Διάσπαρτος γόνος.

Έτσι χαρακτηρίζεται η περίπτωση που σε μία επιφάνεια κηρήθρας, όπου υπάρχουν ήδη σφραγισμένα κελιά γόνου, βρίσκεις ανάμεσά τους έναν μικρό ή και μεγαλύτερο αριθμό άδειων κελιών.

Ο διάσπαρτος γόνος μπορεί να οφείλεται σε μολυσματικές ή παρασιτικές ασθένειες όσο και σε γενετικούς παράγοντες.
Στη δεύτερη περίπτωση η πιο συνήθης αιτία είναι οι λεγόμενοι διπλοειδής κηφήνες.
Πρόκειται για το φαινόμενο εκείνο, κατά το οποίο από γονιμοποιημένα αβγά δεν προκύπτουν εργάτριες, όπως είναι ο κανόνας αλλά κηφήνες.
Τα άτομα αυτά είναι βιώσιμα, αλλά οι μέλισσες δεν αφήνουν περιθώρια εξέλιξής τους.
Μόλις εκκολαφθούν τα αυγά που θα έδιναν γένεση σε διπλοειδής κηφήνες, οι εργάτριες τους απομακρύνουν ή πολλές φορές τους καταβροχθίζουν ( φαινόμενο κανιβαλισμού ).

Αυτά τα άτομα ( διπλοειδής κηφήνες ) είναι δυνατόν να εξελιχθούν μόνο με την παρέμβαση του μελισσοκόμου, αν διατηρήσει τουλάχιστον δυο εικοσιτετράωρα στον θερμοθάλαμο, με τεχνικές συνθήκες διατροφής και στην συνέχεια επαναφέρει την κηρήθρα στο μελίσσι ( Woyke 1969 ).
Το ποσοστό των διπλοειδών κηφήνων σε ένα φυσιολογικό μελίσσι είναι σε ποσοστό λιγότερο από 5%. Μπορεί όμως να φτάσει μέχρι και 50% σε κλειστή συγγενική αναπαραγωγική!!
Ο κανιβαλισμός των λαρβών παρατηρείται και σε συνθήκες έλλειψης τροφών και γίνεται με θύματα λάρβες μικρής ηλικίας από τις οποίες απομυζούν το λεγόμενο λιπώδη ιστό και την αιμολέμφο.  

πηγη: Μιχαήλ Δ. Υφαντίδης ( Παθήσεις του μελισσιού )