Η σοβαρή μόλυνση επιβραδύνει την αντικατάσταση των μεγάλων ενήλικων μελισσών από νέες υγιείς και μπορεί να οδηγήσει στη ραγδαία εξάπλωση βλαβερών ιών στην αποικία. Στο στάδιο αυτό, οι φυσιολογικές διαδικασίες αναζήτησης τροφής, της εκτροφής των γόνων και της υπεράσπισης της αποικίας μειώνονται και ολόκληρη η κοινωνική οργάνωση αρχίζει να επιδεινώνεται – μια διαδικασία γνωστή ως σύνδρομο κατάρρευσης αποικίας.
Καθώς η μόλυνση αυξάνεται, μειώνεται η αναπαραγωγική ικανότητα της αποικίας των μελισσών. Οι κηφήνες που έχουν μολυνθεί κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής τους, έχουν μια σημαντικά χαμηλότερη πιθανότητα να ζευγαρώσουν και οι μολυσμένες αποικίες παράγουν λιγότερα σμήνη.
Όταν υπάρχουν ακάρεα βαρρόα σε υψηλά ποσοστά, οι προνύμφες και οι νύμφες αρχίζουν να εμφανίζουν αφύσικα συμπτώματα γόνων που φαίνονται παρόμοια με την Αμερικάνικη σηψιγονία (Α.Σ.), την Ευρωπαϊκή σηψιγονία (Ε.Σ.) και τον ιό του σακόμορφου γόνου, αλλά δεν προκαλούνται από αυτές τις ασθένειες. Τα συμπτώματα αυτά είναι συνήθως παρόντα στα τελικά στάδια κατάρρευσης της αποικίας από τη βαρρρόα και ονομάζονται παρασιτικό σύνδρομο από ακάρεο (PMS).
Το όνομα PMS χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα σύνολο συμπτωμάτων που περιλαμβάνουν:Διάσπαρτα μοτίβα γόνων, όπως και φαλακρούς γόνους και κηλίδες παρατημένων και νεκρών αναδυόμενων γόνων.
Ενήλικες μέλισσες που σέρνονται ή ακόμη και σακατεμένες, με κάποιες μερικώς μασημένες ανάμεσα σε νεκρές ενήλικες μέλισσες ανίκανες να απελευθερωθούν από το κελί μετά από τον κύκλο των γόνων.
Αχρήστευση των βασιλισσών.
Βυθισμένα και μασημένα σφραγίσματα – παρόμοια με την Α.Σ., την Ε.Σ. και το σακόμορφο γόνο.
Οι προνύμφες μπορεί να φαίνονται αποχρωματισμένες (κιτρινωπές ή καφέ).
Οι προνύμφες εμφανίζονται πεσμένες στον πάτο ή στις πλευρές του κελιού (παρόμοια με το σακόμορφο γόνο) συχνά με βαρρόα που θρέφεται από αυτές. Είναι πιθανό ότι αυτό το σύμπτωμα προκαλείται από πείνα.
Κάποιες προνύμφες πεθαίνουν και γίνονται ένα στεγνό, μαλακό λέπι που αφαιρείται εύκολα.
Σε αντίθεση με τη σηψιγονία, οι προσβεβλημένες προνύμφες δεν μυρίζουν και δεν βγαίνουν έξω σαν σκοινί όταν εξετάζονται με το τεστ της ίνας.
Ανεξήγητη μείωση του πληθυσμού των μελισσών.
Από τη μελισσοκομική άποψη, υπάρχουν συγκεκριμένα οριακά επίπεδα για την οικονομική ζημιά και για τη μη αναστρέψιμη ζημιά. Στα πρώιμα στάδια της προσβολής από βαρρόα, η παραγωγή μελιού και γύρης δεν επηρεάζονται σημαντικά. Μπορεί επίσης να μην υπάρχουν κλινικά συμπτώματα, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα η μόλυνση να παραμένει κρυφή. Παρόλα αυτά, όσο ο πληθυσμός της βαρρόα αυξάνεται σε βλαβερά επίπεδα, η αποικία αρχίζει να αποδυναμώνεται και καταλήγει σε μειωμένη παραγωγή μελιού και δραστηριότητα επικονίασης. Οι μολυσμένες αποικίες αποδυναμώνονται ως το σημείο που καταρρέουν, εκτός και αν φροντιστούν ώστε να μειωθεί ο πληθυσμός των ακάρεων.
Βαρρόα και ιοί
Οι ιοί των μελισσών είναι ανάμεσα σε έναν αριθμό παθογόνων που μπορούν να συμβάλλουν στην ασθενή υγεία μιας αποικίας. Για πολλά χρόνια, οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι οι μέλισσες φιλοξενούν έναν αριθμό ιών. Παρόλο που οι ιοί των μελισσών είναι ικανοί να σκοτώσουν μέλισσες, η παρουσία ενός ιού γενικά δεν προκαλεί το θάνατο ενήλικων μελισσών ή προνυμφών και τα συμπτώματα εκδηλώνονται μόνο όταν η αποικία υφίσταται κάποιας μορφής στρες, που μπορεί να προκαλείται από την μετακίνηση της κυψέλης, τις κλιματικές συνθήκες όπως οι κρύες και υγρές καιρικές συνθήκες, ή η φτωχή σίτιση.
Η πλειοψηφία των ιών των μελισσών θεωρούνται ¨αθόρυβοι¨ κι αυτό γιατί υπάρχουν σε πολλές αποικίες αλλά σε τόσο χαμηλά επίπεδα που δεν υπάρχουν καθόλου καθαρά συμπτώματα. Πλέον υπάρχουν αποδείξεις ότι πολλοί ιοί μελισσών σχετίζονται με την παρουσία και τα επίπεδα της βαρρόα σε μια αποικία και ότι είναι οι ιοί και όχι η ίδια η βαρρόα που προκαλεί την πλειοψηφία της ζημιάς που βιώνουν οι μέλισσες όσο φιλοξενούν το ακάρεο.
Οι ιοί μεταδίδονται σε μια κυψέλη από ένα ή δύο δρόμους. Οι ιοί μπορεί να μεταδοθούν κάθετα: αν μολύνονται από το γονιό (βασίλισσα ή κηφήνα) που περνά τον ιό στους απογόνους του, οι οποίοι μολύνονται από τη γέννα. Αλλιώς, οι ιοί μπορεί να μεταδοθούν οριζόντια, που είναι όταν τα μολυσμένα άτομα μεταδίδουν τον ιό σε μη μολυσμένα άτομα. Κοινώς αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει τη μεταφορά ιικών σωματιδίων με την τροφή ή με την αφαίρεση των απορριμμάτων. Οι φορείς, όπως τα ακάρεα βαρρόα, μπορεί να μεταδώσουν ιούς μελισσών μέσα σε μια αποικία, όπως και να μεταδώσουν ιούς που μπορεί να μεταδοθούν κάθετα από τις βασίλισσες ή τους κηφήνες.
Οι ιοί που φέρονται από τη βαρρόα, μπορεί να προκαλέσουν μεγάλες επιδημίες, που επιτρέπουν στους ιούς να εκθέσουν όλη τους την δυνατή τοξικότητα. Καθώς τα ακάρεα βαρρόα θρέφονται με τις αναπτυσσόμενες προνύμφες και νύμφες, όχι μόνο παίρνουν απαραίτητα θρεπτικά συστατικά από τις μέλισσες που αναπτύσσονται, αλλά επιτρέπουν και στα ιογενή σωματίδια να εισβάλλουν στην αναπτυσσόμενη μέλισσα. Στις συνθήκες αυτές τα σωματίδια του ιού μπορούν να πολλαπλασιαστούν μέσα στα στόματα των ακάρεων βαρρόα, τα οποία μπαίνουν αμέσως μέσα στις αναπτυσσόμενες μέλισσες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι ιογενείς λοιμώξεις μπορεί να είναι θανατηφόρες και να οδηγήσουν σε ανοσοκαταστολή μέσα στις αναπτυσσόμενες μέλισσες, η οποία ακολούθως ενεργοποιεί τους ¨αθόρυβους¨ αυτούς ιούς.
Πιστεύεται ότι η τελική κατάρρευση της αποικίας από μια μολυσμένη με βαρρόα κυψέλη, με τις συνηθισμένες σακατεμένες και παραμορφωμένες κυψέλες, τη φωλιά με διασκορπισμένους γόνους, την ασυντόνιστη κοινωνική συμπεριφορά και τη ραγδαία μείωση του πληθυσμού των μελισσών, είναι αποτέλεσμα πολλαπλών ιογενών λοιμώξεων, παρά μια απευθείας παρασίτωση των μελισσών από τη βαρρόα.
Περισσότερες πληροφορίες για αυτούς τους ιούς:
Ιός της οξείας παράλυσης (ABPV)
Ο ABPV προκαλεί παράλυση στις προσβεβλημένες ενήλικες και λευκά μάτια στις νύμφες. Ο ABPV εξαπλώνεται με τα ακάρεα της βαρρόα, ή μέσω της κατάποσης σωματιδίων του ιού που μολύνουν τους σιελογόνους αδένες των ενήλικων μελισσών, που μολύνουν μετά τις πηγές τροφής. Αναφέρεται επίσης ότι ο ιός μεταδίδεται κάθετα από τη βασίλισσα ή τον κηφήνα στους απογόνους τους. Ο ιός υπάρχει στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, τη Νότια Αμερική, την Αφρική και τη Νέα Ζηλανδία. Είναι στενά συνδεδεμένος με τον ιό μελισσών του κασμίρ.
Ο ιός των παραμορφωμένων φτερών (DWV)
Δεν θα εμφανίσουν όλες οι μέλισσες συμπτώματα του (DWV). Θεωρείται ότι όταν μια αποικία βρίσκεται σε στρες ( που μπορεί να είναι η περίπτωση της προσβολής από βαρρόα) το αμυντικό σύστημα των μελισσών καταστέλλεται και οι μέλισσες γίνονται ευάλωτες σε ασθένειες. Οι μέλισσες που παρουσιάζουν συμπτώματα συνήθως έχουν παραμορφωμένα φτερά ( συχνά θρυμματισμένα ή πολύ ελαττωμένα), και κοντές κοιλιές, επίσης μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να παρατηρηθεί παράλυση. Ο ιός σχετίζεται επίσης με μειωμένο προσδόκιμο ζωής, ανομοιόμορφο γόνο και μειωμένους πληθυσμούς της αποικίας. Ο (DWV) είναι γνωστό ότι εξαπλώνεται από τα ακάρεα βαρρόα και Tropilaelaps. Ο ιός μπορεί επίσης να εξαπλωθεί από τη βασίλισσα και τον κηφήνα στους απόγονούς τους. Ο DWV υπάρχει στην Ασία, την Ευρώπη, την Αφρική, τη Βόρεια Αμερική και τη Νότια Αμερική.
Ο ιός της αργής παράλυσης (SPV)
Ο (SPV) προκαλεί παράλυση των δύο μπροστινών ποδιών με συμπτώματα που γίνονται εμφανή περίπου 10 μέρες αφού μολυνθεί η μέλισσα. Αυτό συνήθως συμβαίνει λίγες μόνο μέρες πριν πεθάνει η μέλισσα. Η μετάδοση θεωρείται ότι γίνεται ανάμεσα στις μέλισσες με την κατάποση σωματιδίων του ιού. Ο (SPV) σχετίζεται και μεταδίδεται επίσης με τα ακάρεα βαρρόα. Κάθετη μετάδοση του ιού από τη βασίλισσα ή τον κηφήνα στους απογόνους τους δεν έχει καταγραφεί. Ο ιός της αργής παράλυσης έχει αναφερθεί από τη Βρεττανία, τα Φίτζι και τη Δυτική Σαμόα.
Οι επιπτώσεις της βαρρόα ποικίλουν
Αν και τα γενικά συμπτώματα της προσβολής από βαρρόα αναφέρονται παραπάνω, τα συμπτώματα και η επίδραση της βαρρόα εξαρτώναι από έναν αριθμό διαφορετικών παραγόντων. Αυτό περιλαμβάνει το βαθμό της προσβολής από το ακάρεο μέσα στην αποικία και στις πιθανές προσβολές από ιούς που φιλοξενούνται από το ακάρεο μέσα στην αποικία των μελισσών.
Αν και είναι πιο δόκιμο σε χώρες που το ακάρεο της βαρρόα έχει υπάρξει με την Ευρωπαϊκή μέλισσα για αρκετά χρόνια, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχουν ξεκάθαροι κανόνες στον καθορισμό του αν ο πληθυσμός της βαρρόα ξαφνικά προξενεί κακό στην αποικία των μελισσών. Όπως έχει διαπιστωθεί παντού, ο πληθυσμός ενός ακάρεου που δεν προκαλεί εμφανή συμπτώματα σε μια αποικία, μπορεί να αποδειχθεί πολύ βλαβερός για μια άλλη. Αυτό μπορεί να οφείλεται, μερικώς, στις διαφορές στα επίπεδα και τους τύπους των ιών των μελισσών και άλλων παθογόνων που υπάρχουν στις αποικίες, στη φυσική ικανότητα ανθεκτικότητας των μελισσών στη βαρρόα, όπως και σε επιπρόσθετους περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως οι εποχικές συνθήκες.
Πολυάριθμες έρευνες έχουν δείξει ότι αυτό συμβαίνει. Για παράδειγμα, κάτω από γερμανικές συνθήκες, ένας βαθμός μόλυνσης των χειμερινών μελισσών άνω του 7%, μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση της αποικίας, ενώ μια αμερικάνικη μελέτη βρήκε ένα σημαντικά υψηλότερο οριακό σημείο των 3000-4000 ακάρεων ανά αποικία. Μια άλλη μελέτη στη Γαλλία βρήκε ότι οι αφρόντιστες κυψέλες που ξεπερνούν ένα βαθμό μόλυνσης του περίπου 30% στις ενήλικες μέλισσες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, δεν έχουν καμία πιθανότητα επιβίωσης τον επόμενο χειμώνα.
Καθώς η μόλυνση αυξάνεται, μειώνεται η αναπαραγωγική ικανότητα της αποικίας των μελισσών. Οι κηφήνες που έχουν μολυνθεί κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής τους, έχουν μια σημαντικά χαμηλότερη πιθανότητα να ζευγαρώσουν και οι μολυσμένες αποικίες παράγουν λιγότερα σμήνη.
Όταν υπάρχουν ακάρεα βαρρόα σε υψηλά ποσοστά, οι προνύμφες και οι νύμφες αρχίζουν να εμφανίζουν αφύσικα συμπτώματα γόνων που φαίνονται παρόμοια με την Αμερικάνικη σηψιγονία (Α.Σ.), την Ευρωπαϊκή σηψιγονία (Ε.Σ.) και τον ιό του σακόμορφου γόνου, αλλά δεν προκαλούνται από αυτές τις ασθένειες. Τα συμπτώματα αυτά είναι συνήθως παρόντα στα τελικά στάδια κατάρρευσης της αποικίας από τη βαρρρόα και ονομάζονται παρασιτικό σύνδρομο από ακάρεο (PMS).
Το όνομα PMS χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα σύνολο συμπτωμάτων που περιλαμβάνουν:Διάσπαρτα μοτίβα γόνων, όπως και φαλακρούς γόνους και κηλίδες παρατημένων και νεκρών αναδυόμενων γόνων.
Ενήλικες μέλισσες που σέρνονται ή ακόμη και σακατεμένες, με κάποιες μερικώς μασημένες ανάμεσα σε νεκρές ενήλικες μέλισσες ανίκανες να απελευθερωθούν από το κελί μετά από τον κύκλο των γόνων.
Αχρήστευση των βασιλισσών.
Βυθισμένα και μασημένα σφραγίσματα – παρόμοια με την Α.Σ., την Ε.Σ. και το σακόμορφο γόνο.
Οι προνύμφες μπορεί να φαίνονται αποχρωματισμένες (κιτρινωπές ή καφέ).
Οι προνύμφες εμφανίζονται πεσμένες στον πάτο ή στις πλευρές του κελιού (παρόμοια με το σακόμορφο γόνο) συχνά με βαρρόα που θρέφεται από αυτές. Είναι πιθανό ότι αυτό το σύμπτωμα προκαλείται από πείνα.
Κάποιες προνύμφες πεθαίνουν και γίνονται ένα στεγνό, μαλακό λέπι που αφαιρείται εύκολα.
Σε αντίθεση με τη σηψιγονία, οι προσβεβλημένες προνύμφες δεν μυρίζουν και δεν βγαίνουν έξω σαν σκοινί όταν εξετάζονται με το τεστ της ίνας.
Ανεξήγητη μείωση του πληθυσμού των μελισσών.
Από τη μελισσοκομική άποψη, υπάρχουν συγκεκριμένα οριακά επίπεδα για την οικονομική ζημιά και για τη μη αναστρέψιμη ζημιά. Στα πρώιμα στάδια της προσβολής από βαρρόα, η παραγωγή μελιού και γύρης δεν επηρεάζονται σημαντικά. Μπορεί επίσης να μην υπάρχουν κλινικά συμπτώματα, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα η μόλυνση να παραμένει κρυφή. Παρόλα αυτά, όσο ο πληθυσμός της βαρρόα αυξάνεται σε βλαβερά επίπεδα, η αποικία αρχίζει να αποδυναμώνεται και καταλήγει σε μειωμένη παραγωγή μελιού και δραστηριότητα επικονίασης. Οι μολυσμένες αποικίες αποδυναμώνονται ως το σημείο που καταρρέουν, εκτός και αν φροντιστούν ώστε να μειωθεί ο πληθυσμός των ακάρεων.
Βαρρόα και ιοί
Οι ιοί των μελισσών είναι ανάμεσα σε έναν αριθμό παθογόνων που μπορούν να συμβάλλουν στην ασθενή υγεία μιας αποικίας. Για πολλά χρόνια, οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι οι μέλισσες φιλοξενούν έναν αριθμό ιών. Παρόλο που οι ιοί των μελισσών είναι ικανοί να σκοτώσουν μέλισσες, η παρουσία ενός ιού γενικά δεν προκαλεί το θάνατο ενήλικων μελισσών ή προνυμφών και τα συμπτώματα εκδηλώνονται μόνο όταν η αποικία υφίσταται κάποιας μορφής στρες, που μπορεί να προκαλείται από την μετακίνηση της κυψέλης, τις κλιματικές συνθήκες όπως οι κρύες και υγρές καιρικές συνθήκες, ή η φτωχή σίτιση.
Η πλειοψηφία των ιών των μελισσών θεωρούνται ¨αθόρυβοι¨ κι αυτό γιατί υπάρχουν σε πολλές αποικίες αλλά σε τόσο χαμηλά επίπεδα που δεν υπάρχουν καθόλου καθαρά συμπτώματα. Πλέον υπάρχουν αποδείξεις ότι πολλοί ιοί μελισσών σχετίζονται με την παρουσία και τα επίπεδα της βαρρόα σε μια αποικία και ότι είναι οι ιοί και όχι η ίδια η βαρρόα που προκαλεί την πλειοψηφία της ζημιάς που βιώνουν οι μέλισσες όσο φιλοξενούν το ακάρεο.
Οι ιοί μεταδίδονται σε μια κυψέλη από ένα ή δύο δρόμους. Οι ιοί μπορεί να μεταδοθούν κάθετα: αν μολύνονται από το γονιό (βασίλισσα ή κηφήνα) που περνά τον ιό στους απογόνους του, οι οποίοι μολύνονται από τη γέννα. Αλλιώς, οι ιοί μπορεί να μεταδοθούν οριζόντια, που είναι όταν τα μολυσμένα άτομα μεταδίδουν τον ιό σε μη μολυσμένα άτομα. Κοινώς αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει τη μεταφορά ιικών σωματιδίων με την τροφή ή με την αφαίρεση των απορριμμάτων. Οι φορείς, όπως τα ακάρεα βαρρόα, μπορεί να μεταδώσουν ιούς μελισσών μέσα σε μια αποικία, όπως και να μεταδώσουν ιούς που μπορεί να μεταδοθούν κάθετα από τις βασίλισσες ή τους κηφήνες.
Οι ιοί που φέρονται από τη βαρρόα, μπορεί να προκαλέσουν μεγάλες επιδημίες, που επιτρέπουν στους ιούς να εκθέσουν όλη τους την δυνατή τοξικότητα. Καθώς τα ακάρεα βαρρόα θρέφονται με τις αναπτυσσόμενες προνύμφες και νύμφες, όχι μόνο παίρνουν απαραίτητα θρεπτικά συστατικά από τις μέλισσες που αναπτύσσονται, αλλά επιτρέπουν και στα ιογενή σωματίδια να εισβάλλουν στην αναπτυσσόμενη μέλισσα. Στις συνθήκες αυτές τα σωματίδια του ιού μπορούν να πολλαπλασιαστούν μέσα στα στόματα των ακάρεων βαρρόα, τα οποία μπαίνουν αμέσως μέσα στις αναπτυσσόμενες μέλισσες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι ιογενείς λοιμώξεις μπορεί να είναι θανατηφόρες και να οδηγήσουν σε ανοσοκαταστολή μέσα στις αναπτυσσόμενες μέλισσες, η οποία ακολούθως ενεργοποιεί τους ¨αθόρυβους¨ αυτούς ιούς.
Πιστεύεται ότι η τελική κατάρρευση της αποικίας από μια μολυσμένη με βαρρόα κυψέλη, με τις συνηθισμένες σακατεμένες και παραμορφωμένες κυψέλες, τη φωλιά με διασκορπισμένους γόνους, την ασυντόνιστη κοινωνική συμπεριφορά και τη ραγδαία μείωση του πληθυσμού των μελισσών, είναι αποτέλεσμα πολλαπλών ιογενών λοιμώξεων, παρά μια απευθείας παρασίτωση των μελισσών από τη βαρρόα.
Άλλοι παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τον αντίκτυπο των ιών μπορεί να περιλαμβάνουν στρες περιβαλλοντικά και διατροφής. Ο αριθμός των ιών που μπορεί να προσβάλλουν τη μέλισσα δεν έχει ακόμα καθοριστεί.
Περισσότερες πληροφορίες για αυτούς τους ιούς:
Ιός της οξείας παράλυσης (ABPV)
Ο ABPV προκαλεί παράλυση στις προσβεβλημένες ενήλικες και λευκά μάτια στις νύμφες. Ο ABPV εξαπλώνεται με τα ακάρεα της βαρρόα, ή μέσω της κατάποσης σωματιδίων του ιού που μολύνουν τους σιελογόνους αδένες των ενήλικων μελισσών, που μολύνουν μετά τις πηγές τροφής. Αναφέρεται επίσης ότι ο ιός μεταδίδεται κάθετα από τη βασίλισσα ή τον κηφήνα στους απογόνους τους. Ο ιός υπάρχει στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, τη Νότια Αμερική, την Αφρική και τη Νέα Ζηλανδία. Είναι στενά συνδεδεμένος με τον ιό μελισσών του κασμίρ.
Ο ιός των παραμορφωμένων φτερών (DWV)
Δεν θα εμφανίσουν όλες οι μέλισσες συμπτώματα του (DWV). Θεωρείται ότι όταν μια αποικία βρίσκεται σε στρες ( που μπορεί να είναι η περίπτωση της προσβολής από βαρρόα) το αμυντικό σύστημα των μελισσών καταστέλλεται και οι μέλισσες γίνονται ευάλωτες σε ασθένειες. Οι μέλισσες που παρουσιάζουν συμπτώματα συνήθως έχουν παραμορφωμένα φτερά ( συχνά θρυμματισμένα ή πολύ ελαττωμένα), και κοντές κοιλιές, επίσης μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να παρατηρηθεί παράλυση. Ο ιός σχετίζεται επίσης με μειωμένο προσδόκιμο ζωής, ανομοιόμορφο γόνο και μειωμένους πληθυσμούς της αποικίας. Ο (DWV) είναι γνωστό ότι εξαπλώνεται από τα ακάρεα βαρρόα και Tropilaelaps. Ο ιός μπορεί επίσης να εξαπλωθεί από τη βασίλισσα και τον κηφήνα στους απόγονούς τους. Ο DWV υπάρχει στην Ασία, την Ευρώπη, την Αφρική, τη Βόρεια Αμερική και τη Νότια Αμερική.
Ο ιός της αργής παράλυσης (SPV)
Ο (SPV) προκαλεί παράλυση των δύο μπροστινών ποδιών με συμπτώματα που γίνονται εμφανή περίπου 10 μέρες αφού μολυνθεί η μέλισσα. Αυτό συνήθως συμβαίνει λίγες μόνο μέρες πριν πεθάνει η μέλισσα. Η μετάδοση θεωρείται ότι γίνεται ανάμεσα στις μέλισσες με την κατάποση σωματιδίων του ιού. Ο (SPV) σχετίζεται και μεταδίδεται επίσης με τα ακάρεα βαρρόα. Κάθετη μετάδοση του ιού από τη βασίλισσα ή τον κηφήνα στους απογόνους τους δεν έχει καταγραφεί. Ο ιός της αργής παράλυσης έχει αναφερθεί από τη Βρεττανία, τα Φίτζι και τη Δυτική Σαμόα.
Οι επιπτώσεις της βαρρόα ποικίλουν
Αν και τα γενικά συμπτώματα της προσβολής από βαρρόα αναφέρονται παραπάνω, τα συμπτώματα και η επίδραση της βαρρόα εξαρτώναι από έναν αριθμό διαφορετικών παραγόντων. Αυτό περιλαμβάνει το βαθμό της προσβολής από το ακάρεο μέσα στην αποικία και στις πιθανές προσβολές από ιούς που φιλοξενούνται από το ακάρεο μέσα στην αποικία των μελισσών.
Αν και είναι πιο δόκιμο σε χώρες που το ακάρεο της βαρρόα έχει υπάρξει με την Ευρωπαϊκή μέλισσα για αρκετά χρόνια, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχουν ξεκάθαροι κανόνες στον καθορισμό του αν ο πληθυσμός της βαρρόα ξαφνικά προξενεί κακό στην αποικία των μελισσών. Όπως έχει διαπιστωθεί παντού, ο πληθυσμός ενός ακάρεου που δεν προκαλεί εμφανή συμπτώματα σε μια αποικία, μπορεί να αποδειχθεί πολύ βλαβερός για μια άλλη. Αυτό μπορεί να οφείλεται, μερικώς, στις διαφορές στα επίπεδα και τους τύπους των ιών των μελισσών και άλλων παθογόνων που υπάρχουν στις αποικίες, στη φυσική ικανότητα ανθεκτικότητας των μελισσών στη βαρρόα, όπως και σε επιπρόσθετους περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως οι εποχικές συνθήκες.
Πολυάριθμες έρευνες έχουν δείξει ότι αυτό συμβαίνει. Για παράδειγμα, κάτω από γερμανικές συνθήκες, ένας βαθμός μόλυνσης των χειμερινών μελισσών άνω του 7%, μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση της αποικίας, ενώ μια αμερικάνικη μελέτη βρήκε ένα σημαντικά υψηλότερο οριακό σημείο των 3000-4000 ακάρεων ανά αποικία. Μια άλλη μελέτη στη Γαλλία βρήκε ότι οι αφρόντιστες κυψέλες που ξεπερνούν ένα βαθμό μόλυνσης του περίπου 30% στις ενήλικες μέλισσες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, δεν έχουν καμία πιθανότητα επιβίωσης τον επόμενο χειμώνα.
ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ
Τα ακάρεα βαρρόα είναι εξωτερικά παράσιτα των ενήλικων μελισσών, όπως και των γόνων και των εργατριών. Τα ενήλικα θηλυκά ακάρεα μπορεί να βρεθούν σε προνύμφες και νύμφες ενήλικων μελισσών , ενώ τα νεαρά και ενήλικα αρσενικά ακάρεα βαρρόα πάνω σε προνύμφες και νύμφες.
Τα ακάρεα βαρρόα είναι εξωτερικά παράσιτα των ενήλικων μελισσών, όπως και των γόνων και των εργατριών. Τα ενήλικα θηλυκά ακάρεα μπορεί να βρεθούν σε προνύμφες και νύμφες ενήλικων μελισσών , ενώ τα νεαρά και ενήλικα αρσενικά ακάρεα βαρρόα πάνω σε προνύμφες και νύμφες.
Τα ενήλικα θηλυκά ακάρεα βαρρόα είναι οβάλ, πεπλατυσμένα, ακάρεα, κοκκινοκαφέ χρώματος. Έχουν περίπου 1.1mm μήκος και 1.5mm πλάτος.
Τα ενήλικα αρσενικά έχουν πιο ανοιχτό χρώμα και είναι μικρότερα από τα θηλυκά. Όμοια, τα νεαρά ακάρεα βαρρόα είναι επίσης μικρότερα και πιο ανοιχτόχρωμα από τα ενήλικα θηλυκά.
πηγή: Bee Doctor ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου