Οι μέλισσες με ρίζες στο τοπικό περιβάλλον διαχειρίζονται πολύ καλύτερα τον αγώνα για επιβίωση από ότι οι εισαγόμενες μέλισσες από ξένα περιβάλλοντα, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε σε ειδικό τεύχος της εφημερίδας Journal of Apicultural Research.
Από το 1886, βασίλισσες παραδίδονται ταχυδρομικώς στους μελισσοκόμους και τους κτηνοτρόφους. Σήμερα υπολογίζεται ότι περίπου ένα εκατομμύριο βασίλισσες αποστέλλονται ετησίως μέσω ταχυδρομείου, κυρίως στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ευρώπη και την Αυστραλία.
Ωστόσο, οι επιστήμονες από τις μισές ευρωπαϊκές χώρες διαπίστωσαν ότι οι μέλισσες που είναι προσαρμοσμένες στο τοπικό περιβάλλον, είναι πολύ καλύτερες από τις μέλισσες που αγοράστηκαν και εισήχθησαν, από μια εντελώς διαφορετική περιοχή κατοικίας.
Καθορίζουν αυτό με τη διερεύνηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ της γενετικής σύστασης των μελισσών και του περιβάλλοντος τους.
Παρόλο που είναι γνωστά πολλά για τη γεωγραφική και γενετική ποικιλομορφία των μελισσών, η γνώση σχετικά με την προσαρμογή των μελισσών στο τοπικό περιβάλλον είναι περιορισμένη.
"Πολλοί μελισσοκόμοι πιστεύουν ότι είναι καλύτερο να αγοράζουν βασίλισσες από έξω, αντί να χρησιμοποιούν τις βασίλισσες που έχουν στις δικές τους αποικίες (κυψέλες)", δήλωσε ο ανώτερος επιστήμονας Per Kryger από το Τμήμα Αγροοικολογίας του Πανεπιστημίου του Århus.
"Ωστόσο, υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι το παγκόσμιο εμπόριο μελισσών έχει επιζήμιες επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της εξάπλωσης νέων ασθενειών και παρασίτων".
Η μελέτη διεξήχθη χρησιμοποιώντας 621 αποικίες μελισσών με 16 διαφορετικές γενετικές προελεύσεις.
Οι κυψέλες δημιουργήθηκαν σε 11 χώρες της Ευρώπης, με ένα τοπικό στέλεχος και δύο ξένες ποικιλίες μελισσών σε κάθε μία από τις τοποθεσίες.
Οι παράγοντες που είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση στην επιβίωση των μελισσών ήταν η μόλυνση από τα ακάρεα Varroa, τα προβλήματα με τις βασίλισσες και η μόλυνση από τη νόσο Nosema.
Οι αποικίες με βασίλισσες από το τοπικό περιβάλλον διαχειρίστηκαν κατά μέσο όρο 83 ημέρες περισσότερο, από τις αποικίες με βασίλισσες από ξένες περιοχές.
"Είναι σαφές ότι οι ντόπιες μέλισσες είναι καλύτερες από τις εισαγόμενες και ότι ζουν περισσότερο", δήλωσε ο Δρ. Kryger. "Δεν είναι δυνατόν να επισημανθεί ένας μόνο παράγοντας, που δίνει στις τοπικές μέλισσες το πλεονέκτημα, αλλά φαίνεται να είναι μια αλληλεπίδραση μεταξύ πολλών παραγόντων.
Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η μελλοντική πορεία, είναι να ενισχυθούν τα προγράμματα αναπαραγωγής, με τις τοπικές μέλισσες και όχι με τις εισαγόμενες βασίλισσες.
Αυτό θα συνέβαλε στη διατήρηση της φυσικής ποικιλομορφίας του πληθυσμού των μελισσών.
Θα συμβάλει επίσης στην πρόληψη της κατάρρευσης των αποικιών των μελισσών, στη βελτιστοποίηση της βιώσιμης παραγωγικότητας και στη διατήρηση της συνεχούς προσαρμογής στις περιβαλλοντικές αλλαγές ».
"Ζημιές από εισαγωγές μπορεί να προκύψουν από επιβλαβή και παθογόνα παράσιτα, αλλά είναι επίσης αναπόφευκτο ότι οι εισαγόμενες μέλισσες αντιπροσωπεύουν μία αρνητική επίδραση για τη γενετική ακεραιότητα των τοπικών πληθυσμών", γράφουν οι συγγραφείς.
«Η εξάπλωση των εισαγόμενων γονιδίων στον τοπικό πληθυσμό και η επακόλουθη αύξηση της γενετικής ποικιλομορφίας είναι πιθανόν να μην είναι, καθόλου ευεργετική.
Δεδομένου ότι τα μη προσαρμοσμένα γονίδια θα επιλεγούν, η διαδικασία αυτή μπορεί βραχυπρόθεσμα να συμβάλει σε απώλειες αποικιών και είναι μακροπρόθεσμα μη βιώσιμη ".
Η έρευνα διεξήχθη από μέλη της διεθνούς ερευνητικής ένωσης για τις μέλισσες, COLOSS που έχει μέλη σε 63 χώρες.
πηγη : entomologytoday.org
Από το 1886, βασίλισσες παραδίδονται ταχυδρομικώς στους μελισσοκόμους και τους κτηνοτρόφους. Σήμερα υπολογίζεται ότι περίπου ένα εκατομμύριο βασίλισσες αποστέλλονται ετησίως μέσω ταχυδρομείου, κυρίως στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ευρώπη και την Αυστραλία.
Ωστόσο, οι επιστήμονες από τις μισές ευρωπαϊκές χώρες διαπίστωσαν ότι οι μέλισσες που είναι προσαρμοσμένες στο τοπικό περιβάλλον, είναι πολύ καλύτερες από τις μέλισσες που αγοράστηκαν και εισήχθησαν, από μια εντελώς διαφορετική περιοχή κατοικίας.
Καθορίζουν αυτό με τη διερεύνηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ της γενετικής σύστασης των μελισσών και του περιβάλλοντος τους.
Παρόλο που είναι γνωστά πολλά για τη γεωγραφική και γενετική ποικιλομορφία των μελισσών, η γνώση σχετικά με την προσαρμογή των μελισσών στο τοπικό περιβάλλον είναι περιορισμένη.
"Πολλοί μελισσοκόμοι πιστεύουν ότι είναι καλύτερο να αγοράζουν βασίλισσες από έξω, αντί να χρησιμοποιούν τις βασίλισσες που έχουν στις δικές τους αποικίες (κυψέλες)", δήλωσε ο ανώτερος επιστήμονας Per Kryger από το Τμήμα Αγροοικολογίας του Πανεπιστημίου του Århus.
"Ωστόσο, υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι το παγκόσμιο εμπόριο μελισσών έχει επιζήμιες επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της εξάπλωσης νέων ασθενειών και παρασίτων".
Η μελέτη διεξήχθη χρησιμοποιώντας 621 αποικίες μελισσών με 16 διαφορετικές γενετικές προελεύσεις.
Οι κυψέλες δημιουργήθηκαν σε 11 χώρες της Ευρώπης, με ένα τοπικό στέλεχος και δύο ξένες ποικιλίες μελισσών σε κάθε μία από τις τοποθεσίες.
Οι παράγοντες που είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση στην επιβίωση των μελισσών ήταν η μόλυνση από τα ακάρεα Varroa, τα προβλήματα με τις βασίλισσες και η μόλυνση από τη νόσο Nosema.
Οι αποικίες με βασίλισσες από το τοπικό περιβάλλον διαχειρίστηκαν κατά μέσο όρο 83 ημέρες περισσότερο, από τις αποικίες με βασίλισσες από ξένες περιοχές.
"Είναι σαφές ότι οι ντόπιες μέλισσες είναι καλύτερες από τις εισαγόμενες και ότι ζουν περισσότερο", δήλωσε ο Δρ. Kryger. "Δεν είναι δυνατόν να επισημανθεί ένας μόνο παράγοντας, που δίνει στις τοπικές μέλισσες το πλεονέκτημα, αλλά φαίνεται να είναι μια αλληλεπίδραση μεταξύ πολλών παραγόντων.
Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η μελλοντική πορεία, είναι να ενισχυθούν τα προγράμματα αναπαραγωγής, με τις τοπικές μέλισσες και όχι με τις εισαγόμενες βασίλισσες.
Αυτό θα συνέβαλε στη διατήρηση της φυσικής ποικιλομορφίας του πληθυσμού των μελισσών.
Θα συμβάλει επίσης στην πρόληψη της κατάρρευσης των αποικιών των μελισσών, στη βελτιστοποίηση της βιώσιμης παραγωγικότητας και στη διατήρηση της συνεχούς προσαρμογής στις περιβαλλοντικές αλλαγές ».
"Ζημιές από εισαγωγές μπορεί να προκύψουν από επιβλαβή και παθογόνα παράσιτα, αλλά είναι επίσης αναπόφευκτο ότι οι εισαγόμενες μέλισσες αντιπροσωπεύουν μία αρνητική επίδραση για τη γενετική ακεραιότητα των τοπικών πληθυσμών", γράφουν οι συγγραφείς.
«Η εξάπλωση των εισαγόμενων γονιδίων στον τοπικό πληθυσμό και η επακόλουθη αύξηση της γενετικής ποικιλομορφίας είναι πιθανόν να μην είναι, καθόλου ευεργετική.
Δεδομένου ότι τα μη προσαρμοσμένα γονίδια θα επιλεγούν, η διαδικασία αυτή μπορεί βραχυπρόθεσμα να συμβάλει σε απώλειες αποικιών και είναι μακροπρόθεσμα μη βιώσιμη ".
Η έρευνα διεξήχθη από μέλη της διεθνούς ερευνητικής ένωσης για τις μέλισσες, COLOSS που έχει μέλη σε 63 χώρες.
πηγη : entomologytoday.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου