Παράγοντες που κάνουν τις μέλισσες επιθετικές.

Οι μέλισσες έχουν ιδιαίτερα επιθετική συμπεριφορά στα σκούρα μάλλινα ρούχα, αλλά και στα αρώματα- κολόνιες και στα αρωματικά μαλακτικά ρούχων.

Ο καιρός :Οι επιθεωρήσεις πρέπει να γίνονται πάντα με αίθριο καιρό. 

Η συννεφιά, η αναμονή βροχής ,ο δυνατός αέρας, κάνουν τις μέλισσες επιθετικές.

Η ενδυμασία του μελισσοκόμου :Τα μάλλινα ή συνθετικά ρούχα, Όπως και τα σκουρόχρωμα διεγείρουν επιθετικά τις μέλισσες. 

Επίσης να αποφεύγει να φορά αντικείμενα που γυαλίζουν, όπως ρολόι, κοσμήματα ,γιατί προσελκύουν την προσοχή των μελισσών. 

Πρέπει να φορά πάντα προσωπίδα. Η κίνηση των βλεφάρων διεγείρει τις μέλισσες, ενώ τα κεντρίσματα στο κεφάλι γενικά είναι οδυνηρά και επικίνδυνα.

Αν δηλητηριαστούν από εντομοκτόνα  παρουσιάζουν αυξημένοι επιθετικότητα, όπως και τα μελίσσια που είναι κοντά σε οποιαδήποτε πηγή ενέργειας π.χ. πυλώνες υψηλής τάσεις της ΔΕΗ.

Οι μέλισσες θα πρέπει να καπνίζονται ελαφρά ,διατηρώντας το καπνιστήρι σε κάποια απόσταση από το μελίσσι ,και θα πρέπει να αποφεύγονται οι απότομες και νευρικές κινήσεις, τα χτυπήματα της κυψέλης και η θανάτωση μελισσών. 

Προσοχή στο υλικό που χρησιμοποιούμε σαν καύσιμο ύλη στο καπνιστήρι, πευκοβελόνες και χλωρό κυπαρίσσι  είναι ότι καλύτερο.

Επιθετικά επίσης είναι τα μεγάλα πληθυσμιακά μελίσσια σε σχέση με τα μικρότερα, όπως και τα ορφανά, χωρίς βασίλισσα δηλαδή.

Η απότομη διακοπή νεκταροέκκρισις καθώς και η έλλειψει νερού μπορεί να κάνει επιθετικά τα μελίσσια.

Όταν απειλούνται από εχθρούς π.χ. σφίγγες και υπάρχουν αυξημένα μέτρα φρούρησις την πληρώνουμε συνήθως και οι μελισσοκόμοι.

Ο αδένας συναγερμού μιας θανατωμένης Μέλισσας , συνεχίζει για αρκετή ώρα να εκκρίνει φερομόνη συναγερμού, προκαλώντας τις άλλες μέλισσες να επιτεθούν.
Δεν πρέπει οι οι κυψέλες να παραμένουν ανοιχτές για μεγάλο χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα όταν οι καιρικές συνθήκες δεν είναι κατάλληλες.

Η κληρονομικότητα δε, παίζει τον σημαντικότερο ρόλο στην επιθετικότητα!!

Τα μελισσοκομικά ρούχα ( γάντια, φόρμα, καπέλο ) που έχουν για κάποιο λόγο δεχθεί πολλά κεντρίσματα πρέπει να πλένονται γιατί εκπέμπουν τις φερομόνες συναγερμού.

Εάν Ο Μελισσοκόμος δεχθεί κέντρισμα,

θα πρέπει αμέσως να απομακρύνει το κεντρί, ξύνοντας το σημείο προσέχοντας όμως να μην σπάσει την κύστη του δηλητηρίου, γιατί τότε θα προκληθεί έγχυση του δηλητηρίου στο σώμα, που κινείται προς το εσωτερικό απελευθερώνοντας συνέχεια δηλητήριο. 

Μετά την απομάκρυνση του κεντριού , το σημείο που έχει κεντριστεί θα πρέπει να καπνιστεί ώστε να αλλοιωθούν οι φερομόνες επιθετικότητας,, που έχουν μείνει και θα προσελκύσουν και άλλες μέλισσες. 

πηγη: Σοφία Γούναρη.