Οι Πατέρες της παγκόσμιας Μελισσοκομίας

-CHARLES BUTLER: 

Άγγλος στην καταγωγή, έγραψε το διάσημο πλέον και πολυδιαβασμένο σχεδόν σε όλη την Αμερική και την Ευρώπη, "Ο θηλυκός Μονάρχης" ή "η Ιστορία της Μέλισσας". Αυτό το βιβλίο παραμένει 400 χρόνια αργότερα, ως διαθήκη στις παρατηρήσεις για την κατανόηση της ζωής των μελισσών.

-FRANCOIS HUBER: 

Ελβετός, θεωρείται ο μεγαλύτερος από τους πατέρες τις Σύγχρονης μελισσοκομικής επιστήμης. Έγραψε το μελισσοκομικό βιβλίο "Οι νουβέλες των Παρατηρήσεων των μελισσών". Αν και ήταν τυφλός, είχε την βοήθεια ενός ικανού υπαλλήλου του με το όνομα Francis Burnens, ο οποίος στην κυριολεξία ήταν τα μάτια και τα αυτιά του Huber. Οι επιστολές του Huber περιγράφουν με αρκετές λεπτομέρειες τα πειράματα που πραγματοποιούσε και το ενδιαφέρον του για την αλήθεια. Μία προσεκτική και λεπτομερή μελέτη των θεμάτων του βιβλίου, δείχνει το μήκος και γενικά την έκταση των ερευνών του πάνω στις μέλισσες.

Έκανε τα πειράματα του και παρατηρούσε την δυνατότητα των μελισσών αν μπορούσαν να αναπαραχθούν και με ποιους τρόπους και άλλα. Καθιέρωσε την αλήθεια για την μελισσοκομική επιστήμη

-Dr.DZIERZON: 

Eρεύνησε για ασθένειες των βασιλισσών. Έγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο "Η λογική μελισσοκομία Dzierzon". 

Από το 1854 μέχρι και το 1856 δημοσίευσε ένα μηνιαίο περιοδικό με τον τίτλο "The Silesian Bee-Friend". Έγραψε στη Γερμανική γλώσσα και συχνά τον αποκαλούν Γερμανό, αλλά ήταν Πολωνός και στην υπηκοότητα.

-LORENZO LORRAINE LANGSTROTH: 

Ο Πατέρας της Αμερικανικής Μελισσοκομίας. Κανένα μεμονωμένο άτομο δεν είχε περισσότερη συμβολή στην Παγκόσμια σύγχρονη πρακτική μελισσοκομία από τον L.L. Langstroth. 

Το βιβλίο του που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 1853 περιέγραψε την παρατήρηση του για το Διάστημα των μελισσών, και ανάλυσε αρκετά και με κάθε λεπτομέρεια την λειτουργία των κινητών πλαισίων. 

Την εργασία και εφεύρεση του την κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. 

Αυτός ο τύπος κυψέλης με κινητά πλαίσια χρησιμοποιείται σε πολλά μέρη του κόσμου σήμερα, δηλαδή πάνω από 150 χρόνια. 

Ο Langstroth παρότι κατοχύρωσε την κυψέλη του με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, δεν το χρησιμοποίησε ποτέ για να έχει κάποιο ίδιο όφελος ή κέρδος, ήταν πραγματικά μεγάλος μελισσοκόμος και αγαπούσε πολύ τόσο την μέλισσα όσο και την τέχνη της μελισσοκομίας, έτσι έδωσε την ευκαιρία σε όποιον ήθελε να αντιγράψει και να πάρει το σχέδιο της κυψέλης του. 

Και από ότι διαπιστώθηκε αντιγράφτηκε ευρέως. Το βιβλίο του "Η τέχνη και η Επιστήμη της Μελισσοκομίας" είχε πολύ μεγάλη απήχηση και επηρέασε σε σημαντικό βαθμό τους μελισσοκόμους με τις παλαιές τεχνικές να αλλάξουν τρόπους χειρισμού και κυψέλες αφού πλέον η επιθεώρηση και η διαχείριση των μελισσιών τους ήταν πολύ εύκολη υπόθεση που μπορούσε πλέον να γίνεται με μεγάλη άνεση κάθε στιγμή.

-A. I. ROOT: 

Βαθιά θρησκευόμενος σαν άνθρωπος ο A. I. Root επικαλέσθηκε σε πολλές περιπτώσεις την βοήθεια του Χριστού όπως αυτό φαίνεται και στο βιβλίο που εξέδωσε με τίτλο "Our Homes". 

Ήταν ο πρώτος που από πολύ νωρίς ξεκίνησε το εμπόριο των μελισσών. Το πακετάρισμα και η αποστολή μελισσοδεμάτων και βασιλισσών σε όλη την Αμερική ήταν δική του ιδέα. 

Η ανακάλυψη νέων τεχνικών και μέσων για την επιτυχή και χωρίς προβλήματα επιβίωσης κατά την αποστολή των βασιλισσών και παραφυάδων σχεδόν μέχρι σήμερα είναι δικές του πατέντες. 

Από τους πρώτους που έκανε επαγγελματική βασιλισσοτροφία αποστέλλοντας βασίλισσες και εκτός Αμερικής (Καναδά). 

Σαν παραγωγός μελισσοκόμος διέπρεψε και ως συγγραφέας, γράφοντας ένα από τα καλύτερα βιβλία για θέματα μελισσοκομίας, "Σταχυολογήματα μελισσοκομικής τέχνης" με τα προβλήματα και τα παθήματά του από τις μέλισσες, που τελικά του έγιναν μάθημα. 

Ένα από τα καλύτερα βιβλία για την τεχνική της μελισσοκομίας ήταν η συγγραφή του βιβλίου του με τίτλο "Η ΑΒ του πολιτισμού των μελισσών", το οποίο μετά από χρόνια επανεκδόθηκε με τον τίτλο "Το Α και το Ω του πολιτισμού των μελισσών". Επανεκδίδεται τακτικά μέχρι σήμερα, με τον ίδιο τίτλο.

-CHARLES DADANT: 

Έγραψε πάρα πολλά άρθρα σχεδόν σε όλα τα μελισσοκομικά περιοδικά Αμερικής και Ευρώπης, με θέματα που αφορούσαν όλους τους μελισσοκόμους βοηθώντας περισσότερο τους νέους. 

Ο Charles Dadant Γάλλος στην καταγωγή με πολλά διπλώματα ευρεσιτεχνίας, μετανάστευσε στην Αμερική όπου και μεγαλούργησε. 

Ήταν ο ιδρυτής μιας από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες παραγωγής μελισσοκομικών υλικών και εργαλείων που συμπεριλάμβανε από κυψέλες μέχρι βασιλικά κελιά.

Άρχισε να εκδίδει το παγκόσμιας φήμης γνωστό και έγκυρο περιοδικό "The American Bee Journal". 

Μετέφρασε το βιβλίο του Langstroth "Langstroth's Hive and Honey-Bee" στα Γαλλικά και έτσι έγινε γνωστή η συνεισφορά του Langstroth στην μελισσοκομία. Επίσης προσπάθησε να εισαγάγει στην Αμερική Ιταλικές βασίλισσες και τα κατάφερε το έτος 1874 να μεταφέρει 250 ατμοπλοϊκώς. 

Επεδίωκε πάντα να έχει πολύ γερά και δυνατά πρώιμα μελίσσια και γιαυτό στην αρχή των "ανησυχιών" του θέλησε να προμηθευτεί Ευρωπαϊκά κουβέλια, αλλά σύντομα άλλαξε γνώμη και υιοθέτησε τις μεθόδους του Langstroth. 

Τα παιδιά του συνέχισαν ακριβώς στα βήματα του πατέρα τους και δημιούργησαν πολλά μελισσοκομεία με πολλές κυψέλες. 

Συνέχισαν και αύξησαν την παραγωγή του εργοστασίου τους και ακόμη και σήμερα εκδίδουν το ΑΒJ περιοδικό σε όλο τον κόσμο. 

Ο οίκος Dadant παραμένει από τα ισχυρότερα ονόματα της Αμερικάνικης μελισσοκομίας.

-MOSES QUINBY: 

Θεωρείται σίγουρα ο πατέρας της εμπορικής μελισσοκομίας στην Αμερική. Το έτος 1875 επινόησε το σύγχρονο καπνιστήρι, αλλά ήταν και ο πρώτος που εφάρμοσε την νομαδική μελισσοκομία. 

Έγραψε το βιβλίο "Τα μυστήρια της μελισσοκομίας που εξηγήθηκαν". Ο Quinby υπήρξε ένας πραγματικά μεγάλος πρακτικός μελισσοκόμος. 

Η γνώση που απέκτησε βασίστηκε στην πρακτική εμπειρία του ως μελισσοκόμος. Έζησε στην περίοδο της αλλαγής από την κυψέλη χωρίς κινητά πλαίσια στην κυψέλη Langstroth. 

Θέλησε να κάνει και ο ίδιος μια κυψέλη, πιστεύοντας ότι θα την προωθούσε και εμπορικά. 

Απέτυχε, όμως οι πρακτικές συμβουλές που έγραψε για τους μελισσοκόμους παραμένουν έγκυρες μέχρι σήμερα.

-FRANZ von HRUSCHKA: 

Όσο και να ψάξει κανείς σίγουρα δεν θα βρει πάνω από δυο γραμμές στα σύγχρονα μελισσοκομικά βιβλία που να αναφέρονται στον Franzvon Hruschka. 

Αναφέρουν συνήθως μια απλή δήλωση του τύπου: Η ανακάλυψη του μελιτοεξαγωγέα είναι του Αυστριακού ταγματάρχη F. Hruschka στην Ιταλία κατά το έτος 1865. 

Βασίστηκε πάνω στην φυγόκεντρο δύναμη και έκανε την πρώτη χειροκίνητη μηχανή εξαγωγής μελιού. 

Εν τούτοις, εκείνη η απλή αρχή είναι αρμόδια για την τεράστια βιομηχανία μελιού που βλέπει ο κόσμος σήμερα. 

Η μηχανή ήθελε το κινητό πλαίσιο του Langstroth για να δουλέψει. Η ιδέα του F. Hruschka εξαπλώθηκε γρήγορα τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική. 

Ο Charles Dadant είπε: Μόλις ακούσαμε για την ανακάλυψη, κάναμε μια μηχανή, πεισθήκαμε για την λειτουργία της και την αποτελεσματικότητα της, αλλά, το μεγαλύτερο κέρδος για κάθε μελισσοκόμο πλέον, είναι η επιστροφή των φυγοκεντρισμένων κηρηθρών στα μελίσσια του.

-A. J. COOK: 

Είναι ο συγγραφέας του "Οδηγού των Μελισσοκόμων" ή "Εγχειρίδιο του Μελισσοκομείου". 

Το 1866 διορίστηκε σαν εκπαιδευτικός στο Γεωργικό κολέγιο του Μίτσιγκαν, το 1868 σαν καθηγητής εντομολογίας και ζωολογίας. 

Έγινε ένας από τους πρώτους μεγάλους δασκάλους της ζωής των μελισσών σε επίπεδο κολεγίων σε ολόκληρη την Αμερική. Έγραψε πολλά άρθρα σε όλα τα τότε περιοδικά μελισσών. Το βιβλίο που έγραψε άρχισε και το δίδασκε σε όλες τις διαλέξεις που έκανε. Η ζήτηση ήταν τόσο μεγάλη σε όλη την Αμερική, και από το 1876 που έγινε η πρώτη έκδοση μέχρι το 1884 έκανε 10 επανεκδόσεις. 

Ο A. J. Cook δεν ήταν μόνο μεγάλος δάσκαλος, ήτανε και πολύ μεγάλος μελισσοκόμος. Κατά το διάστημα αυτής της περιόδου δούλεψε και πειραματίστηκε με πολλών ειδών κυψέλες ακόμη και με τετράγωνα πλαίσια (30x30 εκ. περίπου), υιοθετώντας τα, αφού όπως υποστήριζε: Προτιμώ αυτή τη μορφή κηρήθρες γιατί σπάζουν σπάνια, είναι καλύτερα για τα βασιλικά κελιά, επιτρέπουν την πιο συμπαγή σύσφιξη των μελισσών κατά τον χειμώνα, εξοικονομώντας περισσότερη θερμότητα.

Αναγνωρίστηκε σαν πατέρας της μελισσοκομίας, για τις σοφές συμβουλές του στους μελισσοκόμους και το σημαντικό αντίκτυπο που είχαν οι διδασκαλίες του μέχρι της ημέρες μας στην σύγχρονη μελισσοκομία.

-Dr. C. C. MILLER: 

Όπως ο Moses Quinby, είναι από τους λίγους που έβγαλαν κάποια χρήματα από τις μέλισσες. 

Από το 1878 έκανε την μελισσοκομία την μόνη επιχείρηση του, ασχολήθηκε σοβαρά με το εμπόριο των προϊόντων που έβγαιναν από την κυψέλη. 

Ήταν πρακτικός φυσιοδίφης, ξεκίνησε την μελισσοκομία σαν χόμπι το 1861, άρχισε το μακρύ ταξίδι που τον οδήγησε στα άρθρα και την συγγραφή βιβλίων με θέμα πάντα τις μέλισσες. 

Έγινε πολύ δημοφιλής από τις ομιλίες του στις συνεδριάσει για θέματα μελισσοκομίας. Το βιβλίο του "Πενήντα έτη μεταξύ των μελισσών" είναι ένα από τα κλασικά μελισσοκομικά βιβλία που τα θέματα του στην σωστή διαχείριση των μελισσών συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

-Dr. Walter C. Rothenbuhler: 

Ανακάλυψε ότι η συμπεριφορά των μελισσών είχε μια γενετική βάση. Είναι ο συντάκτης ενός μεγάλου αριθμού συγγραμμάτων που εξετάζει τις δυνατότητες των μελισσών. 

Η μία είναι η αδυναμία κάποιων μελισσιών να καθαρίσουν τα κελιά από τις νεκρές μέλισσες κατά την ασθένεια της Αμερικάνικη Σήψη του Γόνου και η δεύτερη, η δυνατότητα κάποιων μελισσιών στην απομάκρυνση των νεκρών μελισσών από τα κελιά τους και η ανθεκτικότητα τους στην Αμερικάνικη Σήψη του Γόνου.

-BROTHER ADAM: 

Ο μοναχός Άνταμ είναι γνωστός ως το άτομο που έψαχνε για την τέλεια μέλισσα. 

Το 1950 αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι για να βρει και να συλλέξει βασίλισσες που δεν θα σμηνουργούσαν, θα γεννούσαν πολύ, θα κουβαλούσαν πολύ μέλι, δεν θα λεηλατούσαν και άλλες ιδιότητες. 

Κατά την επίσκεψη του στην Ελλάδα, πήγε στην Κρήτη και μελέτησε την εκεί μέλισσα για την άγρια συμπεριφορά της. 

Έκανε συλλογή από βασίλισσες και μέλισσες συγκρίνοντας τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα τους ανάλογα με τις περιοχές που αυτές ζούσαν. 

Επειδή το ταξίδι που έκανε ήταν μεγάλο οι βασίλισσες ζευγάρωναν με κηφήνες από άλλες ράτσες μελισσών, η διαγώνια αναπαραγωγή έκανε να χαθούν τα καθαρά χαρακτηριστικά της κάθε φυλής ξεχωριστά. 

Ο μοναχός Άνταμ είναι ευρύτερα γνωστός για την ανάπτυξη της ράτσας μελισσών "Buckfast". 

Σε αυτήν βρήκε τα χαρακτηριστικά που αναζητούσε. Εν τούτοις ένα από τα αποτελέσματα της μελέτης του ήταν και τα στοιχεία που παρέδωσε προς μελέτη σε αυτούς που μελετούν τα μορφομετρικά στοιχεία της mellifera Apis. 

Η συλλογή του εδόθη στο Ερευνητικό Μελισσοκομικό Ινστιτούτο Oberusal του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, λόγω της υβριδοποίησης τα πολύτιμα δείγματα των μελισσών δεν είναι πλέον διαθέσιμα. 

Πιθανόν το έργο του μοναχού Άνταμ να αρχίζει τώρα και ίσως με την ανάγνωση του DNA κάποια στιγμή στον πλανήτη μας να πετούν πάλι οι πρώτες ράτσες των μελισσών. 

Προς τιμή του, εδόθη στην μέλισσα της Κρήτης η ονομασία, melifera Adami.