ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ, ΘΕΟΙ, ΗΜΙΘΕΟΙ, ΝΥΜΦΕΣ, ΆΝΘΡΩΠΟΙ, ΈΝΤΟΜΑ, ΘΕΪΚΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΌΜΟΡΦΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗ 🐝 ΜΕΛΙΣΣΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΞΊΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΟΥ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΠΤΗ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΊΑ.....
– Το αρχαιότερο πρόσωπο που εμφανίζεται στο χώρο της μελισσοκομίας και θεωρείτε και πατέρας της μελισσοκομίας κατά την Ελληνική μυθολογία είναι ο Αρισταίος.
Ο Αρισταίος, γιος του Απόλλωνα και της νύμφης Κυρήνης, την οποία απήγαγε ο θεός και την πήγε στην Λιβύη, στην Αφρική.
Εκεί γεννήθηκε ο Αρισταίος και ο Ερμής τον παρέδωσε στην Γαία και τις Ώρες, οι οποίες τον ανέθρεψαν στάζοντας στα χείλη του, νέκταρ και αμβροσία, κάνοντάς τον αθάνατο.
Την εκπαίδευση του, την ανέλαβαν οι Μούσες οι οποίες τον έμαθαν την τέχνη της μαντικής και της ιατρικής.
Στη συνέχεια διδάχθηκε από τις Νύμφες την καλλιέργεια του αμπελιού, της ελιάς και την τέχνη της μελισσοκομίας, η οποία τον χαρακτήρισε, την οποία δίδαξε και για την οποία λατρευόταν από τους ανθρώπους.
Ο Αρισταίος πήγε στην Κέα όπου δίδαξε στους κατοίκους του νησιού την τέχνη της μελισσοκομίας.
Ο Αρισταίος και η μέλισσα θα γίνουν τα σύμβολα της Κέας και θα απεικονισθούν στα νομίσματα της Τουλίδας, της Καρθαίας και της Κορησίας. Σύμφωνα με το Νόννο στα «Διονυσιακά», στον Αρισταίο οφείλεται η κυψέλη και η τεχνική του καπνίσματος των μελισσών.
Ο μύθος αναφέρει ότι προκάλεσε άθελά του, τον θάνατο της αγαπημένης του Ευριδίκης και γι’ αυτό το λόγο οι Νύμφες του αφάνισαν όλα του, τα μελίσσια.
Ο μάντης Πρωτέας τότε, τον συμβούλεψε να θυσιάσει τέσσερα βόδια και τέσσερις δαμαλίδες για να κατευνάσει τις Νύμφες.
Ο Αρισταίος έκανε ότι του είπε ο μάντης και τότε από τα σπλάχνα των ζώων ξεπήδησε ένα σμήνος μελισσών.
Ο μύθος ενέπνευσε τον Βιργίλιο ο οποίος αφηγείται την ιστορία αυτή στα «Γεωργικά».
Λόγω της σχέσης του Αρισταίου με τις Μούσες, οι μέλισσες αποκαλούνταν και «Πουλιά των Μουσών».
Η Μέλισσα, στην Ελληνική Μυθολογία ήταν κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μελισσέα, αδελφή της Αμάλθειας και τροφός του Δία, όταν ήταν βρέφος και η μητέρα του Ρέα τον έκρυψε στο Δικταίο Άντρο στην Κρήτη, για να τον σώσει από τον Κρόνο, που έτρωγε τα παιδιά του.
Κατά μία παράδοση όταν ο πατέρας του Δία, ο Κρόνος το ανακάλυψε, τη μεταμόρφωσε σε σκουλήκι, αλλά ο Δίας αργότερα από ευγνωμοσύνη τη μετέτρεψε σε βασίλισσα-μέλισσα.
Μέλισσα ονομαζόταν και η γριά ιέρεια της θεάς Δήμητρας, η οποία μυήθηκε από τη θεά στα κρυφά της μυστήρια.
Η Μέλισσα δεν αποκάλυψε ποτέ τα μυστικά της θεάς και γι’ αυτό κομματιάστηκε από τις υπόλοιπες γυναίκες.
Από τα κομμάτια του σώματός της, γεννήθηκαν οι μέλισσες.
Μέλισσες ονομαζόταν οι ιέρειες της Δήμητρας, με σύμβολο την κυψέλη, καθώς και οι ιέρειες της Ρέας και της Κυβέλης.
Μέλισσες ονομαζόταν και οι ιέρειες της Περσεφόνης, που είχε το προσωνύμιο Μελιτώδης και την προσέφεραν μέλι σαν προστάτρια των καρπών.
Μέλισσες ονομαζόταν και οι ιέρειες της Εφέσιας Άρτεμης θεάς της γονιμότητας και της παρθενίας, ο δε αρχιερέας ονομαζόταν «Εσσήν», που σημαίνει «ο βασιλιάς των μελισσών».
Η μέλισσα ήταν σύμβολο της παρθενίας της θεάς Άρτεμης.
Μέλισσα αποκαλούσαν και τη Σελήνη, προστάτιδα της γέννησης.
Μελισσέας ή Μελισσεύς, μυθολογικό πρόσωπο, βασιλιάς της Κρήτης, πατέρας της Αμάλθειας και της Μέλισσας, οι οποίες ανέθρεψαν το Δία.
Μισή μέλισσα, μισή φτερωτή γυναίκα ήταν η μορφή της μεγάλης θεάς Μητέρας, προ Άρτεμης θεότητα που είχε σχέση με τη βλάστηση.
– Οι 12 θεοί της Ελληνικής Μυθολογίας, τρέφονταν με αμβροσία και έπιναν νέκταρ, γιατί πίστευαν ότι έτσι αποκτούν αθανασία και δύναμη. Η αμβροσία ήταν μια τροφή που είχε σαν βάση της το μέλι.
– Υπάρχει ο μύθος σύμφωνα με τον Πρόκλο, ότι η θεά Δήμητρα παρασκεύαζε την αμβροσία και το νέκταρ για τους αθανάτους.
– Η δε θεά Ήρα προσέφερε μέλι στους θεούς του Ολύμπου για να μη γεράσουν ποτέ, να είναι πάντα νέοι..........
Επιμέλεια σύνταξης: Γραμμένος Τομ Μελισσοκόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου