Η Ακακία Κωνσταντινουπόλεως ή γκιουλμπρισίμ είναι είδος δέντρου που κατάγεται από την νοτιοδυτική και ανατολική Ασία, από το Ιράν μέχρι την Ιαπωνία.
Το δέντρο χρησιμοποιείται συχνά για καλλωπιστικούς σκοπούς. Ανήκει στην οικογένεια των Χεδρωπών.
Παρά το γεγονός ότι αποκαλείται «Ακακία», το δέντρο δεν ανήκει στο γένος της Ακακίας, αλλά στο γένος Αλβιζία.
Το γένος πήρε το όνομά του από τον Ιταλό ευγενή Φιλίππο ντεγλι Αλμπίτσι, ο οποίος θεωρείται ότι το εισήγαγε στην Ευρώπη στα μέσα του 18ου αιώνα.
Ο όρος γιουλιβρισίμ είναι μια παραφθορά της περσικής λέξης γκουλ-ι αμπρισάμ (گل ابریشم), η οποία σημαίνει «μεταξένιο λουλούδι» (η λέξη γκουλ σημαίνει λουλούδι και το αμπρισάμ μετάξι).
Το φυτό αποκαλείται επίσης και «Μιμόζα» παρά το γεγονός ότι δεν ανήκει στο ομώνυμο γένος.
Το γκιουλμπρισίμ είναι φυλλοβόλο δένδρο με ύψος μέχρι 15 μέτρα.
Έχει μια μεγάλη κόμη σε σχήμα ομπρέλλας που κάνουν παχύ ίσκιο.
Τα φύλλα του δέντρου είναι διπτεροειδή, με 5-7 εκ. μήκος. Τα φύλλα του έχουν την ιδιότητα να κλείνουν το βράδυ.
Το γκιουλμπρισίμ έχει πυκνή και παρατεταμένη ανθοφορία, η οποία διαρκεί όλους τους καλοκαιρινούς μήνες.
Τα άνθη βρίσκονται σε βότρεις και δεν έχουν πέταλα, αλλά μόνο ένα πυκνό σχηματισμό από στήμονες με μήκος 2 με 3 εκατοστά. Έχουν ρόδινο χρώμα, με τη βάση να είναι πιο λευκή, ελαφρύ άρωμα και εμφάνιση σαν ίνες από μετάξι.
Τα λουλούδια του είναι γνωστά ότι προσελκύουν μέλισσες, πεταλούδες και κολιμπρί.
Ο καρπός του δέντρου είναι ένας επίπεδος καφέ χέδρωπας με μήκος από 10 μέχρι 25 εκατοστά και πλάτος 2 με 3.
Το πλούσιο φύλλωμά του και η παρατεταμένη ανθοφορία του καθιστούν το γκιουλμπρισίμ ένα δημοφιλές καλλωπιστικό φυτό.
Ως φυτό δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις όσον αφορά το έδαφος και μπορεί να αναπτυχθεί κοντά στη θάλασσα και σε εδάφη με υψηλή αλατότητα ή pH.
Το καλύτερο έδαφος θεωρείται το ελαφρώς όξινο έυφορο και με καλή αποστράγγιξη.
Πολλαπλασιάζεται με σπόρους ή μοσχεύματα και δίνει άφθονο νέκταρ και καθόλου γύρη.
Το δέντρο χρησιμοποιείται συχνά για καλλωπιστικούς σκοπούς. Ανήκει στην οικογένεια των Χεδρωπών.
Παρά το γεγονός ότι αποκαλείται «Ακακία», το δέντρο δεν ανήκει στο γένος της Ακακίας, αλλά στο γένος Αλβιζία.
Το γένος πήρε το όνομά του από τον Ιταλό ευγενή Φιλίππο ντεγλι Αλμπίτσι, ο οποίος θεωρείται ότι το εισήγαγε στην Ευρώπη στα μέσα του 18ου αιώνα.
Ο όρος γιουλιβρισίμ είναι μια παραφθορά της περσικής λέξης γκουλ-ι αμπρισάμ (گل ابریشم), η οποία σημαίνει «μεταξένιο λουλούδι» (η λέξη γκουλ σημαίνει λουλούδι και το αμπρισάμ μετάξι).
Το φυτό αποκαλείται επίσης και «Μιμόζα» παρά το γεγονός ότι δεν ανήκει στο ομώνυμο γένος.
Το γκιουλμπρισίμ είναι φυλλοβόλο δένδρο με ύψος μέχρι 15 μέτρα.
Τα φύλλα του δέντρου είναι διπτεροειδή, με 5-7 εκ. μήκος. Τα φύλλα του έχουν την ιδιότητα να κλείνουν το βράδυ.
Το γκιουλμπρισίμ έχει πυκνή και παρατεταμένη ανθοφορία, η οποία διαρκεί όλους τους καλοκαιρινούς μήνες.
Τα άνθη βρίσκονται σε βότρεις και δεν έχουν πέταλα, αλλά μόνο ένα πυκνό σχηματισμό από στήμονες με μήκος 2 με 3 εκατοστά. Έχουν ρόδινο χρώμα, με τη βάση να είναι πιο λευκή, ελαφρύ άρωμα και εμφάνιση σαν ίνες από μετάξι.
Τα λουλούδια του είναι γνωστά ότι προσελκύουν μέλισσες, πεταλούδες και κολιμπρί.
Ο καρπός του δέντρου είναι ένας επίπεδος καφέ χέδρωπας με μήκος από 10 μέχρι 25 εκατοστά και πλάτος 2 με 3.
Το πλούσιο φύλλωμά του και η παρατεταμένη ανθοφορία του καθιστούν το γκιουλμπρισίμ ένα δημοφιλές καλλωπιστικό φυτό.
Ως φυτό δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις όσον αφορά το έδαφος και μπορεί να αναπτυχθεί κοντά στη θάλασσα και σε εδάφη με υψηλή αλατότητα ή pH.
Το καλύτερο έδαφος θεωρείται το ελαφρώς όξινο έυφορο και με καλή αποστράγγιξη.
Πολλαπλασιάζεται με σπόρους ή μοσχεύματα και δίνει άφθονο νέκταρ και καθόλου γύρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου