Ο φυσικός τρόπος πολλαπλασιασμού του μελισσοσμήνους είναι η σμηνουργία.
Σμηνουργία μπορούμε να έχουμε από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Ιούνιο, με κορύφωση του φαινομένου τον Απρίλιο-Μάϊο, και εξαρτάται από διάφορους παράγοντες.
Ένα μελίσσι αποφασίζει εκ των προτέρων να σμηνουργήσει ή το επιλέγει στην πορεία ανάλογα και με τους χειρισμούς του μελισσοκόμου, που μπορεί να προκαλέσει τη σμηνουργία, συνδυαστικά και με άλλους παράγοντες.
Στην πρώτη περίπτωση έχουμε μελίσσια με ώριμη αναπαραγωγικά και πλήρως λειτουργική βασίλισσα.
Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε μελίσσι με νεαρή, μη γονιμοποιημένη βασίλισσα. Είτε λόγω αντικατάστασης (προβληματικής βασίλισσας), είτε λόγω ορφάνειας, τα μελίσσια αποφασίζουν να εκθρέψουν έναν ορισμένο αριθμό βασιλικών κελιών. Στις περιπτώσεις που έχουμε πάνω από ένα βασιλικά κελιά, αν συντρέξουν και παράγοντες που ευνοούν την σμηνουργία, το μελίσσι είναι δυνατόν να σμηνουργήσει. Η μόνη περίπτωση που σίγουρα δεν θα σμηνουργήσει είναι αν διατηρεί μόνο ένα βασιλικό κελί.
Αφεσμός είναι η εγκατάλειψη της κυψέλης από το μελίσσι ή μέρος του μελισσιού. Στην περίπτωση της σμηνουργίας το 50-60% των μελισσών εγκαταλείπει το αρχικό μελίσσι.
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που ο αφεσμός δεν πυροδοτείται λόγω σμηνουργίας αλλά λόγω εγκατάλειψης της κυψέλης εξαιτίας κάποιου παράγοντα, που καθιστά την επιβίωση του μελισσιού στην μητρική κυψέλη προβληματική και αμφίβολη.
Η σμηνουργία λοιπόν, ακολουθείται πάντα από αφεσμό, αλλά ο αφεσμός δεν προϋποθέτει πάντα σμηνουργία.
Επιμέλεια σύνταξης: Γρηγόρης Παπατάτσης Εκπαιδευτικός, Μελισσοκόμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου