Η διεγερτική τροφοδοσία με σιρόπι (μικρές ποσότητες καθημερινά για 10 – 15 μέρες) γίνεται για να διεγερθεί η ωοτοκία της βασίλισσας και να παραχθεί περισσότερος γόνος.
Απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιτυχία αυτής της επέμβασης είναι η παρουσία μίας καλής βασίλισσας, χώρος κοντά στη γονοφωλιά και φυσικά γύρη.
Εάν οι ανθοφορίες δεν παρέχουν γύρη και δεν υπάρχουν αποθέματα στο μελίσσι, δε μπορούν να εκθρέψουν γόνο και έτσι δεν εκτείνει την ωοτοκία της η βασίλισσα.
Όπως άλλωστε αναφέρετε, τα μελίσσια είχαν περιορισμένο γόνο παρά τη διεγερτική τροφοδοσία. Στην περίπτωση αυτή, λοιπόν θα βοηθούσε η χρήση ταυτόχρονα με το σιρόπι και της γυρεόπιτας.
Η καθυστερημένη κατανάλωση της γυρεόπιτας επίσης, σχετίζεται με την παρουσία του γόνου στο μελίσσι. Γόνος και γύρη είναι αλληλένδετα μεταξύ τους καθώς η παρουσία του γόνου διεγείρει τις μέλισσες να συλλέξουν ή να καταναλώσουν πιο εντατικά γύρη, ενώ η παρουσία της γύρης διεγείρει την επέκταση σου γόνου.
Όσο λιγότερο γόνο έχουν τα μελίσσια, τόσο πιο αργά θα καταναλώνουν την γυρεόπιττα. Η κατανάλωση σχετίζεται επίσης και με την απόσταση που τοποθετείται την γυρεόπιττα από το γόνο. Όσο πιο μακριά τόσο μικρότερη και η κατανάλωση.
Όσον αφορά τη συνοχή της γυρεόπιτας, καλό είναι να είναι σφιχτή όπως περίπου το ζαχαροζύμαρο και στην περίπτωση αυτή η κατανάλωσή της είναι πιο αργή σε σχέση με τη ζαχαρούχο τροφή.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που χρησιμοποιούμε μικρότερες ποσότητες ανά μελίσσι σε σύγκριση με το ζαχαροζύμαρο.
Συνήθως μία ποσότητα 250 γραμμαρίων, ένα δεκάρι μελίσσι θα χρειαστεί περίπου μία εβδομάδα για να την καταναλώσει.
Προκειμένου να είναι περισσότερο ελκυστική η γυρεόπιτα χρησιμοποιείται και λίγο μέλι.
Οι αναλογίες κατά προσέγγιση είναι 6 κιλά γύρη:6 κιλά άχνη ζάχαρη:1,3 λίτρα χλιαρό νερό : μέλι. Τελικός στόχος είναι ένα ζυμάρι που να μην κολλάει στα χέρια.
Απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιτυχία αυτής της επέμβασης είναι η παρουσία μίας καλής βασίλισσας, χώρος κοντά στη γονοφωλιά και φυσικά γύρη.
Εάν οι ανθοφορίες δεν παρέχουν γύρη και δεν υπάρχουν αποθέματα στο μελίσσι, δε μπορούν να εκθρέψουν γόνο και έτσι δεν εκτείνει την ωοτοκία της η βασίλισσα.
Όπως άλλωστε αναφέρετε, τα μελίσσια είχαν περιορισμένο γόνο παρά τη διεγερτική τροφοδοσία. Στην περίπτωση αυτή, λοιπόν θα βοηθούσε η χρήση ταυτόχρονα με το σιρόπι και της γυρεόπιτας.
Η καθυστερημένη κατανάλωση της γυρεόπιτας επίσης, σχετίζεται με την παρουσία του γόνου στο μελίσσι. Γόνος και γύρη είναι αλληλένδετα μεταξύ τους καθώς η παρουσία του γόνου διεγείρει τις μέλισσες να συλλέξουν ή να καταναλώσουν πιο εντατικά γύρη, ενώ η παρουσία της γύρης διεγείρει την επέκταση σου γόνου.
Όσο λιγότερο γόνο έχουν τα μελίσσια, τόσο πιο αργά θα καταναλώνουν την γυρεόπιττα. Η κατανάλωση σχετίζεται επίσης και με την απόσταση που τοποθετείται την γυρεόπιττα από το γόνο. Όσο πιο μακριά τόσο μικρότερη και η κατανάλωση.
Όσον αφορά τη συνοχή της γυρεόπιτας, καλό είναι να είναι σφιχτή όπως περίπου το ζαχαροζύμαρο και στην περίπτωση αυτή η κατανάλωσή της είναι πιο αργή σε σχέση με τη ζαχαρούχο τροφή.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που χρησιμοποιούμε μικρότερες ποσότητες ανά μελίσσι σε σύγκριση με το ζαχαροζύμαρο.
Συνήθως μία ποσότητα 250 γραμμαρίων, ένα δεκάρι μελίσσι θα χρειαστεί περίπου μία εβδομάδα για να την καταναλώσει.
Προκειμένου να είναι περισσότερο ελκυστική η γυρεόπιτα χρησιμοποιείται και λίγο μέλι.
Οι αναλογίες κατά προσέγγιση είναι 6 κιλά γύρη:6 κιλά άχνη ζάχαρη:1,3 λίτρα χλιαρό νερό : μέλι. Τελικός στόχος είναι ένα ζυμάρι που να μην κολλάει στα χέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου