Διαλέγουμε τα μελίσσια που θέλουμε να κόψουμε.
Τα τροφοδοτούμε με σιρόπι, όταν η θερμοκρασία σταθεροποιηθεί γύρω στους 15° c , κατά τακτά διαστήματα ( ένα με δύο ταΐσματα την εβδομάδα, από λίγο σιρόπι ).
Όταν φτάσουν πληθυσμιακά στα 10 πλαίσια , που σημαίνει 7 με 8 γόνους , δεν τους βάζουμε πάτωμα και συνεχίζουμε την τροφοδοσία.
Τα μελίσσια αυτά, από την στιγμή που έχουν 7 έως 8 γόνους, τα ελέγχουμε μία φορά την εβδομάδα, για κελιά σμηνουργίας, βγάζοντας ένα πλαίσιο από την μέση .
Όταν βρούμε τα πρώτα κελιά σμηνουργίας, παίρνουμε την μάνα και την μεταφέρουμε ένα με δύο μέτρα πίσω από την θέση που βρισκόταν, η αρχική κυψέλη.
Στην κυψέλη που βάζουμε την Βασίλισσα, έχουμε δύο πλαίσια με γόνο, γύρη - μέλι και άλλα δύο κτισμένα.
Προσέχουμε να μην έχει ΒΚ, εάν έχει τα χαλάμε ( και να μην τα χαλάσουμε μετά τον χωρισμό τα χαλάει η βασίλισσα εάν υπάρχουν ).
Στην μητρική κυψέλη έχουν μείνει 8 πλαίσια τα οποία τα χωρίζουμε ανά 2, σε 4 κυψέλες προσέχοντας να υπάρχει σε κάθε κυψέλη 1 ΒΚ.
Στα δύο πλαίσια συμπληρώνουμε άλλα 2 κτισμένα και βάζουμε τις κυψέλες σε σχήμα βεντάλιας ( PierreJEAN- PROST ) ώστε να μοιραστή ο πληθυσμός.
Σε 22 ημέρες από τον χωρισμό, ελέγχουμε για αυγά ημέρας.
Όταν αρχίσει η γέννα τροφοδοτούμε σιρόπι, με μπουκάλι (με το μπουκάλι δεν υπάρχει κίνδυνος λεηλασίας από τα μεγαλύτερα μελίσσια ) για να βοηθήσουμε τις παραφυάδες να αναπτυχθούν.
Αν κάποια μάνα χαθεί στην γονιμοποίηση, ενώνουμε το μελισσάκι, με κάποιο άλλο.
Από ένα μελίσσι φτιάξαμε 5 τα οποία με τον τρόπο που το κάναμε (πληθυσμιακά ήταν 15αρι) θα έχουν πληθυσμό δεν είναι τελείως μικρά.
Με αυτή την μέθοδο έχουμε παραφυάδες, με Βασίλισσες φυσικής σμηνουργίας, που αποδεδειγμένα είναι καλύτερες και επιτυγχάνουμε μία αρκετά μεγάλη αύξηση, με λίγα μελίσσια και όλα αυτά χωρίς να τα μετακινήσουμε.
Το μοναδικό μειονέκτημα για μένα, είναι ότι χρειάζεται αρκετός χώρος, για να υλοποιηθεί η συγκεκριμένη μέθοδος.
Καλή επιτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου