Είναι φυτό της μεσογειακής χλωρίδας που ανήκει στην οικογένεια των Χεδρωπών, στα ψυχανθή.
Ανθίζει στις αρχές τις άνοιξης μέχρι και τον Ιούνιο.
Τα άνθη του έχουν έντονο κίτρινο χρώμα και χαρακτηριστική οσμή.
Αναπτύσσονται σε δέσμες ή βότρεις των 2 με 15 ανθών.
Όταν οι βλαστοί ξεραθούν το καλοκαίρι μετατρέπονται σε σκληρά αγκάθια.
Φύεται σε ξέφωτα δασών και περιοχές με χαμηλό υψόμετρο.
Το όνομα ασπάλαθος είναι αρχαίο και με αυτό περιγράφεται το φυτό από το Διοσκουρίδη.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι με τους ασπαλάθους χτυπούσαν και τιμωρούσαν του τυράννους στον Άδη.
Σε αυτήν την ιστορική αναφορά βασίζεται το τελευταίο ποίημα που έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης στις 31 Μαρτίου 1971, το οποίο ονομάζεται «Επί Ασπαλάθων».
Δίνει νέκταρ φτωχό σε σάκχαρα, γιαυτό και δεν βλέπουμε συχνά μέλισσες επάνω τους.
Αν δεν υπάρχει κάτι άλλο στην περιοχή το τιμάν δεόντως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου