Του Ιερομονάχου Γεωργίου Αλευρά στην Romfea.gr
Ο ναός της Αγίας Του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη είναι ο ναός - σημείο αναφοράς για ολόκληρο τον Χριστιανισμό, αφού αποτέλεσε τον πιο μεγαλοπρεπή ναό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ο ιστορικός Προκόπιος ο Καισαρεύς θα γράψει για τον ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας ότι: «Οὐκ ἀνθρωπείᾳ δυνάμει ἢ τέχνῃ, ἀλλὰ Θεοῦ ῥοπῇ τὸ ἔργον ἀποτετόρνευται».
Από τη στιγμή που ο Ιουστινιανός έκτισε την Αγιά Σοφιά με τη σημερινή της μορφή, έργο ανυπέρβλητο για την εποχή, πολλοί τη θεωρούσαν ως ένα ομοίωμα του ουρανού στη γη κι έργο όχι ανθρώπινης τεχνικής, αλλά Θεϊκής παρεμβάσεως.
Δεν είναι τυχαίο ότι τη δημιουργία της συνόδευαν πάντα ιστορίες, θρύλοι και παραδόσεις, όπως και η ιστορία του Αυτοκράτορα με το μελίσσι, που δημιούργησε το σχέδιο της Αγιά Σοφιάς.
Σύμφωνα με το θρύλο, ο Αυτοκράτορας, μη ικανοποιημένος από τα σχέδια του πρωτομάστορα για το ναό, προσήλθε μία Κυριακή στη Θεία Λειτουργία.
Όταν ο Πατριάρχης του έδωσε το αντίδωρο, του έπεσε από τα χέρια, το πήρε μία μέλισσα και πέταξε μακριά. Ο Αυτοκράτορας έδωσε διαταγή να εξετάσουν όλοι οι μελισσοκόμοι τα μελίσσια τους για να βρεθεί το αντίδωρο.
Το αντίδωρο βρέθηκε μέσα σε μία κυψέλη του πρωτομάστορα.
Μέσα εκεί, οι μέλισσες είχαν κατασκευάσει από κερί, ένα θαυμαστό ομοίωμα της Αγιά Σοφιάς.
Αυτός ο θρύλος ενέπνευσε και τον Γεώργιο Βιζυηνό να γράψει το ποίημα «Αγιά Σοφιά».
Πολλά χρόνια πριν, ο Μέγας Βασίλειος είχε περιγράψει την κοινωνία των μελισσών, ως την ιδανική κοινωνία και τη χρησιμοποιούσε ως παράδειγμα σε πολλούς λόγους του. Νουθετούσε τους νέους στη διάκριση, για το τι θα επιλέγουν στη ζωή τους, στη μελέτη τους.
Έλεγε: «Οἱ μέλισσες δὲν πετᾶνε σὲ ὅλα τὰ λουλούδια μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Κι ὅπου καθίσουν, δὲν κοιτᾶνε νὰ τὰ πάρουν ὅλα. Παίρνουν μονάχα ὅσο χρειάζεται στὴ δουλειά τους καὶ τὸ ὑπόλοιπο τὸ παρατοῦν καὶ φεύγουν. Ἔτσι κι ἐμεῖς, ἂν εἴμαστε φρόνιμοι. Θὰ πάρουμε ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ κείμενα ὅ,τι συγγενεύει μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ μᾶς χρειάζεται καὶ τὰ ὑπόλοιπα θὰ τὰ ἀφήσουμε πίσω μας. Κι ὅπως, κόβοντας τὸ τριαντάφυλλο, ἀποφεύγουμε τ᾿ ἀγκάθια τῆς τριανταφυλλιᾶς, ἔτσι κι ἀπὸ τὰ κείμενα αὐτὰ θὰ πάρουμε ὅ,τι εἶναι χρήσιμο καὶ θὰ φυλάξουμε τὸν ἑαυτό μας ἀπ᾿ ὅ,τι εἶναι ἐπιζήμιο»
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ονομάζει τον Μέγα Βασίλειο ως μέλισσα: «Ώ θεία και ιερά της Χριστού εκκλησίας μέλισσα, Βασίλειε παμμακάριστε, συ γαρ του θείου πόθου τω κέντρω σεαυτόν καθοπλίσας των θεοστυγών αιρέσεων τας βλασφημίας κατέτρωσας και ταις ψυχαίς των πιστών ευσεβείας τον γλυκασμόν εθησαύρισας και νυν τους θείους λειμώνας της ακηράτου δεχόμενος νομής μνημόνευε και ημών παρεστώς την Τριάδα την ομοούσιον». (Βύζαντος Απόστιχον Εσπερινού 1 Ιανουαρίου. Ήχος α.)
Από την Καινή Διαθήκη μαθαίνουμε ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής τρέφεται με άγριο μέλι ενώ και οι μαθητές προσφέρουν στον Αναστημένο Χριστό να φάγει κηρήθρα. «οἱ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος καὶ ἀπὸ μελισσίου κηρίου» (Λουκ. 24,42).
Πολλοί Άγιοι όπως ο Άγιος Γρηγόριος, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος κι άλλοι, έχουν αναφερθεί στην τέλεια κοινωνία της μέλισσας, ως ένα παράδειγμα μοναδικό για τον άνθρωπο. Παρομοιάζουν δε την κοινωνία των μελισσών ως ένα πρότυπο για το ποίμνιο και στο πώς πρέπει μία κοινωνία να λειτουργεί.
Επίσης, χαρακτηριστικός είναι κι ο βίος του Αγίου Φιλάρετου και προστάτου των μελισσοκόμων, γνωστός για την ελεημοσύνη του μέσα από τα μελίσσια του, ενώ στη Χαλκιδική κάθε χρόνο εορτάζεται το πανηγύρι του Αγίου Στεφάνου του Πρωτομάρτυρος, επί τη ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου, που στην περιοχή αναφέρεται κι ως Άγιος Στέφανος ο Μελισσάς, Προστάτου της Αρναίας και των μελισσουργών της περιοχής.
Αξίζει να αναφερθεί επίσης πως τα θυρανοίξια της Αγίας Σοφίας πραγματοποιήθηκαν στις 27 Δεκεμβρίου του 537, ημέρα εορτής του Αγίου Στεφάνου του Πρωτομάρτυρος.
Πριν 14 χρόνια, το 2006, ο Θεός έφερε τα βήματά μου στην οροσειρά των Αγράφων της Πίνδου στην περιοχή της Δυτικής Θεσσαλίας.
Εκεί, εγκαταστάθηκα στην Ιερά Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου, δίπλα σε ένα μικρό χωριό το Κατούσι Καρδίτσης.
Από τα πρώτα πράγματα που πληροφορήθηκα για τη Μονή ήταν ότι λίγα χρόνια πριν εκεί υπήρχε μία θαυμαστή ιστορία, με ένα μελίσσι το οποίο είχε κτίσει την κυψέλη του μέσα σε ένα ντουλάπι εντός του Ιερού του Ναού, περνώντας από μία σχισμή στις πέτρες του τοίχου.
Μου διηγήθηκαν οι ιερείς που λειτουργούσαν εκεί, αυτή τη θαυμαστή ιστορία με το μελίσσι που ζούσε μέσα στο ιερό και πως κάθε χρόνο στην πανήγυρη στις 8 Σεπτεμβρίου, όταν έδιναν το αντίδωρο στους πιστούς, έκοβαν κι ένα μικρό κομμάτι κηρήθρας και το έδιναν μαζί ως ευλογία. Οι μέλισσες ζούσαν εντός του Ιερού Ναού και πετούσαν πολλές φορές την ώρα της λειτουργίας, χωρίς όμως να ενοχλούν κανένα. Η ιστορία αυτή κράτησε αρκετά χρόνια μέχρι περίπου το 2004.
Τον Αύγουστο του 2007 επισκέφθηκε αυτό τον χώρο της Μονής ο ιερομόναχος π.Αναστάσιος Τσικριτσάκης από την Ι.Μ. Μεταμορφώσεως των Βραγγιανών, ο οποίος διέμενε εκεί με τον αδελφό του ιερομόναχο π.Λεόντιο που ήταν και ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής.
Τον π.Αναστάσιο συνόδευε κι ένα ζευγάρι που εργαζόντουσαν τότε για έναν τηλεοπτικό σταθμό (Star Channel) κι είχαν σκοπό να κάνουν ένα ρεπορτάζ για τα μοναστήρια της περιοχής των Αγράφων της Πίνδου. Με ρώτησαν αν υπάρχει κάποια ιστορικής σημασίας εικόνα της Παναγίας. Όντως τους απάντησα ότι υπάρχει μία μικρή εικόνα περίπου 400 ετών αλλά χωρίς κάποιο ιστορικό ενδιαφέρον.
Επίσης, με ρώτησαν αν υπάρχει κάποια ιστορία σημαντική για αυτό το μοναστήρι. Θυμήθηκα τότε την εντυπωσιακή ιστορία των μελισσών που είχε γίνει λίγα χρόνια πριν. Αφού τους διηγήθηκα την ιστορία, ο π.Αναστάσιος, με αφορμή αυτό το γεγονός, μου πρότεινε να φιλοτεχνηθεί μία εικόνα της Παναγίας που να έχει σχέση με την μέλισσα, αφού κι ο ναός ήταν αφιερωμένος εις το Γενέσιον της Θεοτόκου. Μάλιστα, ο π.Αναστάσιος πρότεινε η εικόνα να ονομαστεί Παναγία η Μελισσού.
Εκείνη την εποχή σε ένα κτήμα που είχα κοντά στη γενέτειρά μου στα Τρίκαλα, είχα εγκαταστήσει 33 κυψέλες μελισσών. Τέλη Μαϊου του 2008, τα μεταφέραμε στο μοναστήρι της Παναγίας γιατί είχε το ιδανικό υψόμετρο. Το ερχόμενο φθινόπωρο, όταν μεταφέραμε από το Μοναστήρι τα μελίσσια πίσω στο κτήμα επικοινώνησε μαζί μου ο άνδρας από το ζευγάρι και με ρώτησε αν έχει φιλοτεχνηθεί η εικόνα της Παναγίας.
Για κάποιους λόγους, του απάντησα ότι δεν την είχαμε φτιάξει ακόμη. Τότε ένα πνευματικό μου παιδί ο Σ.Π., που μεταφέραμε μαζί τα μελίσσια, δεσμεύτηκε από εκείνη τη στιγμή να δημιουργηθεί η εικόνα με δική του πρωτοβουλία.
Ήταν τέλη Οκτωβρίου του 2008. Το Σεπτέμβριο του 2009 είχε δημιουργηθεί η πρωτότυπη και λιτή εικόνα της Παναγίας της Μελισσούς και φυλασσόταν στο σπίτι του. Μάλιστα, το πρώτο βράδυ που η οικογένεια φιλοξένησε την εικόνα της Παναγίας της Μελισσούς, η Παναγία επισκέφθηκε στον ύπνο της την εξάχρονη κόρη του ζευγαριού και της μίλησε.
Μετά από μερικά χρόνια, το Πάσχα του 2017, με προσκάλεσε ο π.Αναστάσιος στο νέο μοναστήρι που είχε εγκατασταθεί στο νησί της Ρόδου, στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου Αρταμίτη για να συνεορτάσουμε μαζί το Άγιο Πάσχα.
Εκείνες τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος και συγκεκριμένα την Μεγάλη Πέμπτη, με επισκέφτηκαν εκεί κάποια παιδιά από τα Τρίκαλα που ήταν παράγοντες της ομάδας καλαθοσφαίρισης της πόλης και ήθελαν να με ευχαριστήσουν, γιατί τους είχα δώσει την ευλογία μου από το πρώτο παιχνίδι να αγωνιστούν εκείνη τη χρονιά στο Πρωτάθλημα της Α1 Καλαθοσφαίρισης Ελλάδος.
Ένα από αυτά τα παιδιά είχε κρατήσει στο σπίτι του την εικόνα της Παναγίας της Μελισσούς για ένα περίπου χρόνο, γιατί είχε αντιμετωπίσει ένα σοβαρό πρόβλημα με τα μελίσσια που ο ίδιος συντηρούσε.
Ο κύριος Σ.Π. είχε παραδώσει ο ίδιος την εικόνα σε αυτό το παιδί, και του είπε να μην την επιστρέψει στον ίδιο αλλά να την πάρει μαζί του στο τελευταίο παιχνίδι της ομάδος στη Ρόδο και να παραδώσουν την εικόνα στον π.Αναστάσιο, τον άνθρωπο που είχε δώσει εξαρχής το όνομα στην εικόνα.
Ο π.Αναστάσιος μετά από το δώρο της εικόνος που παρέλαβε, αποφάσισε να ανταποδώσει μαζί με τον αδελφό του την ευγενική χειρονομία και να φροντίσει να φιλοτεχνηθεί μια ανάλογη εικόνα μεγάλης αξίας και τέχνης.
Πράγματι η εικόνα δημιουργήθηκε από σπουδαίο αγιογράφο και παραδόθηκε στις 22 Αυγούστου του 2018 στην Ιερά Σκήτη Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων, προσφερόμενη σε εμένα ως δώρο, σπουδαία από πνευματικής άποψης αλλά και ως αριστουργηματικό έργο τέχνης.
Αφού παρέμεινε στο Καθολικό της Αγίας Τριάδος ως τις 8 Νοεμβρίου του 2018, ο π.Αναστάσιος μου έδωσε την εντολή και ευχή και με την ευλογία του Ηγουμένου και αδελφού του, η εικόνα να χρησιμοποιηθεί όπως με φωτίσει ο Θεός.
Στις 9 Νοεμβρίου του ιδίου έτους η εικόνα μεταφέρθηκε στο κτήμα στα Τρίκαλα, το οποίο θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω ότι μου είχε περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια ο Άγιος Πορφύριος στις πρώτες μας συναντήσεις.
Στις 11 Μαΐου 2019, λίγο πριν ολοκληρώσω τη θητεία μου ως Δικαίος στη σκήτη Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων, μετέφερα ένα πιστό αντίγραφο της εικόνος στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου Αρταμίτη στη Ρόδο, όπου έγινε επίσημη υποδοχή με τις ευλογίες του σεβ. Μητροπολίτου κ.Κυρίλλου και τοποθετήθηκε στο καθολικό της μονής.
Η 20η Μαΐου έχει οριστεί να εορτάζεται κάθε χρόνο η Παγκόσμια Ημέρα της Μέλισσας. Όλη η ανθρωπότητα γνωρίζει τη σημασία της ύπαρξης της μέλισσας για τη διατήρηση της ζωής στη γη και την ισορροπία των οικοσυστημάτων. Η μέλισσα είναι ένα μοναδικό δώρο του Θεού στον άνθρωπο, μία διαρκής ευλογία που εμείς οφείλουμε να διατηρούμε ως κόρην οφθαλμού.
Οφείλουμε προς δόξαν Θεού και συντασσόμενοι με το πνεύμα των Αγίων που χρησιμοποιούσαν το παράδειγμα της μέλισσας, να προβάλλουμε σήμερα σε όλο τον κόσμο την άριστη και ιδανική κοινωνία της μέλισσας για το καλό της ανθρωπότητας και το καλό όλου του κόσμου.
Οι Χριστιανοί σε όλο τον κόσμο ανάβουν ένα κερί, από το κερί της μέλισσας, αυτού του ευλογημένου πλάσματος για να προσευχηθούν στον Ύψιστο και στην Κυρία Θεοτόκο, για να λάβουν τη βοήθεια σε όλα τους τα προβλήματα, αλλά και για να δοξάσουν το Θεό για τις ευεργεσίες του.
Ειδικά στις σημερινές δύσκολες εποχές, είναι επιτακτικό να ακούσουμε τη φωνή των Τριών Ιεραρχών και όλων των Αγίων, που με τα παραδείγματά τους μας δείχνουν τον δρόμο, για μία ιδανική χριστιανική κοινωνία.
Το θαυμαστό γεγονός μέσα σε αυτή την καταστροφή ήταν ότι επέζησαν από την πυρκαγιά και τους τοξικούς καπνούς 180.000 μελισσών που ζούσαν σε τρεις κυψέλες στην οροφή του κτιρίου. Στο γεγονός αυτό αναφέρθηκαν παγκόσμια ειδησεογραφικά πρακτορεία. Όμως τα θαυμαστά γεγονότα και τα σημεία των καιρών δε συμβαίνουν ποτέ τυχαία!
Η Παναγία δεν προστάτευσε αυτόν τον κτιστό ναό, αλλά προστάτευσε αυτά τα ευλογημένα έντομα τις μέλισσες που εργάζονται ακούραστα για τη σωτηρία της ζωής στον πλανήτη και των ανθρώπων. Ποιός ξέρει; Ίσως να ξαναζωντανέψουν τον θρύλο της Αγιά Σοφιάς…
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου