι προνύμφες του εντόμου Kermes vermilio μέσα στα φύλλα, όπου φωλιάζουν και νυμφώνονται. 

Οι νύμφες του εντόμου χρησιμοποιούνται εδώ και χιλιετίες για την παρασκευή κόκκινης βαφής.

Κάτι άλλο που έπαιξε ρόλο  στο ότι δεν το είχα δει μέχρι σήμερα σε δράση, είναι οτι η ανθοφορία είναι δελεαστική για τις μέλισσες περιορισμένο χρόνο. 

Αυτό που προκύπτει πάντως, είναι ότι η ποσότητα που λαμβάνουν, ακόμα και στον περιορισμένο χρόνο είναι ικανοποιητική και το φυτό θεωρείται και κατατάσσεται τελικά στα <<καλά μελισσοκομικά φυτά>>

Η γύρη, είναι τόση που δεν προλαβαίνει να στοιβάζεται στις τσέπες των μελισσών και πέφτει κυριολεκτικά σαν σκόνη στον αέρα.....

«Όσα φυλά η πουρναριά, δεν τα φυλά η Παναγία», έλεγε μια ξύλινη ταμπέλα στην ιστορική «ντίσκο λειβάδι» του Κροκυλείου Δωρίδας τις δεκαετίες 80 – 90 και δεν είχε άδικο. 

Ακόμα και σε μελισσοκομικό επίπεδο…

Επιμέλεια σύνταξης: Γραμμένος Τομ Μελισσοκόμος