ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΈΛΙΣΣΕΣ.

Η αμυγδαλιά ανάλογα με την ποικιλία, ανθίζει από τέλη Ιανουαρίου ως μέσα Μαρτίου. 

Το άνθος της αμυγδαλιάς είναι αυτό ασυμβίβαστο δηλ. η ωοθήκη του άνθους δεν γονιμοποιείται από γύρη του ίδιου άνθους, του ίδιου δένδρου, της ίδιας ποικιλίας.

Οι ποικιλίες της αμυγδαλιάς στην πλειονότητα τους είναι αυτόστειρες (εξαίρεση οι Truito,Genco,Tuono = αυτογόνιμες) και χρειάζονται σταυρεπικονίαση δηλ. επικονίαση με γύρη από άνθη άλλης ποικιλίας αμυγδαλιάς, που μπορεί όμως να τις γονιμοποιήσει.

Η ποικιλία (ή ποικιλίες) που θα χρησιμοποιηθεί ως επικονιάστρια πρέπει να συνανθεί με την κύρια ποικιλία σε ποσοστό μεγαλύτερο από 80%,να αλληλοεπικονιάζονται και να είναι εμπορικά αξιόλογη.

Η ιδανική διάταξη των ποικιλιών είναι όταν, γύρω από κάθε δένδρο της γυρεοδότριας ποικιλίας υπάρχουν δένδρα από την κύρια ποικιλία, τα οποία είναι αναγκασμένη να επισκεφθεί η συλλέκτρια μέλισσα όταν θα έχει "τρυγήσει" τον γυρεοδότη.

Ο αμυγδαλοπαραγωγός επιδιώκει τη μεγαλύτερη δυνατή καρπόδεση γιατί στην αμυγδαλιά δεν υπάρχει πρόβλημα αραιώματος των καρπών.

Η μη σταυρογονιμοποίηση των ανθών ενδέχεται να μειώσει σημαντικά την παραγωγή. Για το σκοπό αυτό πρέπει να εξασφαλισθεί ο παράγοντας μέλισσα σε μεγάλο πληθυσμό.

Όταν ανθίζει η αμυγδαλιά, οι μέρες είναι ψυχρές και μικρής διάρκειας και υπάρχει έλλειψη επικονιαστών. Οι μέλισσες την εποχή αυτή βρίσκονται συνήθως στην πιο αδύνατη τους κατάσταση. Ο καιρός είναι ακατάστατος και οι θερμοκρασίες συχνά περιορίζουν τη δραστηριότητα των μελισσών σε 1-2 ώρες κατά το μεσημέρι.

Οι μέλισσες συνήθως επισκέπτονται μεγάλο αριθμό ανθέων του ίδιου δένδρου πριν μετακινηθούν σε κάποιο άλλο, ενώ είναι αναγκαία η μεταφορά γύρης μεταξύ συμβιβαστών ποικιλιών. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη μεγάλου αριθμού μελισσών στον αμυγδαλεώνα.

Ο πληθυσμός μπορεί να εξασφαλισθεί με την τοποθέτηση 2-3 ισχυρών κυψελών μαζί ανά τέσσερα στρέμματα αμυγδαλεώνα.

Η κατάλληλη τοποθέτηση και διασπορά των κυψελών στον οπωρώνα αυξάνει την σταυρεπικονίαση.

Βρέθηκε ότι τα ποσοστά καρπόδεσης είναι αντιστρόφως ανάλογα με την απόσταση ανάμεσα στο ανθισμένο δένδρο και την κυψέλη. Η τοποθέτηση των κυψελών ανάμεσα στις σειρές των δένδρων δίνει τα καλύτερα αποτελέσματα. Στην πράξη προτιμούμε τη διασπορά όχι μεμονωμένων κυψελών,αλλά ομάδων από τέσσερις κυψέλες.

Πηγή: ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Μ. ΣΦΑΚΙΩΤΑΚΗΣ "ΓΕΝΙΚΗ ΔΕΝΔΡΟΚΟΜΙΑ"

          ΚΩΣΤΑΣ Α. ΠΟΝΤΙΚΗΣ "ΕΙΔΙΚΗ ΔΕΝΔΡΟΚΟΜΙΑ"

          ΝΙΚ. ΜΠΡΟΥΣΟΒΑΝΑΣ "Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ" 

Μυθολογία:

Ο Δημοφώντας, γιος του Θησέα & της Φαίδρας, επιστρέφοντας από την Τροία, προσάραξε το πλοίο του στη Θράκη. 

Εκεί συνάντησε μια πανέμορφη κοπέλα, τη Φυλλίδα,  κόρη του βασιλιά Σίθωνα. 

Οι δύο νέοι ερωτεύτηκαν, με την πρώτη ματιά & παντρεύτηκαν.

​Μετά από λίγο καιρό, ο Δημοφώντας νοστάλγησε την πατρίδα του & ζήτησε από την αγαπημένη του, να τον αφήσει να πάει στην Αθήνα, με την υπόσχεση ότι θα επέστρεφε πολύ γρήγορα.

Τα χρόνια όμως περνούσαν,  ο Δημοφώντας  ξεχάστηκε & η Φυλλίδα, άδικα, περίμενε την επιστροφή του. 

Οι θεοί τη λυπήθηκαν & για να την γλυτώσουν από τη μεγάλη στενοχώρια, αποφάσισαν να την μεταμορφώσουν σε δέντρο, σε μια αμυγδαλιά.

Όταν μετά από χρόνια, ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη, βρήκε την όμορφη γυναίκα του να έχει γίνει ένα ξερό, λυγερόκορμο δέντρο, μέσα στην παγωνιά του χειμώνα.

Απελπισμένος από τις τύψεις και τη στενοχώρια, αγκάλιασε τον κορμό της Αμυγδαλιάς & τότε αυτή, από τη μεγάλη της χαρά, γέμισε με όμορφα, λευκορόδινα άνθη!!!!🌸

Ο υπέροχος μύθος της Αμυγδαλιάς μας δίνει την ευκαιρία να μιλήσουμε για το ζωογόνο συναίσθημα, που κάνει πιο όμορφη τη ζωή μας.

Επιμέλεια σύνταξης: Γραμμένος Τομ Μελισσοκόμος