Ακονιζιά, Κολλιτσίδα, Μπουφούσα ή Κουλτζίδα Μυτιλήνη, Κόνυζος,Ινούλα,Σκοτζάρι,Νεροκόνυζος,Ψυλλήθρα, Νεροκολλησιά, Ψυλλίστρα, Χρυσόβεργα, Ψιλίθρι, (Inula viscosa)

Φθινοπωρινό αγριολούλουδο με κίτρινα άνθη. 
Ανθίζει Αύγουστο μέχρι τέλους Οκτωβρίου αρχές Νοεμβρίου σε υψόμετρο από 0-1600 m.

Αυτοφύεται σε όλη την Ελλάδα σε εγκαταλελειμμένα αγροτεμάχεια, όχθες ποταμών και στις άκρες των δρόμων.
Το συναντάς ακόμη και στα πιο άγονα και ξηρά εδάφη.
Πολλαπλασιάζεται με σπόρο και παραφυάδες.
Αυτοφυής πολυετή πόα, με πράσινα φύλλα που κολλάνε και κίτρινες ταξιανθίες και σε ύψος φτάνει έως 1 μέτρο.
Αντέχει από -30 έως ξηρασία και ήλιο. 
Η ανθοφορία της παρουσιάζει σταθερότητα, ειλικρινά σώζει μελίσσια.
Ενώ έχει ελκυστικό λουλούδι, κολλάει στα χέρια και μυρίζει σαν καμφορά.
Επίσης χρησιμοποιείται στην βιολογική καταπολέμηση του βαρρόα, είτε μέσα στο καπνιστήρι είτε επάνω στους κηρηθροφορείς. 
Παλαιότερα το βάζανε στις φωλιές από τις κλώσσες για να μην πιάνουν ψείρες.
Περιέχει ένα αιθέριο έλαιο και χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή ιατρική από τα αρχαία χρόνια στην Μέση Ανατολή με στυπτική χρήση, για τις αναπνευστικές διαταραχές και ως τονωτικό της πέψης.
Χρησιμοποιείται και για το αρωμάτισμα πικρών, χωνευτικών λικέρ και βερμούτ.

Από τη ρίζα παρασκευάζονται φάρμακα κατά του άσθματος, της βρογχίτιδας και άλλων αναπνευστικών λοιμώξεων.
Στις μέλισσες προσφέρει άφθονη πορτοκαλί γύρη και συμβάλλει στο ξεχειμώνιασμα του μελισσιού.
Στις περιπτώσεις που έχουμε βροχόπτωση θα δώσει και νέκταρ, το οποίο έχει υποκίτρινο χρώμα. 
Την περίοδο που ανθίζει βοηθά σημαντικά τα μελίσσια να δυναμώσουν και να πάνε γερά σε ανθοφορίες, ρεικιού και κουμαριάς. 
Τον χειμώνα το πάνω μέρος του φυτού (μίσχοι) ξηραίνονται.