ΣΥΝΟΨΗ
Σκοπός της μελέτης ήταν να εξεταστεί η επιρροή των διαφόρων τροφών σε επιθηλιακά κύτταρα του εντέρου των μελισσών.
Η μελέτη διεξήχθη κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου του 2012, σε ελεγχόμενες συνθήκες, με τη χρήση 48 μίνι εργαστηριακών κλουβιών με χωρητικότητα 150-200 μέλισσες το καθένα.
Για την διατροφή των μελισσών σε λιβάδια, χρησιμοποιήθηκαν σε συγκεκριμένες αναλογίες: ακακία και μέλι δάσους, μελάσα, οξύ και ενζυματικό ιμβερτοσάκχαρο σιρόπι, μαζί με προσθήκη μαγιάς μπύρας και ζυθογλεύκους (ζύμωση).
Έντερα μαζί με τα περιεχόμενα τους αφαιρέθηκαν από νεκρές μέλισσες, έγινε ιστολογική προετοιμασία και στη συνέχεια αναλύθηκαν σε μικροσκόπιο.
Τα έντερα τοποθετήθηκαν σε διάλυμα φορμαλδεΰδης 4%, εισήχθησαν σε μπλοκ παραφίνης και κόπηκαν με ένα μικροτόμο σε τομές πάχους 6 έως 7mm .
Αποκηρωμένες τομές χρωματίσθηκαν για γενικούς μορφολογικούς σκοπούς σύμφωνα με την μέθοδο Hemalaon-Eozinic.
Τα ληφθέντα αποτελέσματα συγκρίθηκαν μεταξύ τους, και με τις αρχικές υποθέσεις σχετικά με τον αντίκτυπο των τροφίμων στο πεπτικό σύστημα των μελισσών.
Επίσης, σε αυτό το πλαίσιο της έρευνας, θα παρουσιαστούν τα αποτελέσματα πειράματος σχετικά με την επίδραση των διαφόρων τροφίμων κατά την διάρκεια ζωής των μελισσών.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι μέλισσες ικανοποιούν τις ανάγκες τους από τις τέσσερις φυσικές πηγές: νέκταρ, μέλι, γύρη και νερό.
Αυτές οι πηγές τροφίμων βρίσκονται στο περιβάλλον, ανάλογα με την εποχή του έτους και τις τρέχουσες κλιματικές συνθήκες.
Η ικανότητα να ανακαλύπτουν γρήγορα και εύκολα νέες πηγές τροφής επηρεάζει σημαντικά την παραγωγικότητα των αποικιών μελισσών, η οποία είναι μία από τις σημαντικές παραμέτρους επιλογής στη μελισσοκομία.
Μερικές φορές υπάρχει ανάγκη από συμπληρωματική διατροφή των μελισσών, η οποία παρασκευάζεται με δύο τρόπους: με τη χρήση οξέος και ενζυματικής υδρόλυσης του σακχάρου.
Και οι δύο αυτές χημικές διαδικασίες είναι στην υπηρεσία μιας μικρότερης φυσιολογικής εξάντλησης των μελισσών, δεδομένου ότι χρησιμοποιεί μόνο απλά σάκχαρα για τις δικές της ανάγκες.
Υπολειπόμενο οξύ στην τροφή των μελισσών προκαλεί διάσπαση της εντερική οδού, με αποτέλεσμα την σημαντική μείωση του χρόνου ζωής της μέλισσας.
Η ενζυματική υδρόλυση του σακχάρου, με την βοήθεια των ενζύμων σακχαράση-ιμβερτάση, είναι μια αργή διαδικασία αλλά χωρίς επιβλαβείς επιπτώσεις στων ζωή των μελισσών.
Η ζύμωση μαγιάς μπύρας και ζυθογλεύκους , εκτός από το ότι έχει ένζυμα τύπου σακχαράση-ιμβερτάση στην σύνθεση του, αποτελεί μια πλούσια πηγή πρωτεϊνών , βιταμινών και ανόργανων συστατικών για τις μέλισσες.
Αυτά τα συστατικά γεύματος είναι πολύ σημαντικά για την διατροφή των απογόνων των μελισσών, ειδικά στην αρχή της ανοιξιάτικης περιόδου, σε μια στιγμή που η ανάπτυξη των αποικιών των μελισσών είναι πολύ έντονη.
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ
Η παρουσία της φρέσκιας γύρης και του νέκταρ έχει θετική επίδραση στην ανάπτυξη των μελισσών καθώς επίσης και στην δύναμη αποικιών των μελισσών αλλά και στην μετέπειτα παραγωγικότητα τους (Mladenovic et al., 1999).
Η ποιότητα του μελιού , ως το κύριο συστατικό των γευμάτων των μελισσών, βασίζεται στην προέλευση του νέκταρ, οπότε , σύμφωνα με τον Komarov (1993), οι μεγαλύτερες ποσότητες γλυκόζης και φρουκτόζης (75%) και ενώσεις αζώτου (0,97%) βρέθηκαν καθαρό???meadow? μέλι , ενώ το μελίτωμα (honeydew) ήταν πιο πλούσιο σε ανόργανα άλατα (0,96%).
Ο Kaftanoğlu et al. (2010) βρήκε ότι ο τρόπος σίτισης των νεαρών προνυμφών, από άποψη περιεχομένου ζάχαρης, καθορίζει τον τρόπο σίτισης των ενήλικων μελισσών και την ευαισθησία τους στα απλά επίπεδα σακχάρου στα τρόφιμα.
Σύμφωνα με τον Crailsheim (2010), το επίπεδο πρωτεΐνης στην διατροφή τους είναι ένας από τους κύριους περιοριστικούς παράγοντες για την ανάπτυξη των μελισσών αναφορικά με την ικανότητα τους να πετούν , το προσδόκιμο της ζωής τους και την φροντίδα των απογόνων τους.
Η γύρη είναι η κύρια πηγή πρωτεϊνών και περιέχει βασικά λιπαρά για την ανάπτυξη της μέλισσας, με την ικανότητα να μειώνει την ευαισθησία τους στα παράσιτα και τους παθογόνους παράγοντες (Alaux et al., 2010).
Ο Crailsheim (2012) διαπίστωσε ότι διαφορετικές πηγές τροφοδοσίας στην σύνθεση και στην μορφή τους (υγρά ή στερεά) λαμβάνονται από μέλισσες διαφόρων ηλικιών και ότι οι ίδιες μέλισσες δεν λαμβάνουν περισσότερες από μιας μορφής φαγητού.
Λόγω της απουσίας επαρκών φυσικών τροφών για την παροχή χειμερινών προμηθειών τροφής, οι μελισσοκόμοι χρησιμοποιούν συμπληρωματική διατροφή για τις μέλισσες η οποία είναι κυρίως από σιρόπι ζάχαρης (Dustmann et al., 1997; Ivanov, 1995).
Το σιρόπι ζάχαρης μπορεί να εμπλουτιστεί με συμπληρώματα που περιέχουν διάφορες συγκεντρώσεις πρωτεϊνών, βιταμινών, μετάλλων, ορμονών καθώς και άλλες ουσίες που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη των μελισσών (Currie, 1999, Schmidt, 1999).
Η πιο σημαντική θνησιμότητα των μελισσών βρέθηκε πως είναι κατά την περίοδο του φθινοπώρου λόγω της συμπληρωματικής σίτισης με υδροδιαλυτό ιμβερτοποιημένο οξύ σιροπιού.
Η θνησιμότητα των μελισσών μπορεί να προκληθεί από στομαχική δηλητηρίαση ή από διάσπαση του πεπτικού σωλήνα (Jachimowicz et al., 1975).
Ο Severson et al., (1984) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη πηγή υδατανθράκων για συμπληρωματική διατροφή των μελισσών είναι η υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη στο σιρόπι HFCS 55, το οποίο επιβεβαιώθηκε από τον Rogers et al., (1992).
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα τους, αυτά τα σιρόπια πρέπει να αραιώνονται κατά περίπου 65% σε στερεό περιεχόμενο.
Ο Mladenović et al. (2002) υπέθεσε ότι τα διαφορετικά είδη τροφών για τις μέλισσες επηρεάζουν διαφορετικά την ανάπτυξη και την άνθηση της κοινωνίας των μελισσών.
Η μαγιά ξηρής μπύρας στην διατροφή τους επηρεάζει σημαντικά την διάρκεια ζωής των μελισσών.
Σύμφωνα με τον Taranov (2001), οι μέλισσες που τρέφονται με τη μαγιά ζούνε 38 ημέρες ενώ οι μέλισσες που τρέφονται με σιρόπι ζάχαρης ζούνε 22,5 ημέρες.
Η διάρκεια ζωής των μελισσών επηρεάζεται από την ποσότητα της γύρης στην κυψέλη (Rjamova, 1979).
Έτσι, η ποσότητα της γύρης στην κυψέλη έως 4,4 kg μπορεί να αυξήσει την διάρκεια ζωής των μελισσών εις διπλούν.
Για την ανάπτυξη μίας νύμφης καταναλώνονται 145mg γύρης, δηλαδή 1,5kg γύρης για 10.000 μέλισσες (Peng et al., 1979).
Υψηλής ποιότητας υποκατάστατο γύρης μπορεί να αντικαταστήσει πλήρως την φυσική γύρη των μελισσών στην διατροφή τους, ιδίως αν συγκριθεί με το «φτωχό» (χαμηλότερης ποιότητας) σιρόπι ζάχαρης, χωρίς συμπληρώματα πρωτεΐνης (Brodschneider et al., 2012).
Για παράδειγμα, η μαγιά μπύρας μπορεί να είναι σημαντική για την ανάπτυξη της κοινωνίας των μελισσών και την απόδοση του μελιού, εάν μια ορισμένη ποσότητα σκόνης κρόκου αυγού και αλευριού σόγιας προστεθεί στο μείγμα που θα παραχθεί (Abdellatif et al., 1971).
Σύμφωνα με τον Sahinler et al. (2003), ο συνδυασμός υποκατάστατων γύρης και σιροπιού ζάχαρης έδειξε τα καλύτερα αποτελέσματα.
Ο Crailsheim et al. (2006) βρήκε ότι οι πρωτεΐνες στην τεχνητή τροφή για τις μέλισσες περνούν όχι μόνο στα αποθέματα τροφίμων στην κυψέλη για άμεση χρήση αλλά περνάει επίσης και στις λεγόμενες τεχνικές προσαρμογής της διατροφής των νυμφών μέχρι την στιγμή της χρήσης.
ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ
Το θέμα και το πρόγραμμα εργασίας
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε πειραματικό μελισσοκομείο , σε ελεγχόμενες συνθήκες.
Τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν σε αυτόχθονες φυλές μελισσών "Kranjska" (Apis mellifera carnica) από το βόρειο – δυτικό τμήμα της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης.
Τα πειραματικά κλουβιά γέμισαν με 200 μέλισσες, οι οποίες τροφοδοτούνταν μέσω δύο επικοινωνούντες τρύπες με προπαρασκευασμένες τροφές, σύμφωνα με το πειραματικό σχέδιο.
Νεκρές μέλισσες καταγράφηκαν σε επικοικωνονούντα καλύμματα δαπέδου.
Έγιναν καθημερινές μετρήσεις για να προσδιοριστεί η ποσότητα των τροφίμων που καταναλώθηκαν, καθώς και ο αριθμός των νεκρών μελισσών.
Στο πείραμα χρησιμοποιήσαμε τις ακόλουθες πηγές τροφίμων των μελισσών:
Μέλι ακακίας ( ομάδα ελέγχου)
Σιρόπι ζάχαρης
Όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι (χρησιμοποιήθηκε τρυγικό οξύ)
Ένζυμο και ιμβερτοποιημένο σιρόπι
Πειραματικές ομάδες μελισσών ταΐστηκαν με τις εξής παραλλαγές:
Διατροφή μόνο με σιρόπι (ζάχαρη, οξύ και ένζυμα)
Διατροφή με σιρόπι και 40 γρ. μαγιά μπύρας
Διατροφή με σιρόπι και 40 γρ. μούστο μπύρας
Διατροφή με σιρόπι με 20 γρ. μαγιά μπύρας και 20 γρ. μούστο μπύρας
Κάθε παραλλαγή επαναλήφθηκε τρείς φορές ( τρία χρόνια έρευνας).
Οι στόχοι της εργασίας ήταν να προσδιορίσει:
Την βέλτιστη πηγή διατροφής για τις μέλισσες ως υποκατάστατο του μελιού
Την επίδραση των διαφορετικών τροφών στο εντερικό σύστημα των μελισσών
Την επίδραση των διαφορετικών τύπων τροφών στο μήκος ζωής των μελισσών
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Η Επίδραση των διαφορετικών τροφών στο πεπτικό σύστημα των μελισσών
Το εντερικό σύστημα μαζί με το περιεχόμενο του αφαιρέθηκε από νεκρές μέλισσες, έγινε ιστολογική προετοιμασία και στην συνέχεια αναλύθηκε μικροσκοπικά.
Τα έντερα τοποθετήθηκαν σε διάλυμα φορμαλδεΰδης 4%, εισήχθησαν σε παραφίνη και κόπηκαν σε τομές 6-7mm με μικροτόμο.
Αποκηρωμένες τομές χρωματίσθηκαν για γενικούς μορφολογικούς σκοπούς σύμφωνα με την μέθοδο Hemalaon-Eozinic.
Τα ληφθέντα αποτελέσματα συγκρίθηκαν μεταξύ τους και με την κανονική δομή του πεπτικού σωλήνα των μελισσών.
Εικ.1. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με ακακία
Εικ.2. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με σιρόπι ζάχαρης
Κατά την σίτιση των μελισσών με το μέλι ακακίας βρήκαμε:
Τα επιθηλιακά κύτταρα του μέσου εντέρου είναι αρκετά συντηρητικά και είναι στενά προσκολλημένα το ένα στο άλλο
Το εντερικό περιεχόμενο είναι αρκετά ομοιογενές και συμπαγές και εφάπτεται με το εντερικό επιθήλιο, το οποίο δείχνει καλή πέψη των τροφών.
Κατά την σίτιση των μελισσών με σιρόπι ζάχαρης βρήκαμε:
Τα εντερικά τοιχώματα είναι σωστά ζαρωμένα και σε στενή επαφή με το περιεχόμενο του εντέρου
Τα επιθηλιακά κύτταρα είναι κατάλληλα διατεταγμένα στο εσωτερικό εντερικό τοίχωμα
Βρέθηκε ελαφρώς κατεστραμμένο το ανώτερο στρώμα των επιθηλιακών κυττάρων, το οποίο όμως δεν είναι εμφανές σε όλα τα κύτταρα
Τα εντερικά περιεχόμενα δεν είναι ομοιογενή, έχουν αρκετά χαλαρή συνοχή και βρίσκονται ακριβώς επάνω στην εντερική επιθήλιο.
Εικ.3. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης
Εικ.4. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με σιρόπι ζάχαρης και μαγιά σιρόπι ζάχαρης και μούστο μπύρας
Η επίδραση του σιροπιού ζάχαρης με τη μαγιά έχει επίπτωση στα ακόλουθα:
Στην εμφάνιση της απόστασης ανάμεσα στα επιμέρους επιθηλιακά κύτταρα και στην ανομοιογενή κατανομή τους
Όπως και με την διατροφή με σιρόπι ζάχαρης, το περιεχόμενο του εντέρου δεν είναι ομοιογενές , έχει αρκετά χαλαρή συνοχή ακριβώς δίπλα από το εντερικό επιθήλιο
Η σίτιση με σιρόπι ζάχαρης και μούστο μπύρας έχει οδηγήσει στα εξής:
Αρκετά τεντωμένο εντερικό τοίχωμα, με επίπτωση την μειωμένη απορροφητική ικανότητα του
Τα επιθηλιακά κύτταρα έχουν καταστρέψει την επιφάνεια , ενώ ένα μέρος από τα υψηλά επιθηλιακά κύτταρα λείπει, με μόνα ορατά τα κύτταρα ανάπλασης
Το περιεχόμενο του εντέρου δεν είναι ομοιογενές, με αρκετά χαλαρή συνοχή και μέσα στο εντερικό επιθήλιο
Εικ.5. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης
Εικ.6. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με όξινο σιρόπι ζάχαρης, μαγιά και μούστο μπύρας ιμβερτοποιημένο σιρόπι
Κατά την σίτιση των μελισσών με σιρόπι ζάχαρης μαζί με συνδυασμό από μαγιά και μούστο βρήκαμε τα ακόλουθα:
Αρκετά τεντωμένο και λεπτό εντερικό τοίχωμα, έτσι οι εγκάρσιες ρυτίδες δεν είναι ορατές
Έντονη βλάβη στα επιθηλιακά κύτταρα, με έλλειψη εντερικού επιθηλίου (λόγω της βλάβης). Το εντερικό περιεχόμενο έγκειται εν μέρει στο επιθήλιο, με ένα μεγάλο μέρος από το περιεχόμενο να συμπιέζεται στο κέντρο του εντέρου.
Στο μέσο έντερο μελισσών ταϊσμένων με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι (τρυγικό οξύ) βρήκαμε τα εξής:
Τα επιθηλιακά κύτταρα είναι ευρέως διαχωρισμένα, υπάρχει μια σειρά από κενά μεταξύ τους, τα οποία εκδηλώνονται με τη μορφή βαθιών γραμμώσεων στο επιθήλιο
Σχεδόν τελείως κατεστραμμένες οι ψηλές στήλες των επιθηλιακών κυττάρων, μόνο τα κύτταρα ανάπλασης δεν είχαν αλλάξει. Το περιεχόμενο στον εντερικό αυλό είχε χαλαρή συνοχή, με ορατά μέρη από διαλυμένα κύτταρα.
Εικ.7. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης
Εικ.8. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μαγιά όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μούστο μπύρας
Σε μέλισσες ταϊσμένες με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μαγιά βρήκαμε:
Μία παρόμοια κατάσταση με το ιμβερτοποιημένο σιρόπι, αλλά με καλυτέρα διατηρημένα επιθηλιακά κύτταρα
Υπάρχουν περιοχές που παρατηρείται ζημιά, οι οποίες καλύπτουν σχεδόν ολόκληρο το βάθος του επιθηλίου
Σε μέλισσες ταϊσμένες με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μούστο μπύρας βρήκαμε:
Ένα πλήρες στρώμα επιθηλιακών κυττάρων σχεδόν κατεστραμμένο σε βάθος αλλά αρκετά συμπαγές και σε στενή επαφή με το εντερικό περιεχόμενο
Εντερικό περιεχόμενο με σχεδόν ομοιογενή σύνθεση
Εικ.9. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με όξινο
Εικ.10. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με ιμβερτοποιημένο σιρόπι, μαγιά και μούστο ένζυμο και ιμβερτοποιημένο σιρόπι μπύρας
Σε μέλισσες ταϊσμένες με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι και συνδυασμό από μαγιά και μούστο βρήκαμε:
Περίπου τα 2/3 του συνολικού πάχους του επιθηλιακού στρώματος έχει υποστεί βλάβη σε ολόκληρη την επιφάνεια αυλού
Το κατεστραμμένο επιθήλιο είναι αρκετά συμπαγές και με ομοιογενή σύνθεση
Σε μέλισσες ταϊσμένες με ένζυμο και ιμβερτοποιημένο σιρόπι βρήκαμε:
Υψηλή μορφή επιθηλιακών κυττάρων σωστά ευθυγραμμισμένων με τη βασική μεμβράνη του εγκάρσιου κυματοειδή εντερικού σωλήνα
Μερικώς διαχωρισμένη μεμβράνη η οποία τυλίγει ελαφρώς το χαλαρό περιεχόμενο του εντέρου
Εικ.11. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με ένζυμο,
Εικ.12. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μαγιά με ένζυμο, ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μούστο μπύρας
Σε μέλισσες ταϊσμένες με ένζυμο, ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μαγιά βρήκαμε τα ακόλουθα:
Ελαφρώς κατεστραμμένη την επιφάνεια των επιθηλιακών κυττάρων και ως εκ τούτου κύτταρα ανάπλασης
Το περιεχόμενο στον εντερικό αυλό έχει εύθραυστη δομή και συνορεύει άμεσα με το μέσο επιθήλιο του εντέρου
Σε μέλισσες ταϊσμένες με ένζυμο, ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μούστο μπύρας βρήκαμε:
Σε ορισμένα σημεία, το επιθηλιακό στρώμα είναι τελείως κατεστραμμένο στο μυϊκό στρώμα
Ο εντερικός αυλός περιείχε υπολείμματα, οργανωμένα σε ομοιογενείς ομάδες
Εικ.13. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με ένζυμο, ιμβερτοποιημένο σιρόπι, μαγιά και μούστο μπύρας
Σε μέλισσες ταϊσμένες με ένζυμο, ιμβερτοποιημένο σιρόπι, μαγιά και μούστο μπύρας βρήκαμε τα ακόλουθα:
Τα επιθηλιακά κύτταρα έχουν καταστραφεί σε βάθος σε όλη την επιφάνεια του εντέρου
Τα εντερικά περιεχόμενα είναι συμπιεσμένα σε μια ομοιογενή μάζα μέσα στον εντερικό αυλό, σε ένα ομοιογενές στρώμα, το οποίο είναι δύσκολο στην χώνεψη για τις μέλισσες
Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΗΓΗΣ ΤΡΟΦΟΔΟΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΑΚΡΟΖΩΙΑ ΤΩΝ ΜΕΛΙΣΣΩΝ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ
Ως μέρος της έρευνας μας, παρατηρήσαμε την επίδραση των διαφορετικών τύπων τροφών στην ζωή των μελισσών. Κανένας άλλος παράγοντας (αριθμός μελισσών σε ένα κλουβί, κλιματικές συνθήκες κ.λ.π.) δεν είχε σημαντική επιρροή σε αυτήν την παράμετρο στο σώμα της μέλισσας.
Πίνακας 1. Μέση διάρκεια ζωής των μελισσών (ημέρες) στα τρία έτη έρευνας
Η μικρότερη μέση διάρκεια ζωής βρέθηκε τον χειμώνα στις μέλισσες που τρέφονταν με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι (12,15 ημέρες) ενώ η μεγαλύτερη διάρκεια ζωής βρέθηκε το χειμώνα σε μέλισσες που τρέφονταν με μέλι (27,05 ημέρες). Το φυσικό φαγητό για τις μέλισσες, δηλαδή το μέλι είχε θετικό αντίκτυπο στην διάρκεια ζωής τους, ενώ η όξινη τεχνητή τροφή μείωσε σημαντικά την διάρκεια της ζωής τους. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την εικόνα του πεπτικού σωλήνα όπως φαίνεται στο προηγούμενο μέρος. Η χρήση τρυγικού οξέος για την διαδικασία αναστροφής των σύνθετων σακχάρων οδήγησε στην διάσπαση του λεπτού εντέρου των μελισσών και στην πρόωρη θνησιμότητα τους. Αντίθετα, η μαγιά μπύρας και ο μούστος ως πρωτογενείς πηγές τεχνητής τροφής, είχαν διαφορετική επίδραση στην μακροζωία των μελισσών. Η ανάμειξη τους με σιρόπι ζάχαρης οδήγησε στην μείωση της διάρκειας ζωής των μελισσών κατά μέσο όρο 1,40 με 5,06 ημέρες. Παρόμοια αποτελέσματα βρέθηκαν με την προσθήκη τους σε ενζυμικό σιρόπι , όπου η προσθήκη της μαγιάς και του μούστου οδήγησε σε μείωση του μέσου όρου ζωής των μελισσών κατά 4,56 με 6,64 ημέρες. Από την άλλη μεριά, η προσθήκη στο φαγητό όξινο ιμβερτοποιημένου σιροπιού οδήγησε στην παρατεταμένη μέση επιβίωση των μελισσών κατά 4,60 έως 5,72 ημέρες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Με βάση την έρευνα μας, συμπεραίνουμε ότι η διατροφή με διαφορετικές πηγές τροφής έχει διαφορετική επίδραση στο πεπτικό σύστημα των μελισσών, ειδικά στο μέσο επιθηλιακό στρώμα. Η φυσική πηγή τροφής για τις μέλισσες – το μέλι δεν είχε επιβλαβείς συνέπειες για το έντερο και το επιθηλιακό στρώμα και το περιεχόμενο των εντέρων ήταν πλήρως προσκολλημένο στο συγκεκριμένο στρώμα, το οποίο οδηγεί καλύτερη ποιότητα της πέψης και στην μέγιστη θρεπτική απορρόφηση. Παρόμοια αποτελέσματα πάρθηκαν κατά την σίτιση των μελισσών με σιρόπι ζάχαρης και ενζυμικό ιμβερτοποιημένο σιρόπι χωρίς την προσθήκη μαγιάς και βύνης. Αυτό σημαίνει ότι κάθε προσθήκη μαγιάς και βύνης οδηγεί σε βλάβη στο μέσο εντερικό επιθηλιακό στρώμα και οι διαφορές προκύπτουν ανάλογα με την πηγή τροφής. Η πιο σοβαρή βλάβη για το εντερικό μέσο επιθηλιακό στρώμα βρέθηκε σε μέλισσες που τράφηκαν με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι ( σε όλου τους εξετασμένους συνδυασμούς). Όσον αφορά την επίδραση των διαφόρων τροφών στην μακροζωία των μελισσών, συμπεραίνεται ότι στην διατροφή με μέλι, το ενζυμικό ιμβερτοποιημένο σιρόπι είχε θετική επίδραση στην διάρκεια ζωής των μελισσών, ενώ σε αντίθεση , η προσθήκη μαγιάς και μούστου μίκρυνε την διάρκεια ζωής τους. Έτσι συστήνεται να χρησιμοποιείτε συμπληρώματα διατροφής χωρίς αυτά, και ότι η χρήση αυτών των συμπληρωμάτων θα πρέπει να εφαρμόζεται κατά την διάρκεια άλλων εποχών, ειδικά αν δεν υπάρχει φυσική γύρη.
Σκοπός της μελέτης ήταν να εξεταστεί η επιρροή των διαφόρων τροφών σε επιθηλιακά κύτταρα του εντέρου των μελισσών.
Η μελέτη διεξήχθη κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου του 2012, σε ελεγχόμενες συνθήκες, με τη χρήση 48 μίνι εργαστηριακών κλουβιών με χωρητικότητα 150-200 μέλισσες το καθένα.
Για την διατροφή των μελισσών σε λιβάδια, χρησιμοποιήθηκαν σε συγκεκριμένες αναλογίες: ακακία και μέλι δάσους, μελάσα, οξύ και ενζυματικό ιμβερτοσάκχαρο σιρόπι, μαζί με προσθήκη μαγιάς μπύρας και ζυθογλεύκους (ζύμωση).
Έντερα μαζί με τα περιεχόμενα τους αφαιρέθηκαν από νεκρές μέλισσες, έγινε ιστολογική προετοιμασία και στη συνέχεια αναλύθηκαν σε μικροσκόπιο.
Τα έντερα τοποθετήθηκαν σε διάλυμα φορμαλδεΰδης 4%, εισήχθησαν σε μπλοκ παραφίνης και κόπηκαν με ένα μικροτόμο σε τομές πάχους 6 έως 7mm .
Αποκηρωμένες τομές χρωματίσθηκαν για γενικούς μορφολογικούς σκοπούς σύμφωνα με την μέθοδο Hemalaon-Eozinic.
Τα ληφθέντα αποτελέσματα συγκρίθηκαν μεταξύ τους, και με τις αρχικές υποθέσεις σχετικά με τον αντίκτυπο των τροφίμων στο πεπτικό σύστημα των μελισσών.
Επίσης, σε αυτό το πλαίσιο της έρευνας, θα παρουσιαστούν τα αποτελέσματα πειράματος σχετικά με την επίδραση των διαφόρων τροφίμων κατά την διάρκεια ζωής των μελισσών.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι μέλισσες ικανοποιούν τις ανάγκες τους από τις τέσσερις φυσικές πηγές: νέκταρ, μέλι, γύρη και νερό.
Αυτές οι πηγές τροφίμων βρίσκονται στο περιβάλλον, ανάλογα με την εποχή του έτους και τις τρέχουσες κλιματικές συνθήκες.
Η ικανότητα να ανακαλύπτουν γρήγορα και εύκολα νέες πηγές τροφής επηρεάζει σημαντικά την παραγωγικότητα των αποικιών μελισσών, η οποία είναι μία από τις σημαντικές παραμέτρους επιλογής στη μελισσοκομία.
Μερικές φορές υπάρχει ανάγκη από συμπληρωματική διατροφή των μελισσών, η οποία παρασκευάζεται με δύο τρόπους: με τη χρήση οξέος και ενζυματικής υδρόλυσης του σακχάρου.
Και οι δύο αυτές χημικές διαδικασίες είναι στην υπηρεσία μιας μικρότερης φυσιολογικής εξάντλησης των μελισσών, δεδομένου ότι χρησιμοποιεί μόνο απλά σάκχαρα για τις δικές της ανάγκες.
Υπολειπόμενο οξύ στην τροφή των μελισσών προκαλεί διάσπαση της εντερική οδού, με αποτέλεσμα την σημαντική μείωση του χρόνου ζωής της μέλισσας.
Η ενζυματική υδρόλυση του σακχάρου, με την βοήθεια των ενζύμων σακχαράση-ιμβερτάση, είναι μια αργή διαδικασία αλλά χωρίς επιβλαβείς επιπτώσεις στων ζωή των μελισσών.
Η ζύμωση μαγιάς μπύρας και ζυθογλεύκους , εκτός από το ότι έχει ένζυμα τύπου σακχαράση-ιμβερτάση στην σύνθεση του, αποτελεί μια πλούσια πηγή πρωτεϊνών , βιταμινών και ανόργανων συστατικών για τις μέλισσες.
Αυτά τα συστατικά γεύματος είναι πολύ σημαντικά για την διατροφή των απογόνων των μελισσών, ειδικά στην αρχή της ανοιξιάτικης περιόδου, σε μια στιγμή που η ανάπτυξη των αποικιών των μελισσών είναι πολύ έντονη.
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ
Η παρουσία της φρέσκιας γύρης και του νέκταρ έχει θετική επίδραση στην ανάπτυξη των μελισσών καθώς επίσης και στην δύναμη αποικιών των μελισσών αλλά και στην μετέπειτα παραγωγικότητα τους (Mladenovic et al., 1999).
Η ποιότητα του μελιού , ως το κύριο συστατικό των γευμάτων των μελισσών, βασίζεται στην προέλευση του νέκταρ, οπότε , σύμφωνα με τον Komarov (1993), οι μεγαλύτερες ποσότητες γλυκόζης και φρουκτόζης (75%) και ενώσεις αζώτου (0,97%) βρέθηκαν καθαρό???meadow? μέλι , ενώ το μελίτωμα (honeydew) ήταν πιο πλούσιο σε ανόργανα άλατα (0,96%).
Ο Kaftanoğlu et al. (2010) βρήκε ότι ο τρόπος σίτισης των νεαρών προνυμφών, από άποψη περιεχομένου ζάχαρης, καθορίζει τον τρόπο σίτισης των ενήλικων μελισσών και την ευαισθησία τους στα απλά επίπεδα σακχάρου στα τρόφιμα.
Σύμφωνα με τον Crailsheim (2010), το επίπεδο πρωτεΐνης στην διατροφή τους είναι ένας από τους κύριους περιοριστικούς παράγοντες για την ανάπτυξη των μελισσών αναφορικά με την ικανότητα τους να πετούν , το προσδόκιμο της ζωής τους και την φροντίδα των απογόνων τους.
Η γύρη είναι η κύρια πηγή πρωτεϊνών και περιέχει βασικά λιπαρά για την ανάπτυξη της μέλισσας, με την ικανότητα να μειώνει την ευαισθησία τους στα παράσιτα και τους παθογόνους παράγοντες (Alaux et al., 2010).
Ο Crailsheim (2012) διαπίστωσε ότι διαφορετικές πηγές τροφοδοσίας στην σύνθεση και στην μορφή τους (υγρά ή στερεά) λαμβάνονται από μέλισσες διαφόρων ηλικιών και ότι οι ίδιες μέλισσες δεν λαμβάνουν περισσότερες από μιας μορφής φαγητού.
Λόγω της απουσίας επαρκών φυσικών τροφών για την παροχή χειμερινών προμηθειών τροφής, οι μελισσοκόμοι χρησιμοποιούν συμπληρωματική διατροφή για τις μέλισσες η οποία είναι κυρίως από σιρόπι ζάχαρης (Dustmann et al., 1997; Ivanov, 1995).
Το σιρόπι ζάχαρης μπορεί να εμπλουτιστεί με συμπληρώματα που περιέχουν διάφορες συγκεντρώσεις πρωτεϊνών, βιταμινών, μετάλλων, ορμονών καθώς και άλλες ουσίες που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη των μελισσών (Currie, 1999, Schmidt, 1999).
Η πιο σημαντική θνησιμότητα των μελισσών βρέθηκε πως είναι κατά την περίοδο του φθινοπώρου λόγω της συμπληρωματικής σίτισης με υδροδιαλυτό ιμβερτοποιημένο οξύ σιροπιού.
Η θνησιμότητα των μελισσών μπορεί να προκληθεί από στομαχική δηλητηρίαση ή από διάσπαση του πεπτικού σωλήνα (Jachimowicz et al., 1975).
Ο Severson et al., (1984) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη πηγή υδατανθράκων για συμπληρωματική διατροφή των μελισσών είναι η υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη στο σιρόπι HFCS 55, το οποίο επιβεβαιώθηκε από τον Rogers et al., (1992).
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα τους, αυτά τα σιρόπια πρέπει να αραιώνονται κατά περίπου 65% σε στερεό περιεχόμενο.
Ο Mladenović et al. (2002) υπέθεσε ότι τα διαφορετικά είδη τροφών για τις μέλισσες επηρεάζουν διαφορετικά την ανάπτυξη και την άνθηση της κοινωνίας των μελισσών.
Η μαγιά ξηρής μπύρας στην διατροφή τους επηρεάζει σημαντικά την διάρκεια ζωής των μελισσών.
Σύμφωνα με τον Taranov (2001), οι μέλισσες που τρέφονται με τη μαγιά ζούνε 38 ημέρες ενώ οι μέλισσες που τρέφονται με σιρόπι ζάχαρης ζούνε 22,5 ημέρες.
Η διάρκεια ζωής των μελισσών επηρεάζεται από την ποσότητα της γύρης στην κυψέλη (Rjamova, 1979).
Έτσι, η ποσότητα της γύρης στην κυψέλη έως 4,4 kg μπορεί να αυξήσει την διάρκεια ζωής των μελισσών εις διπλούν.
Για την ανάπτυξη μίας νύμφης καταναλώνονται 145mg γύρης, δηλαδή 1,5kg γύρης για 10.000 μέλισσες (Peng et al., 1979).
Υψηλής ποιότητας υποκατάστατο γύρης μπορεί να αντικαταστήσει πλήρως την φυσική γύρη των μελισσών στην διατροφή τους, ιδίως αν συγκριθεί με το «φτωχό» (χαμηλότερης ποιότητας) σιρόπι ζάχαρης, χωρίς συμπληρώματα πρωτεΐνης (Brodschneider et al., 2012).
Για παράδειγμα, η μαγιά μπύρας μπορεί να είναι σημαντική για την ανάπτυξη της κοινωνίας των μελισσών και την απόδοση του μελιού, εάν μια ορισμένη ποσότητα σκόνης κρόκου αυγού και αλευριού σόγιας προστεθεί στο μείγμα που θα παραχθεί (Abdellatif et al., 1971).
Σύμφωνα με τον Sahinler et al. (2003), ο συνδυασμός υποκατάστατων γύρης και σιροπιού ζάχαρης έδειξε τα καλύτερα αποτελέσματα.
Ο Crailsheim et al. (2006) βρήκε ότι οι πρωτεΐνες στην τεχνητή τροφή για τις μέλισσες περνούν όχι μόνο στα αποθέματα τροφίμων στην κυψέλη για άμεση χρήση αλλά περνάει επίσης και στις λεγόμενες τεχνικές προσαρμογής της διατροφής των νυμφών μέχρι την στιγμή της χρήσης.
ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ
Το θέμα και το πρόγραμμα εργασίας
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε πειραματικό μελισσοκομείο , σε ελεγχόμενες συνθήκες.
Τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν σε αυτόχθονες φυλές μελισσών "Kranjska" (Apis mellifera carnica) από το βόρειο – δυτικό τμήμα της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης.
Τα πειραματικά κλουβιά γέμισαν με 200 μέλισσες, οι οποίες τροφοδοτούνταν μέσω δύο επικοινωνούντες τρύπες με προπαρασκευασμένες τροφές, σύμφωνα με το πειραματικό σχέδιο.
Νεκρές μέλισσες καταγράφηκαν σε επικοικωνονούντα καλύμματα δαπέδου.
Έγιναν καθημερινές μετρήσεις για να προσδιοριστεί η ποσότητα των τροφίμων που καταναλώθηκαν, καθώς και ο αριθμός των νεκρών μελισσών.
Στο πείραμα χρησιμοποιήσαμε τις ακόλουθες πηγές τροφίμων των μελισσών:
Μέλι ακακίας ( ομάδα ελέγχου)
Σιρόπι ζάχαρης
Όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι (χρησιμοποιήθηκε τρυγικό οξύ)
Ένζυμο και ιμβερτοποιημένο σιρόπι
Πειραματικές ομάδες μελισσών ταΐστηκαν με τις εξής παραλλαγές:
Διατροφή μόνο με σιρόπι (ζάχαρη, οξύ και ένζυμα)
Διατροφή με σιρόπι και 40 γρ. μαγιά μπύρας
Διατροφή με σιρόπι και 40 γρ. μούστο μπύρας
Διατροφή με σιρόπι με 20 γρ. μαγιά μπύρας και 20 γρ. μούστο μπύρας
Κάθε παραλλαγή επαναλήφθηκε τρείς φορές ( τρία χρόνια έρευνας).
Οι στόχοι της εργασίας ήταν να προσδιορίσει:
Την βέλτιστη πηγή διατροφής για τις μέλισσες ως υποκατάστατο του μελιού
Την επίδραση των διαφορετικών τροφών στο εντερικό σύστημα των μελισσών
Την επίδραση των διαφορετικών τύπων τροφών στο μήκος ζωής των μελισσών
Η Επίδραση των διαφορετικών τροφών στο πεπτικό σύστημα των μελισσών
Το εντερικό σύστημα μαζί με το περιεχόμενο του αφαιρέθηκε από νεκρές μέλισσες, έγινε ιστολογική προετοιμασία και στην συνέχεια αναλύθηκε μικροσκοπικά.
Τα έντερα τοποθετήθηκαν σε διάλυμα φορμαλδεΰδης 4%, εισήχθησαν σε παραφίνη και κόπηκαν σε τομές 6-7mm με μικροτόμο.
Αποκηρωμένες τομές χρωματίσθηκαν για γενικούς μορφολογικούς σκοπούς σύμφωνα με την μέθοδο Hemalaon-Eozinic.
Τα ληφθέντα αποτελέσματα συγκρίθηκαν μεταξύ τους και με την κανονική δομή του πεπτικού σωλήνα των μελισσών.
Εικ.1. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με ακακία
Εικ.2. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με σιρόπι ζάχαρης
Κατά την σίτιση των μελισσών με το μέλι ακακίας βρήκαμε:
Τα επιθηλιακά κύτταρα του μέσου εντέρου είναι αρκετά συντηρητικά και είναι στενά προσκολλημένα το ένα στο άλλο
Το εντερικό περιεχόμενο είναι αρκετά ομοιογενές και συμπαγές και εφάπτεται με το εντερικό επιθήλιο, το οποίο δείχνει καλή πέψη των τροφών.
Κατά την σίτιση των μελισσών με σιρόπι ζάχαρης βρήκαμε:
Τα εντερικά τοιχώματα είναι σωστά ζαρωμένα και σε στενή επαφή με το περιεχόμενο του εντέρου
Τα επιθηλιακά κύτταρα είναι κατάλληλα διατεταγμένα στο εσωτερικό εντερικό τοίχωμα
Βρέθηκε ελαφρώς κατεστραμμένο το ανώτερο στρώμα των επιθηλιακών κυττάρων, το οποίο όμως δεν είναι εμφανές σε όλα τα κύτταρα
Τα εντερικά περιεχόμενα δεν είναι ομοιογενή, έχουν αρκετά χαλαρή συνοχή και βρίσκονται ακριβώς επάνω στην εντερική επιθήλιο.
Εικ.3. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης
Εικ.4. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με σιρόπι ζάχαρης και μαγιά σιρόπι ζάχαρης και μούστο μπύρας
Η επίδραση του σιροπιού ζάχαρης με τη μαγιά έχει επίπτωση στα ακόλουθα:
Στην εμφάνιση της απόστασης ανάμεσα στα επιμέρους επιθηλιακά κύτταρα και στην ανομοιογενή κατανομή τους
Όπως και με την διατροφή με σιρόπι ζάχαρης, το περιεχόμενο του εντέρου δεν είναι ομοιογενές , έχει αρκετά χαλαρή συνοχή ακριβώς δίπλα από το εντερικό επιθήλιο
Η σίτιση με σιρόπι ζάχαρης και μούστο μπύρας έχει οδηγήσει στα εξής:
Αρκετά τεντωμένο εντερικό τοίχωμα, με επίπτωση την μειωμένη απορροφητική ικανότητα του
Τα επιθηλιακά κύτταρα έχουν καταστρέψει την επιφάνεια , ενώ ένα μέρος από τα υψηλά επιθηλιακά κύτταρα λείπει, με μόνα ορατά τα κύτταρα ανάπλασης
Το περιεχόμενο του εντέρου δεν είναι ομοιογενές, με αρκετά χαλαρή συνοχή και μέσα στο εντερικό επιθήλιο
Εικ.5. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης
Εικ.6. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με όξινο σιρόπι ζάχαρης, μαγιά και μούστο μπύρας ιμβερτοποιημένο σιρόπι
Κατά την σίτιση των μελισσών με σιρόπι ζάχαρης μαζί με συνδυασμό από μαγιά και μούστο βρήκαμε τα ακόλουθα:
Αρκετά τεντωμένο και λεπτό εντερικό τοίχωμα, έτσι οι εγκάρσιες ρυτίδες δεν είναι ορατές
Έντονη βλάβη στα επιθηλιακά κύτταρα, με έλλειψη εντερικού επιθηλίου (λόγω της βλάβης). Το εντερικό περιεχόμενο έγκειται εν μέρει στο επιθήλιο, με ένα μεγάλο μέρος από το περιεχόμενο να συμπιέζεται στο κέντρο του εντέρου.
Στο μέσο έντερο μελισσών ταϊσμένων με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι (τρυγικό οξύ) βρήκαμε τα εξής:
Τα επιθηλιακά κύτταρα είναι ευρέως διαχωρισμένα, υπάρχει μια σειρά από κενά μεταξύ τους, τα οποία εκδηλώνονται με τη μορφή βαθιών γραμμώσεων στο επιθήλιο
Σχεδόν τελείως κατεστραμμένες οι ψηλές στήλες των επιθηλιακών κυττάρων, μόνο τα κύτταρα ανάπλασης δεν είχαν αλλάξει. Το περιεχόμενο στον εντερικό αυλό είχε χαλαρή συνοχή, με ορατά μέρη από διαλυμένα κύτταρα.
Εικ.7. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης
Εικ.8. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μαγιά όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μούστο μπύρας
Σε μέλισσες ταϊσμένες με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μαγιά βρήκαμε:
Μία παρόμοια κατάσταση με το ιμβερτοποιημένο σιρόπι, αλλά με καλυτέρα διατηρημένα επιθηλιακά κύτταρα
Υπάρχουν περιοχές που παρατηρείται ζημιά, οι οποίες καλύπτουν σχεδόν ολόκληρο το βάθος του επιθηλίου
Σε μέλισσες ταϊσμένες με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μούστο μπύρας βρήκαμε:
Ένα πλήρες στρώμα επιθηλιακών κυττάρων σχεδόν κατεστραμμένο σε βάθος αλλά αρκετά συμπαγές και σε στενή επαφή με το εντερικό περιεχόμενο
Εντερικό περιεχόμενο με σχεδόν ομοιογενή σύνθεση
Εικ.9. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με όξινο
Εικ.10. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με ιμβερτοποιημένο σιρόπι, μαγιά και μούστο ένζυμο και ιμβερτοποιημένο σιρόπι μπύρας
Σε μέλισσες ταϊσμένες με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι και συνδυασμό από μαγιά και μούστο βρήκαμε:
Περίπου τα 2/3 του συνολικού πάχους του επιθηλιακού στρώματος έχει υποστεί βλάβη σε ολόκληρη την επιφάνεια αυλού
Το κατεστραμμένο επιθήλιο είναι αρκετά συμπαγές και με ομοιογενή σύνθεση
Σε μέλισσες ταϊσμένες με ένζυμο και ιμβερτοποιημένο σιρόπι βρήκαμε:
Υψηλή μορφή επιθηλιακών κυττάρων σωστά ευθυγραμμισμένων με τη βασική μεμβράνη του εγκάρσιου κυματοειδή εντερικού σωλήνα
Μερικώς διαχωρισμένη μεμβράνη η οποία τυλίγει ελαφρώς το χαλαρό περιεχόμενο του εντέρου
Εικ.11. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με ένζυμο,
Εικ.12. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μαγιά με ένζυμο, ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μούστο μπύρας
Σε μέλισσες ταϊσμένες με ένζυμο, ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μαγιά βρήκαμε τα ακόλουθα:
Ελαφρώς κατεστραμμένη την επιφάνεια των επιθηλιακών κυττάρων και ως εκ τούτου κύτταρα ανάπλασης
Το περιεχόμενο στον εντερικό αυλό έχει εύθραυστη δομή και συνορεύει άμεσα με το μέσο επιθήλιο του εντέρου
Σε μέλισσες ταϊσμένες με ένζυμο, ιμβερτοποιημένο σιρόπι και μούστο μπύρας βρήκαμε:
Σε ορισμένα σημεία, το επιθηλιακό στρώμα είναι τελείως κατεστραμμένο στο μυϊκό στρώμα
Ο εντερικός αυλός περιείχε υπολείμματα, οργανωμένα σε ομοιογενείς ομάδες
Εικ.13. Μεσαίο έντερο μέλισσας ταϊσμένης με ένζυμο, ιμβερτοποιημένο σιρόπι, μαγιά και μούστο μπύρας
Σε μέλισσες ταϊσμένες με ένζυμο, ιμβερτοποιημένο σιρόπι, μαγιά και μούστο μπύρας βρήκαμε τα ακόλουθα:
Τα επιθηλιακά κύτταρα έχουν καταστραφεί σε βάθος σε όλη την επιφάνεια του εντέρου
Τα εντερικά περιεχόμενα είναι συμπιεσμένα σε μια ομοιογενή μάζα μέσα στον εντερικό αυλό, σε ένα ομοιογενές στρώμα, το οποίο είναι δύσκολο στην χώνεψη για τις μέλισσες
Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΗΓΗΣ ΤΡΟΦΟΔΟΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΑΚΡΟΖΩΙΑ ΤΩΝ ΜΕΛΙΣΣΩΝ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ
Ως μέρος της έρευνας μας, παρατηρήσαμε την επίδραση των διαφορετικών τύπων τροφών στην ζωή των μελισσών. Κανένας άλλος παράγοντας (αριθμός μελισσών σε ένα κλουβί, κλιματικές συνθήκες κ.λ.π.) δεν είχε σημαντική επιρροή σε αυτήν την παράμετρο στο σώμα της μέλισσας.
Πίνακας 1. Μέση διάρκεια ζωής των μελισσών (ημέρες) στα τρία έτη έρευνας
Η μικρότερη μέση διάρκεια ζωής βρέθηκε τον χειμώνα στις μέλισσες που τρέφονταν με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι (12,15 ημέρες) ενώ η μεγαλύτερη διάρκεια ζωής βρέθηκε το χειμώνα σε μέλισσες που τρέφονταν με μέλι (27,05 ημέρες). Το φυσικό φαγητό για τις μέλισσες, δηλαδή το μέλι είχε θετικό αντίκτυπο στην διάρκεια ζωής τους, ενώ η όξινη τεχνητή τροφή μείωσε σημαντικά την διάρκεια της ζωής τους. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την εικόνα του πεπτικού σωλήνα όπως φαίνεται στο προηγούμενο μέρος. Η χρήση τρυγικού οξέος για την διαδικασία αναστροφής των σύνθετων σακχάρων οδήγησε στην διάσπαση του λεπτού εντέρου των μελισσών και στην πρόωρη θνησιμότητα τους. Αντίθετα, η μαγιά μπύρας και ο μούστος ως πρωτογενείς πηγές τεχνητής τροφής, είχαν διαφορετική επίδραση στην μακροζωία των μελισσών. Η ανάμειξη τους με σιρόπι ζάχαρης οδήγησε στην μείωση της διάρκειας ζωής των μελισσών κατά μέσο όρο 1,40 με 5,06 ημέρες. Παρόμοια αποτελέσματα βρέθηκαν με την προσθήκη τους σε ενζυμικό σιρόπι , όπου η προσθήκη της μαγιάς και του μούστου οδήγησε σε μείωση του μέσου όρου ζωής των μελισσών κατά 4,56 με 6,64 ημέρες. Από την άλλη μεριά, η προσθήκη στο φαγητό όξινο ιμβερτοποιημένου σιροπιού οδήγησε στην παρατεταμένη μέση επιβίωση των μελισσών κατά 4,60 έως 5,72 ημέρες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Με βάση την έρευνα μας, συμπεραίνουμε ότι η διατροφή με διαφορετικές πηγές τροφής έχει διαφορετική επίδραση στο πεπτικό σύστημα των μελισσών, ειδικά στο μέσο επιθηλιακό στρώμα. Η φυσική πηγή τροφής για τις μέλισσες – το μέλι δεν είχε επιβλαβείς συνέπειες για το έντερο και το επιθηλιακό στρώμα και το περιεχόμενο των εντέρων ήταν πλήρως προσκολλημένο στο συγκεκριμένο στρώμα, το οποίο οδηγεί καλύτερη ποιότητα της πέψης και στην μέγιστη θρεπτική απορρόφηση. Παρόμοια αποτελέσματα πάρθηκαν κατά την σίτιση των μελισσών με σιρόπι ζάχαρης και ενζυμικό ιμβερτοποιημένο σιρόπι χωρίς την προσθήκη μαγιάς και βύνης. Αυτό σημαίνει ότι κάθε προσθήκη μαγιάς και βύνης οδηγεί σε βλάβη στο μέσο εντερικό επιθηλιακό στρώμα και οι διαφορές προκύπτουν ανάλογα με την πηγή τροφής. Η πιο σοβαρή βλάβη για το εντερικό μέσο επιθηλιακό στρώμα βρέθηκε σε μέλισσες που τράφηκαν με όξινο ιμβερτοποιημένο σιρόπι ( σε όλου τους εξετασμένους συνδυασμούς). Όσον αφορά την επίδραση των διαφόρων τροφών στην μακροζωία των μελισσών, συμπεραίνεται ότι στην διατροφή με μέλι, το ενζυμικό ιμβερτοποιημένο σιρόπι είχε θετική επίδραση στην διάρκεια ζωής των μελισσών, ενώ σε αντίθεση , η προσθήκη μαγιάς και μούστου μίκρυνε την διάρκεια ζωής τους. Έτσι συστήνεται να χρησιμοποιείτε συμπληρώματα διατροφής χωρίς αυτά, και ότι η χρήση αυτών των συμπληρωμάτων θα πρέπει να εφαρμόζεται κατά την διάρκεια άλλων εποχών, ειδικά αν δεν υπάρχει φυσική γύρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου