Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού, που είναι σήμερα, ας πούμε κάποια πράγματα για το νερό και τις μέλισσες. Οι μέλισσες συλλέγουν 4 πράγματα: νέκταρ, γύρη, πρόπολη (πρώτες ύλες), και νερό!
Οι μέλισσες χρειάζονται αξιόπιστη πηγή νερού όλο το χρόνο. Οι καλύτερες πηγές νερού για τις μέλισσες είναι αυτές με τρεχούμενο νερό ή ανανεώσιμο νερό, που θα εξασφαλίζουν μόνιμη παροχή, δεν θα πνίξουν τις μέλισσες και δεν θα μοιραστούν με ζώα ή κατοικίδια.
Το νερό μεταφέρεται από τις συλλέκτριες στον πρόλοβό τους και συλλέγεται ιδανικά με θερμοκρασία νερού 18-32 βαθμών κελσίου.
Ένα δυνατό μελίσσι έχει απαιτήσεις νερού από μισό λίτρο ημερησίως μέχρι και 5 λίτρα ημερησίως, ανάλογα με διάφορους παράγοντες, όπως περιβαλλοντικές συνθήκες, έκταση του γόνου κ.λπ.
Το χειμώνα, οι μέλισσες χρησιμοποιούν νερό, κυρίως για να διαλύσουν το κρυσταλλωμένο μέλι ή αυτό με υψηλό ιξώδες ή την τροφή που εμείς τους παρέχουμε (ζαχαροζύμαρο).
Το καλοκαίρι, το χρησιμοποιούν και τη ρύθμιση της θερμοκρασίας της κυψέλης, καθώς απλώνουν σταγονίδια νερού κατά μήκος των κηρηθρών γόνου και στη συνέχεια ανεμίζουν τα σταγονίδια με τα φτερά τους. Έτσι, δημιουργούνται ρεύματα αέρα που εξατμίζουν το νερό και δροσίζεται η φωλιά τους.
Η παροχή νερού στις μέλισσες είναι σημαντικός παράγοντας υγείας και ανάπτυξης για το μελίσσι, καθώς με αυτό η μέλισσες ρυθμίζουν και τα ποσοστά υγρασίας της κυψέλης, ώστε να επικρατήσει το ιδανικό μικροκλίμα στην κυψέλη για την απρόσκοπτη πορεία του γόνου.
Επίσης το χρειάζονται για την επιβίωσή τους, αφού το 60% του σώματός τους αποτελείται από νερό.
Το πόσιμο νερό αποτελεί και πηγή μικροθρεπτικών συστατικών για τις μέλισσες. Οι μέλισσες προτιμούν το νερό πλούσιο σε νάτριο, ανεξάρτητα από τη φυτική διατροφή. Αποφεύγουν όμως το νερό που έχει αλάτι σε συγκεντρώσεις πάνω από 1%. Ωστόσο, όταν η γύρη είναι σπάνια, δείχνουν προτίμηση για πηγές νερού που περιέχουν ασβέστιο, μαγνήσιο και κάλιο, όλες ουσίες που βρίσκονται στη γύρη. Αυτό δείχνει ότι οι μέλισσες έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν την προτίμησή τους σε πηγές νερού για να αντισταθμίσουν τις ελλείψεις διατροφικών θρεπτικών συστατικών.
Οι μέλισσες βρίσκουν το μεγαλύτερο μέρος του νερού τους με την όσφρηση παρά με την όραση, οπότε μια πηγή νερού με μυρωδιά θα είναι πιο ελκυστική. Το νερό που μυρίζει όπως υγρό χώμα, βρύα, υδρόβια φυτά, σκουλήκια, αποσύνθεση ή ακόμη και χλώριο, έχει καλύτερες πιθανότητες να προσελκύσει μια μέλισσα από το νερό απευθείας από τη βρύση. Ορισμένες τέτοιες πηγές νερού είναι πλούσιες σε βιταμίνες και μικροθρεπτικά συστατικά που μπορούν να ενισχύσουν τη διατροφή των μελισσών.
Ο μελισσοκόμος πρέπει να φροντίζει να τροφοδοτούνται οι μέλισσες καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου με φρέσκο, τρεχούμενο ή νερό που ανανεώνεται σχετικά συχνά.
Κατά τον πρώτο καθορισμό μιας πηγής νερού, πριν την εγκατάσταση ενός νέου μελισσοκομείου, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα κουταλάκι του γλυκού χλωρίνη ή να δημιουργήσουμε ένα διάλυμα χλωριούχου νατρίου, με όχι πάνω από 1% αλάτι, ή εναλλακτικά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα ασθενές διάλυμα ζάχαρης σε μία ποτίστρα μελισσών.
Όταν δελεάσουμε τις μέλισσες με χλώριο, αλάτι ή ζάχαρη, μπορούμε να σταματήσουμε να προσθέτουμε την ελκυστική ουσία μόλις οι μέλισσες εξοικειωθούν με την πηγή νερού. Μετά από λίγες μέρες, θα «ξεχάσουν» τι υπήρχε εκεί και απλώς θα έρχονται για το νερό. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να δημιουργήσουμε νωρίς ιδανικές συνθήκες ύδρευσής τους, μόλις φτάσουν οι μέλισσες στο χώρο ενός νέου μελισσοκομείου πριν ανιχνεύσουν και επιλέξουν κάποια άλλη πηγή νερού και γίνουν μπελάς σε τυχόν γείτονες.
Επιμέλεια σύνταξης: Γρηγόρης Παπατάτσης Εκπαιδευτικός, Μελισσοκόμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου