Το μέλι, εκτός από εξαιρετική τροφή, από την αρχαιότητα έως και σήμερα κατέχει σημαντικό ρόλο και στη φαρμακολογική πράξη πολλών λαών.
Ο Πυθαγόρας το συνιστούσε ως δυναμωτικό και ο Ιπποκράτης το συνιστούσε κυρίως για φλεγματικές ή μελαγχολικές κρίσεις.
Ως δυναμωτικό προτείνεται και στους Δειπνοσοφιστές του Αθήναιου.
Ο Δημόκριτος στην κατανάλωση μελιού απέδιδε τη μακροβιότητά του.
Ο Θεόφραστος θεωρούσε ότι αναστέλλει τα γηρατειά.
Ο Αριστοτέλης και ο Διοσκουρίδης, συνιστούσαν το μέλι σε αλοιφή ανακατεμένο με ζωικό λίπος ως φάρμακο για πληγές του δέρματος.
Φαρμακευτικές συνταγές βρίσκουμε, επίσης, στον Αριστόξενο, το Γαληνό, τον Κέλσο, τον Πλίνιο, τον Λουκρήτιο και τον Πορφύριο και σε πολλούς αιγυπτιακούς παπύρους.
Στην αρχαιότητα το μέλι το χρησιμοποιούνταν σε παθήσεις του πεπτικού, σε αναπνευστικά προβλήματα, στο κρύωμα ως αντιβηχικό και αποχρεμπτικό, ως ηρεμιστικό σε αϋπνίες, σε παθήσεις του ουροποιητικού, ως διουρητικό, ενώ το αττικό μέλι είχε φήμη ως θεραπευτικό μέσο για τις φλεγμονές των ματιών.
Ως αντιπυρετικά χρησιμοποιούσαν το οξύμελο βρασμένο ξύδι, μέλι και νερό και τον Ομφακομελίτη– τρία μέρη χυμού μισοάγουρου κόκκινου σταφυλιού και ένα μέρος μέλι.
Κατά την υστεροβυζαντινή περίοδο και την περίοδο της τουρκοκρατίας σε μοναστήρια επινοούνται φαρμακευτικά σκευάσματα με βάση το μέλι όπως το «μελίγαλα», που παρασκεύαζαν αναμιγνύοντας γάλα με μέλι, το «ροδόμελι» που φτιάχνανε με εκχύλισμα ρόδων και μέλι, τα «υδροσάτα» ροδόνερο με μέλι για τη θεραπεία των στοματικών φλεγμονών, το «υδρόμελο» ή «μελίκρατον» για το οποίο βράζανε δύο μέρη νερού και ένα μέλι.
Στη λαϊκή ιατρική, κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας και έπειτα το μέλι χρησιμοποιούσαν εξωτερικά σε δερματικές παθήσεις όπως τραύματα, εγκαύματα και έλκη, στην ευλογιά και την τριχόπτωση.
Στην Kρήτη έφτιαχναν το λεγόμενο "μαντζούνι" για τα αδύναμα παιδιά, από μέλι, καρύδια, μαστίχα, μοσχοκάρυδο και κανέλα.
Οι Έλληνες του Πόντου με το μέλι αντιμετώπιζαν τις φλεγμονές του στόματος των βρεφών και των παιδιών και με ένα γλύκισμα από καβουρντισμένο αλεύρι, μέλι και νερό ή ανθόγαλα καταπράυναν το στομάχι τους.
Επίσης, στους φυματικούς, έδιναν κάθε πρωί δύο αυγά χτυπημένα με μέλι μέχρι να αναρρώσουν.
Η σύγχρονη φαρμακευτική επιστήμη έρχεται να επιβεβαιώσει την φαρμακευτική αξία του μη επεξεργασμένου μελιού καθώς αυτό χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη βιοδραστικών ενώσεων που βρίσκονται μέσα του με τεράτια οφέλη για την υγεία, όπως αντιφλεγμονώδεις, αντιαλλεργιογόνες, αντιοξειδωτικές και αντιμικροβιακές ιδιότητες.
Το ακατέργαστο μέλι:
Είναι γεμάτο ευεργετικά θρεπτικά συστατικά όπως φυσικά σάκχαρα, αμινοξέα, ένζυμα, βιταμίνες και μέταλλα.
Ενισχύει το ανοσοποιητικό καθώς εκτός των άλλων είναι πλούσιο και σε αντιοξειδωτικά.
Είναι ανακουφιστικό για τον πονόλαιμο και τον βήχα.
Αποτελεί φυσική πηγή ενέργειας, παρέχοντας υδατάνθρακες για μία γρήγορη και φυσική ώθηση. Επίσης, σε αντίθεση με άλλες γλυκαντικές ουσίες προάγει σταθερά επίπεδα σακχάρου.
Βοηθά στον καλό και βαθύ ύπνο.
Έχει αντιβακτηριακή δράση. Το μέλι είναι υδροσκοπικό. Αυτό σημαίνει ότι προσελκύει νερό. Εάν τα βακτήρια έρθουν σε επαφή με το μέλι, το μέλι ουσιαστικά θα τραβήξει την υγρασία από τα βακτήρια και θα το σκοτώσει μέσω της αφυδάτωσης. Από την άλλη, το μέλι είναι ελαφρώς όξινο με μέσο επίπεδο pH 3,9. Πολλά βακτήρια έχουν δυσανεξία στα οξέα και προτιμούν ένα ουδέτερο επίπεδο pH περίπου 7,0. Μέχρι στιγμής, οι ερευνητές έχουν εντοπίσει περισσότερα από 250 διαφορετικά στελέχη βακτηρίων που σκοτώνει το μέλι. Ένα από αυτά είναι το MRSA, το οποίο είναι ανθεκτικό στα κλινικά αντιβιοτικά.
Είναι πλούσιο σε προβιοτικά, σε ωφέλιμα δηλαδή βακτήρια και ζυμομύκητες που βοηθούν στη διατήρηση της λειτουργίας και της υγείας του στομάχου και του εντέρου.
Ανακουφίζει από αλλεργίες.
Είναι καλό για την περιποίηση των ελαφρών εγκαυμάτων και γενικά των πληγών. Στο εσωτερικό μιας πληγής, το ακατέργαστο μέλι μετατρέπεται συνεχώς σε ελάχιστες δόσεις υπεροξειδίου του υδρογόνου, το οποίο αποτρέπει τη μόλυνση καθώς θεραπεύεται η πληγή.
Λίγο μέλι την ημέρα, λοιπόν, τον γιατρό τον κάνει πέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου