Αφεσμός.

ΑΦΕΣΜΟΣ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ;

Γνωρίζουμε ότι Σεπτέμβριο και Οκτώβριο δεν έχουμε σμηνουργία και πως δεν πρέπει να θεωρούμε τα σμήνη αυτά ως σμήνη σμηνουργίας κατά συνέπεια......

Όλα αυτά τα σμήνη του Φθινοπώρου που δεν είναι και λίγα πρέπει να θεωρούνται σμήνη λιποταξίας.

Βέβαια και πρέπει να τα μαζεύουμε λοιπόν, αλλά καλό θα ήταν αυτά να μπαίνουν σε κυψέλες με άχτιστες κηρήθρες, και να τα πηγαίνουμε μακριά από το μελισσοκομείο μας ή γενικά μακριά από άλλα μελίσσια μέχρι να διαπιστωθεί ότι είναι υγιή και δεν υπάρχει κίνδυνος να μας μεταδώσουν κάποια ασθένεια....

Αν διαπιστώσουμε ότι έχει πολύ βαρρόα τότε πρέπει να του κάνουμε άμεσα καταπολέμηση πριν γεννήσει γόνο η βασίλισσα και η βαρρόα κρυφτεί σε αυτόν.

Με την αντιμετώπιση της βαρρόα το σμήνος θα ανακουφιστεί άμεσα αν ήταν αυτός ο λόγος που λιποτάκτησε.

Είπα λοιπόν ότι σε ένα τέτοιο σμήνος καλό θα ήταν να του δώσουμε άχτιστες κηρήθρες.

Αυτή την κίνηση πρέπει να την κάνουμε για να εξουδετερώσουμε την πιθανότητα της Αμερικάνικης σήψης.

ΔΗΛΑΔΗ!!!

Όταν δώσουμε άχτιστες κηρήθρες στο σμήνος θα αναγκαστούν να καταναλώσουν τα όποια αποθέματα μελιού έχουν στην γούσα τους οι μέλισσες για να χτίσουν τις νέες τους κηρήθρες.

Μαζί με αυτό θα εξέλθουν και τα σπόρια της ασθένειας και καθώς θα πλαστούν με το κερί των κηρηθρών θα αδρανοποιηθούν και το μελίσσι θα θεραπευτεί......

Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να συμβεί αυτό είναι να μην ταΐσουμε το σμήνος, αλλά να το αφήσουμε νηστικό αρκετές μέρες για να καταναλώσουν το τυχόν μολυσμένο μέλι που έχουν στην γούσα τους οι μέλισσες.

Αν υποθέσουμε τώρα ότι ένα άρρωστο μελίσσι με Αμερικάνικη σήψη λιποτάκτησε από ένστικτο για να αποφύγει την αρρώστια σκεφτείτε τι θα γίνει...

Αυτό σε άγρια κατάσταση φεύγει για να πάει να χωθεί σε κάποιον κορμό δέντρου...

Εκεί αναγκάζεται να χτίσει νέες κηρήθρες, και έτσι εξουδετερώνει τα σπόρια της ασθένειας και ως εκ τούτου θεραπεύεται.

Έτσι δικαιώνεται πανηγυρικά η επιλογή του να λιποτακτήσει και γι αυτό η φύση φρόντισε να δώσει στις μέλισσες την ενστικτώδη κίνηση της λιποταξίας προφανώς.

Αν όμως παρέμβει ο άνθρωπος, πιάσει το σμήνος και το βάλει σε μια κυψέλη με χτισμένες κηρήθρες, τότε το μελίσσι αυτό δεν θα έχει καμία τύχη, θα χαθεί σταδιακά και μπορεί να μεταδώσει την ασθένεια του και σε κοντινά μελίσσια ή μελισσοκομεία.

Γι αυτό λοιπόν η σημερινή ανάρτηση προς γνώση όλων αλλά κυρίως των νέων μελισσοκόμων, λέει πως αν δούμε κάποιο σμήνος τέλος φθινόπωρου ναι μεν το πιάνουμε αλλά του δίνουμε άχτιστα κεριά και το έχουμε σε καραντίνα μακριά από το μελισσοκομείο μας και από άλλα μελίσσια αν γίνεται μέχρι να βεβαιωθούμε ότι είναι υγιές.

Έτσι έχουν τα πράγματα με τα φθινοπωρινά σμήνη, και τα γράφω όλα αυτά αν και ξέρω την γλύκα που αφήνει στον μελισσοκόμο το πιάσιμο ενός απρόσμενου σμήνους.

Επιμέλεια σύνταξης: Γραμμένος Τομ Μελισσοκόμος