Δηλητηριώδη φυτά επικίνδυνα για τις μέλισσες:
-Ακόνιτο το γογκυλώδες και ακόνιτο το λυκοκτόνο, δηλητηριάζουν με τη γύρη δείχνοντας συμπτώματα 25 λεπτά μετά την κατανάλωσή τους:
παράλυση ποδιών, σπασμωδικές κινήσεις σε όλο το σώμα και αυτό γίνεται και στους κηφήνες και στις βασίλισσες.
-Αστράγαλος λεντιγκινόσος: Είναι δηλητηριώδης και θανατηφόρος με την κατανάλωση γύρης, παράγει τοξικό νέκταρ.
Οι μέλισσες τον επισκέπτονται όταν δεν υπάρχει αλλού γύρη.
-Βέρατρο το λευκό και το μέλαν, σε βοσκότοπους ορεινούς της Πίνδου, γνωστό σαν «στερογιάννι» ή «στρουμπάρι», με δηλητηριασμένη γύρη, που οι μέλισσες το επισκέπτονται όταν δεν υπάρχει γύρη.
-Δάφνη η μεζέριος: Στα δάση της βόρειας Ελλάδας, γνωστή σαν «μεζερίνη».
-Δατούρα η στραμώνιος, κοινώς Τάτουρας, πορδόχορτο, μονοετές, αυτοφυές στους κήπους, σε κοπροσωρούς κατά μήκος των δρόμων, συνήθως ανθίζει το βράδυ και σπάνια τη μέρα, με τοξική γύρη.
-Δελφίνια, έχουν τοξική γύρη, λέγεται και πατιαζότο, ψειροβότανο και η καταστροφή που προκαλεί είναι μικρής έκτασης.
-Ευκάλυπτος: κάποιες ποικιλίες που ανθίζουν το Φθινόπωρο πιθανό να δηλητηριάσουν σε αντίξοες συνθήκες για το φυτό.
-Ιπποκαστανέα: σαν καλλωπιστικό φυτό με νέκταρ και γύρη τοξική από την ουσία
-Βερεσκιρίνη (Φλαβονογλυκοζίτης) που προσελκύει πολύ τις μέλισσες σε ξηρικές χρονιές.
-Καμέλια ρεντικουλάτα: καλλωπιστική με τοξικό νέκταρ από ραφινόζη ίσως πάνω από 10%.
-Καπνός (νικοτιάνα): θανατώνει τις μέλισσες με το τοξικό νέκταρ και τη βλεννώδη ουσία που παγιδεύει τις μέλισσες σε νικοτίνη, αναβασίνη, νορνικοτίνη.
-Κρεμμύδι: Μερικές φορές σπάνια η γύρη του είναι τοξική.
-Κέρκους: δέντρα, θάμνος όπως η βελανιδιά και το πουρνάρι, που περιέχουν στους ιστούς, δεψικές ουσίες που οριακά γίνονται τοξικές όταν περνούν στα μελιτώματα των εντόμων, κυρίως αφίδων.
-Λευκή ελάτη: (Ευρώπη και Καύκασο) και στην Ελλάδα περιορισμένα στα βόρεια ελληνικά σύνορα, μελίτωμα τοξικό από αφίδες.
-Ροδόδεντρο και αζαλέες: με γύρη τοξική (αδρομεδοτοξίνη) και πιθανό και στον άνθρωπο.
-Ροδοδάφνη ή πικροδάφνη: τα φύλλα είναι πηγή τοξίνης (ολεαδρίνη) και χρησιμοποιείται στα εντομοκτόνα. Οι μέλισσες την επισκέπτονται σε έλλειψη γύρης.
-Ρανουγκουλίδες: είναι αρκετά είδη κοινά στην ελληνική χλωρίδα και προκαλούν έντονες δηλητηριάσεις.
Η γύρη τους είναι τοξική για 3 ολόκληρα χρόνια.
παράλυση ποδιών, σπασμωδικές κινήσεις σε όλο το σώμα και αυτό γίνεται και στους κηφήνες και στις βασίλισσες.
Αζαλέα
-Αστράγαλος λεντιγκινόσος: Είναι δηλητηριώδης και θανατηφόρος με την κατανάλωση γύρης, παράγει τοξικό νέκταρ.
Οι μέλισσες τον επισκέπτονται όταν δεν υπάρχει αλλού γύρη.
-Βέρατρο το λευκό και το μέλαν, σε βοσκότοπους ορεινούς της Πίνδου, γνωστό σαν «στερογιάννι» ή «στρουμπάρι», με δηλητηριασμένη γύρη, που οι μέλισσες το επισκέπτονται όταν δεν υπάρχει γύρη.
-Δάφνη η μεζέριος: Στα δάση της βόρειας Ελλάδας, γνωστή σαν «μεζερίνη».
-Δατούρα η στραμώνιος, κοινώς Τάτουρας, πορδόχορτο, μονοετές, αυτοφυές στους κήπους, σε κοπροσωρούς κατά μήκος των δρόμων, συνήθως ανθίζει το βράδυ και σπάνια τη μέρα, με τοξική γύρη.
-Δελφίνια, έχουν τοξική γύρη, λέγεται και πατιαζότο, ψειροβότανο και η καταστροφή που προκαλεί είναι μικρής έκτασης.
-Ευκάλυπτος: κάποιες ποικιλίες που ανθίζουν το Φθινόπωρο πιθανό να δηλητηριάσουν σε αντίξοες συνθήκες για το φυτό.
-Ιπποκαστανέα: σαν καλλωπιστικό φυτό με νέκταρ και γύρη τοξική από την ουσία
-Βερεσκιρίνη (Φλαβονογλυκοζίτης) που προσελκύει πολύ τις μέλισσες σε ξηρικές χρονιές.
-Καμέλια ρεντικουλάτα: καλλωπιστική με τοξικό νέκταρ από ραφινόζη ίσως πάνω από 10%.
-Καπνός (νικοτιάνα): θανατώνει τις μέλισσες με το τοξικό νέκταρ και τη βλεννώδη ουσία που παγιδεύει τις μέλισσες σε νικοτίνη, αναβασίνη, νορνικοτίνη.
-Κρεμμύδι: Μερικές φορές σπάνια η γύρη του είναι τοξική.
-Κέρκους: δέντρα, θάμνος όπως η βελανιδιά και το πουρνάρι, που περιέχουν στους ιστούς, δεψικές ουσίες που οριακά γίνονται τοξικές όταν περνούν στα μελιτώματα των εντόμων, κυρίως αφίδων.
-Λευκή ελάτη: (Ευρώπη και Καύκασο) και στην Ελλάδα περιορισμένα στα βόρεια ελληνικά σύνορα, μελίτωμα τοξικό από αφίδες.
-Ροδόδεντρο και αζαλέες: με γύρη τοξική (αδρομεδοτοξίνη) και πιθανό και στον άνθρωπο.
-Ροδοδάφνη ή πικροδάφνη: τα φύλλα είναι πηγή τοξίνης (ολεαδρίνη) και χρησιμοποιείται στα εντομοκτόνα. Οι μέλισσες την επισκέπτονται σε έλλειψη γύρης.
-Ρανουγκουλίδες: είναι αρκετά είδη κοινά στην ελληνική χλωρίδα και προκαλούν έντονες δηλητηριάσεις.
Η γύρη τους είναι τοξική για 3 ολόκληρα χρόνια.
Οι μέλισσες τρεμουλιάζουν μπροστά στην είσοδο, τρέχουν νευρικά στο έδαφος, χάνουν το σχηματισμό τους και πεθαίνουν σε σωρούς. Τοξική ουσία είναι μια ακόρεστη λακτόνη, η πρωτοανεμονίνη.
-Στάχυς που αυτοφύεται σε χέρσα ορεινά μέρη, προκαλούν δηλητηριάσεις, περισσότερο στις παραμάνες.
-Σοφόρα η Ιαπωνία: τοξική στις ακμαίες μέλισσες η γύρη και το νέκταρ της.
-Σουλανό το μέλαν: αγριοντομάτα ή στύφνο ή στρύφνο, σε καλλιεργούμενους
χέρσους αγρούς.
Ανθίζει βράδυ με άφθονη γύρη, λίγο νέκταρ αλλά είναι τοξικά.
Τα άνθη κλείνουν τη μέρα τοξική ουσία ή σαλανίννι.
-Υοσκύαμος ο μέλας: βαρύοσμο και τοξικό ζιζάνιο για τα ζώα.
Παντού στην Ελλάδα, σε άγονους χέρσους τόπους.
Κάνει τις μέλισσες επιθετικές και αυξάνει σημαντικά την ατροπίνη στο μέλι .
Στους ιστούς και στο νέκταρ τα αλκαλοειδή υοσκυαμίνη και ατροπίνη είναι τοξικά.
-Φλαμουριά ή φυλύρα (τιλια η εριώδης )της Εύβοιας, Κέρκυρας, Ηπειρωτικής
Ελλάδας και Πελοποννήσου).
-Στάχυς που αυτοφύεται σε χέρσα ορεινά μέρη, προκαλούν δηλητηριάσεις, περισσότερο στις παραμάνες.
-Σοφόρα η Ιαπωνία: τοξική στις ακμαίες μέλισσες η γύρη και το νέκταρ της.
-Σουλανό το μέλαν: αγριοντομάτα ή στύφνο ή στρύφνο, σε καλλιεργούμενους
χέρσους αγρούς.
Ανθίζει βράδυ με άφθονη γύρη, λίγο νέκταρ αλλά είναι τοξικά.
Τα άνθη κλείνουν τη μέρα τοξική ουσία ή σαλανίννι.
-Υοσκύαμος ο μέλας: βαρύοσμο και τοξικό ζιζάνιο για τα ζώα.
Παντού στην Ελλάδα, σε άγονους χέρσους τόπους.
Κάνει τις μέλισσες επιθετικές και αυξάνει σημαντικά την ατροπίνη στο μέλι .
Στους ιστούς και στο νέκταρ τα αλκαλοειδή υοσκυαμίνη και ατροπίνη είναι τοξικά.
-Φλαμουριά ή φυλύρα (τιλια η εριώδης )της Εύβοιας, Κέρκυρας, Ηπειρωτικής
Ελλάδας και Πελοποννήσου).
Όταν παρασιτούνται από αφίδες (ψώρες) δίνουν τοξικό μελίτωμα και προκαλούν απώλεια στις μέλισσες!!!!!!
Πηγή και επιμέλεια σύνταξης: Γραμμένος Τομ μελισσοκόμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου