Εμπειρικά, όντως, παρατηρείται το φαινόμενο ύπαρξης κηφήνων κατά τη χειμερινή περίοδο.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό?
Η απάντηση στο ερώτημα έρχεται από τις ανάγκες του μελισσοσμήνους ανά εποχή και τις προσαρμογές του στις περιβαλλοντικές συνθήκες.
Οι κηφήνες δεν παράγουν τίποτα, αλλά υπάρχουν για την συνέχεια του είδους, μέσω της αναπαραγωγικής διαδικασίας.
Η αποικία διατηρεί πάντοτε κηφήνες, ως ασφαλιστική δικλείδα για την διαιώνισή της, στις παρακάτω περιπτώσεις:
1ον. Σε οποιαδήποτε εποχή αν ευνοούν οι κλιματολογικές συνθήκες και έρχεται γύρη και νέκταρ στην κυψέλη.
2ον. Ανάλογα με το είδος της μέλισσας. Για παράδειγμα στη Ρωσία παρατηρούμε τη διατήρηση κηφήνων ακόμα και σε πιο κρύες συνθήκες, όταν στην Ελλάδα υπό τις ίδιες συνθήκες ο πληθυσμός των κηφήνων είναι σχεδόν μηδαμινός.
3ον. Μελισσοσμήνη με ακμαίο και πλούσιο πληθυσμό διατηρούν περισσότερους κηφήνες απ΄ότι πιο αδύναμα ή ασθενικά.
4ον. Ανάλογα με το πόσο μακρύς είναι ο χειμώνας. Στην Ελλάδα και στις βόρειες περιοχές της χώρας, ο αριθμός των κηφήνων που διατηρείται είναι σαφώς πιο μικρός σε σύγκριση με τις νότιες περιοχές.
Σε περιοχές με χειμώνες που έχουν μεγάλη διάρκεια, οι κηφήνες ακόμα και αν δεν εκδιωχθούν από τις μέλισσες, καταλήγουν λόγω του προσδόκιμου ζωής τους.
Τα τελευταία χρόνια, η κλιματική αλλαγή και η υπερθέρμανση του πλανήτη, έχει σαν αποτέλεσμα τα μελίσσια να διατηρούν κηφήνες για περισσότερο χρονικό διάστημα απ' ότι παλιότερα.
Επιμέλεια σύνταξης: Γρηγόρης Παπατάτσης Εκπαιδευτικός, Μελισσοκόμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου