Αντιμετώπιση της υγρασίας.

Η υγρασία δυσχεραίνει σημαντικά τη διαχείμαση του μελισσιού. Η παρουσία της επηρεάζεται από την υγρασία του χώρου του μελισσοκομείου.

Οφείλεται όμως στην αδυναμία απομάκρυνσης από την κυψέλη των υδρατμών που παράγονται από την κατανάλωση του μελιού. 

Με την κατανάλωση του μελιού παράγεται η αναγκαία για τη διατήρηση της θερμοκρασίας της μελισσόσφαιρας ενέργεια. Ταυτόχρονα εκλύονται και υδρατμοί, που συμπυκνώνονται και υγροποιούνται στο καπάκι και τα ψυχρά μέρη της κυψέλης. 

Η εσωτερική αυτή υγρασία μερικές φορές είναι τόσο μεγάλη (από 500 γρμ μελιού εκλύονται υδρατμοί που γεμίζουν σχεδόν 1 ποτήρι με νερό ).

Η παρουσία των υδρατμών κατεβάζει την θερμοκρασία της κυψέλης με αποτέλεσμα το μελίσσι να καταναλώνει μεγαλύτερες ποσότητες μελιού για να διατηρήσει σταθερή τη θερμοκρασία της σφαίρας. 

Η κατανάλωση όμως περισσότερου μελιού δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο, οι μέλισσες εμφανίζουν δυσεντερία και η δυσεντερία ευνοεί τη Νοζεμίαση. 

Ακόμα εξαιτίας της υγρασίας μουχλιάζουν οι κηρήθρες .

Μέτρα Αντιμετώπισης της υγρασίας.  
Α)Τοποθέτηση των μελισσιών πάνω σε τσιμεντόλιθους ,λάστιχα αυτοκινήτων ή άλλου είδους υπόβαθρο.
Β)Ελαφρά υπερύψωση των κυψελών από πίσω ώστε να υπάρχει ελαφρά κλίση προς την είσοδο. 

Η κλίση αυτή δεν επιτρέπει την είσοδο των νερών της βροχής, ενώ επιτρέπει την απορροή των νερών της εσωτερικής υγρασίας.
Γ).Στα Αυστραλέζικα καπάκια ,οι θυρίδες αερισμού παραμένουν ανοιχτές και από πάνω τοποθετούμε κηρόπανο ή εσωτερικό καπάκι στο οποίο έχουμε στο κέντρο του τρύπα με διάμετρο 2,5 εκατοστών η οποία επίσης πρέπει να παραμένει ανοιχτή.

πηγή: Βασίλης Λιάκος.